Sizin hiç kanatlarınızı kırıp ellerinize verdiler mi? Yoldular mı tüylerinizi acımasızca. Yüzünüze canınızın acısını umursamadan soğuk soğuk güldüler mi? Sizin, sizin hiç üşümedi mi kalbiniz? Benim üşüdü, annem yerine toprağa dokunduğum gün üşüdü içim. Dışarıda yaz vardı oysa, kimse yorganlara sarılmama anlam veremiyordu. Herkes bana acıyarak bakıyordu, benim gibisiyle dolu bir yere düşmüştüm. Kaç gün ya da kaç hafta bilmiyorum, temmuz sıcağında kazak giyip dolaştım. İçimi ısıtamıyordum, kollarını bana dolayamayan annemin yerini dolduramıyordum. Oysaki o ne güzel sarmalardı beni, kış günü sıcacık olurdum. O gün insanın içi üşüyünce dışının bir fayda veremeyeceğini öğrendim. Ben o gün, beni saran bütün kollardan Rabbimin sınırsız merhametine kucak açtım. Üşüten de, ısıtan da O bildim. Sardım sinemi, yaralı gönlüme dermanı O bildim. Yüreğimdeki yaşları topladım tek tek, kurutacak olanı O bildim. Bilemedim O'ndan gayrı, bilmek istemedim. -Mülzem adıyla yazılmış ilk kurgudur Mülzem: Susturulmuş, sükûta mecbur olmuş . 27.08.20' : Yaralı bir yüreği kalemimin mürekkebi ile buluşturdum. Rabbim yolunda yazmayı nasip etsin...

Meryem'in hikayesi... °PINAR KİTABINDAKİ MERYEM KARAKTERİNİN HİKAYESİDİR° YENİ BİR HİKAYEYE BUYURMAZ MISINIZ? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Kalbini kırdığım için özür dilerim. Eğer yaptıklarını savunacaksan bil ki karşındayım... Kavgaya karşıyım..." Başını hiç kaldırmadan konuşmuştu. Yüzümdeki gülümseme eşliğinde ona baktım. Ve aklımdakileri düşünmeden söylemiştim. "Hayatta beni anlayan tek kişi sensin..." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Angelia kendisini tersleyen bu küstah genç adama gözlerinde yanan bir öfkeyle baktı. Hicbir şey demeden kağıtlarını, kamerasını ve çantasını yere bıraktı. Sonra koşarak İsrailli askerlerin arasından geçip buldozerin önüne geldi ve ellerini iki yana açarak bağırdı. "Bu evi yıkamazsınız! Bu insanlık haklarının ihlalidir." Ammar bir an neler olduğunu anlayamadı. Bu gazeteci kız buldozerin önüne mi atmıştı kendini az önce? "Bayan, hemen oradan çıkın. " Elinde megafon olan bir asker Angelia'ya seslendi. "Hayır bu evi yıkamazsınız! Buna izin veremem." "Hanımefendi hemen oradan çekilin yoksa zor kullanmak zorunda kalacağım. " "Hiçbir şey yapamazsınız, ben Amerikan vatandaşıyım." Ammar önünde gerçekleşen bu olaya inanamıyor, ne yapması gerektiğine karar veremiyordu. Şu an o askerlere kafa tutmak intihar etmeye eşti ve mantıklı değildi . "Nerenin vatandaşı olduğunuz bizi ilgilendirmez. İşimize engel oluyorsunuz, çekilin. Son uyarımı yapıyorum." Silahlar kalktı. Ammar silahını gazeteci kıza uzatmış ve her adımda ona daha çok yaklaşan askeri görünce dayanamayıp o da buldozere yaklaştı. Genç kadın askerin kendine yaklaştığını görüyordu da neden kaçmıyordu? Asker son kez seslendi. "Gerçekten son uyarım, çekiliyor musunuz?" Angelia Ammar'ın "Buraya gel!" diye bağırmasını duymazdan geldi ve yerden aldığı büyük bir taşı karşısındaki askere fırlattı. Buna eş zamanlı olarak kafasında dayanılmaz bir ağrı hissetti. Etraf birden karardı ve yere yığıldı. Tek duyduğu onu kucaklayıp oradan çıkarmaya çalışan Ammar'ın hayret dolu sesiydi. "Amerikalılar."

