"Ölüm güzelliği fısıldadığında bir gül bile karanlığa gömülebilir,Luna. Yine de gülün ölümü zaten kendi içinde,çevresini saran dikenlerdeydi. Dikenleri gülü yalnızlaştırdı,güzelliğini alıp götürdü. Senin dikenlerin de zihninin içinde,kelimelerimin keskinliğinde."

Karanlığın göğe her gün yeniden kurduğu krallığın ardından yeni ay,Zagnos Yarkın için kancasına taktığı geçmişle beraber geldi. Zaman geçti,anılar kayıp sayfalar gibi yok olup gitti ama Yeni Ay Kıskacı,imzasını göğün üzerine her çizdiği gecede Zagnos Yarkın bir daha,bir daha hatırladı. Her hatırladığında ruhu biraz daha kan kaybetti,kan kaybettikçe öldü,öldükçe öldürdü. Ve bir gün,tüm bu savaşı her şeyin bittiğini sandığı yerde başlattı.

"Eğer zihnindeki canavarların alabora olduğunu düşünüyorsan büyük bir felaketin eşiğindesin.Çünkü zehir şişenin içindeyken değil,dışındakini kırıp ruhunun denizine yayılmaya başladığında tehlikelidir."