Kitabın telif hakları bendedir. Herhangi bir durum karşısında gerekli işlemler yapılacaktır. (NOT: Başlangıçta ''Revenge'' adıyla yayınladığım hikaye. Adını değiştirdim.) Gecenin Yaratıkları Serisi 1 İNTİKAM Tür; Mitoloji, Aşk, Fantastik Yalanlarla dolu Dünya da yaşayan bir kız... Rebekah Diana Blackwood... Ailesini bir gün içinde kaybetti. Anne ve babasını aynı gün içinde kaybetmenin acısı yeterince zorken bir de gerçekler kanattı onun yaralı kalbini. On sekiz yıl boyunca yaşadığı hayatın tamamen sırlar ve yalanlar üzerine kurulduğunu öğrendi. Anne ve babası sandığı kişiler tarafından kandırıldı. Artık tek başınaydı ve etrafı kabuslarında gördüğü yaratıklarla çevriliydi. Kabuslarından ve korkularından kaçan Rebekah her şeyin başladığı yere gitti. Ama felaketler onun peşini orada da bırakmadı. Büyük bir savaş yaklaşıyordu ve bu savaşta herkes tarafını seçmişti. Olimposlu Tanrılar bile... Gerçek Dünyanın kapıları aralanıyor... Sırlarla dolu bir Dünya... Kayıp Prensesin hikâyesine hazır mısın?

Görev; Bir kızı her gün biraz daha, yavaş yavaş öldürmek. Ona işkenceler yapmak ve ölmeyi istemesini sağlamak. Acımasız ama yaralı bir adam. Umutlu ama kırılmış bir kız. Bu görevde ne olacak? Görev onlara ne getirecek? Kız görevin sonunda ölecek mi? Yoksa görevin amacı mı değişecek? Bilmiyoruz. Göreceğiz. *Hikaye gerçek kişilerle alakasızdır. -Tüm hakları saklıdır. Sadece Wattpad'te yayınlanmaktadır. Burada yazılanlar başka bir isimle başka bir yerden paylaşılamaz, çoğaltılamaz. İznim gereklidir. Hikayeyi veya bir benzerini başka sitede görenlerin bildirmesini istiyorum. Kapak Tasarımı @MissBollywood

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Metrobüsteydim. İçerisi tıklım tıklımdı. Durağa gelmiştik ve yine birileri biniyordu. Sonra o bindi. Yanıma geldi ve birbirimize çok yakın olduğumuzu fark ettim. Ben ona bakarken bir an göz göze geldik. Bir süre bakıştığımızda daha fazla gözlerine bakamayacağımı anladım ve gözlerimi kaçırdım. Fakat o bana bakmaya devam ediyordu. Sonra gülmeye başladı. Ne oluyor yahu? O gülmeye devam edince dayanamadım bende gülmeye başladım. Sonra "Gel buraya!" dedi ve beni kendine doğru çekti. Kollarını belime doladığında bende ona sımsıkı sarıldım. Sonra bir ses duydum. Neydi bu?

©Tüm Hakları Saklıdır

Tamam, ben gidiyorum Kaç bakalım Yankı Efendi nereye kadar kaçacaksın Hadi görüşürüz Buse Görüşürüz Echo Echo ne lan Yankı’nın İngilizcesi pis cahil See you leter Kiss Kiss mi? Beğenmedin mi? Hoş olmuş hadi görüşürüz. Önce sen kapa Oğlum mal mısın senin çıkman lazım Hee tamam görüşürüz Kiss Görüşürüz Echo… Ve sonunda uyuyabilmeyi başarmaya başladım. Bu çocuk beni öldürecek…

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.