Gözlerini ağır ağır açınca sadece yukarıya bakıyordu, beyaz bir ışık öyle güçlü bir ışık ki gözleri kamaşmıştı, sağ elini gözlerine siper etti ve bakışlarını alçak tavanda gezdirdi. "Bir dakika ben en son vurulmuştum, o yara ile hayatta kalmam çok zordu..." aklına gelen şey ile ağzı kulaklarına varana kadar gülümsemişti, "şimdi Şehid mi oldum ben? Tabi canım kesin Şehid olmuşumdur, işte beyaz ışık heryer bembeyaz. Peki.. Peki huriler nerde?" kendi kendine konuşurken bir ara sol tarafına çevirdi gözlerini, karşında arkadaşını gördünce onunda Şehid olduğunu anladı, "Allahım karşımda İlyas duruyor, tamam onu çok seviyordum ama yanımda onu değil Hurileri bekliyordum." söylediği son cümle ile İlyas'ın ağzından cüssesine yakışmayan bir kahkaha firar etti ..

1992-1995 Bosna Savaşı. Vatanı için sevdiği adamdan, kendi canından, hayatından ve sonunda oğlundan vazgeçen bir kadının hikayesi. 'Avrupa, Bosna'da öldü.' denilen savaşın, Boşnak bir kadının gözünden en acı tarafları... P.S. : Gerçek tarihten esinlenerek, hayali karakterlerin çevresinde yazılmıştır. 8 Mart #başarılıkadın yarışması için yazılmıştır. 8 Mart #başarılıkadın yarışması kısa hikaye kategorisinin birincisi.

Bir şehir. Adı; Gazze. Kızıl bir çöl, çamurlara bulanmış bir akdeniz, ambargo ile kuşatılmış büyük bir hapishane. Bir doktor: Farah. Türkiye'de okuyup şehrine geri dönerek, ömrünü halkının yaralarını sarmaya adayan bir kız.. Bir direnişçi: Muhammed Mirza. Güçlü, öfkeli, sert ve aşılmaz. Elinde silahı ve kalbinde islamın aşkıyla halkına yaralar açan düşmanına kan kusturan bir mücahid.. İkisinin de en büyük düşmanları olan nefislerine ve kadim düşmanı Siyonist'e karşı verdiği direnişin hikayesi.. Aşk ve savaş imtihanını, tek solukta okuyacaksınız.. ** Gazze, başa saran acımasız bir döngünün içinde, büyüyemeden hayata göz yumanların şehridir. Ve ben bu şehrin hikayesini anlatmaya geldim. ** Geri dönüş: 12 Mayıs 2021 - 30 ramazan 1442

Yıl 1992 Aylardan Mart ... Yer Bosna Hersek ... 1995 Aralık ayına kadar sürecek bir savaş ... Bosna Savaşı ... Katledilen yüz binlerce masum insan ... Ülkesini terketmek zorunda kalan milyonlarca masum insan ... Tecavüze uğrayan binlerce Boşnak kadını ve kızı ... Ve onlardan sadece biri olan Emina ...

Öfkesini kontrol edemeyen, müziğe aşık Akif Yücel... Yüksek sesten ve ani hareketlerden korkan, her gözlerini açışında kendinden nefret eden Aynura Türkmen... Biri tiryaki, diğeri astım hastası. Tek ortak noktaları müzik olan iki insan, ortada sadece bir gitar ve gitarın ilk perdesine gizlenen duygular var. Tüm Hakları Saklıdır ©

İhtimaller diyarı halime gülerken, sen o bileğine ne güzel yakıştırdın düşlerimi...

İslam, aşk, mizah ve aksiyon dolu bir kitap... "Hayır! Lütfen kelepçe takmayın! Ben kaçmam zaten, lütfen takmayın." "Sana uzat elini dedim!" diye sert şekilde tekrar etti memur. Onun tekrarına karşı bende tekrar rica edip takmamasını istedim ama dinletemedim. Çaresizce uzattım bileklerimi, elim titriyordu, ama korkudan değil, üzüntüden... Memur kelepçeyi bileklerime geçirip kilitledi. Okulun birincisi olduğumu öğrendiğim bu günde ödülü mü alıp zafer kürsüsünde konuşma yapmam gerekirken, kelepçemi takıp sanık kürsüsünde hakime savunma konuşmamı yapmaya gidiyordum... ____________ İnstagram : _elakalem_