Tamamlandı KİTAP OLACAK ÇOK YAKINDA Romalı bir köle olan Ophelia ve Osmanlı Devletinde yaşayan Almıla'nın hikayesi... Biri özgürlük için çıktığı yolda ya hür olmayı ya da sarayda cariye olmayı seçecek, biri de ya imkansız aşkı için savaşacak ya da şehzade'nin aşkına karşılık verecek ◽◽◽ "Nasılsınız?" dedim ama gözlerim yine tutamadı kendini başladı içini dökmeye özledim seni sen gidelden ben ne yediğimi bildim ne de içtiğimi, bülbüle özendim, aşk oldum, yandım, kavruldum her gün yolunu gözledim, sesini duymayı kokunu özledim, gülüşünü görmeyi özledim, hep bana gül istedim, hep bana bak istedim, sen gittin ben hiç iyi olmadım ama sen geldin ya ömrüme ömür verdin, gözlerime ışık oldun, nefesime nefes oldun şimdi iyiyim çok iyiyim, ya sen? Sen nasılsın? Benim gibi sen de özledin mi? ◽◽◽ Osmanlı Devleti döneminde yaşanmış unutulmaz bir aşk... Almıla ve İskender'in dillere destan ama bir o kadarda imkansız aşkı... Bir yanda yıllardır kalbine kök salmış devşirme İskender bir yanda kendisine talip olmuş Şehzade Bayezid... Geçmişe gidip bu aşka şahit olmaya ne dersiniz? ◽◽◽ Efendisinden kaçıp özgürlüğüne kavuşmak için Roma'dan Osmanlı topraklarına gitmek isteyen köle Ophelia... Bir yanda özgür hür bir hayat, bir yanda sarayda cariyelik... ◽◽◽ 30.11.20 #tarihikurgu 3. Sıra 30.11.20 #bayezid 1. Sıra Kitap kapağı @rumiys tarafından yapılmıştır. Nisan 2020 de yayımlanmıştır. Kitabımdan alıntı yapan veya çalan kişiler için resmi işlem yapılacaktır.

Hera. Bu adı kim veya neden ona vermişti bilmiyordu. Hatta bu ismi ona veren neyi oluyordu onu da bilmiyordu. Tek bildiği Zeus'u öldürdüğü. Fakat öldürmediğiydi. Sarus'a giden yolda adımlarken binlerce efsanenin içersin de sadece biri olduğunu okuyacak ve bir hikaye gibi hayatı gözlerinin önünde akacaktı. Bu krallık kimin? Şifre neydi? Ve o hangi toprakların prensesiydi? ------------------------- Sizi bir efsanenin hikayesini okumaya davet ediyorum. Bu zamanla geçmişin, söylenegelmiş tüm hikayelerin sonuna davet ediyorum. Bir şifreyi çözmeye çağırıyorum sizi. Ya da belki şifrenin kendisi olmaya.. Adım adım krallığa yükselirken basamakların soğukluğunu ve acısını hissetmeye davet ediyorum. Zirvede acıyı tatmaya ve tattırmaya.. Şimdiye kadar cevapları bilinmeyen tüm soruları cevaplamaya değil; Tekrar sormaya davet ediyorum. Tekrar yaşamaya ve yaşatmaya. Bir kez daha vâr olmanın uçsuz bucaksız sancısına davet ediyorum. Sizi,size çağırıyorum. Gelin. Bulacaklarımız hepimizi şaşırtacak. Geç kalmayın. Ben hep burada olacağım. Kitap Kapak Tasarım: @writerladyy

Günahlarım peşimde sürüklenen bir gölge gibiydi. Hem bir o kadar hayalet, hemde acı verecek kadar gerçekti. Kalbimin ritmi hızlanırken, nefesimin gittikçe tükendiğini hissettim. Kana bulanan beyaz elbisem benim günahlarımın bedeliydi. Bu elbise benim yüzümden kirliydi, masumluğunu kaybetmişti. Kendi renginden vazgeçirilip şeytanın rengine bürünmüştü. Koştum. Şeytan hala peşimdeydi. Korktum. Şeytan buna güldü sinsice. Korktuğumda bana sarılmasını, ağladığımda beni avutmasını istediğim kadın benim hem annem hem şeytanımdı. Ve ben onu öldürmüştüm ama sanrısı hala peşimi bırakmıyordu. Şeytanın sesi kesildi. Ortam bir süre kendini sakinliğe emanet etti. Ama bu sakinlik hiç normal değildi. ❉ Tüm hakları saklıdır® Kapak tasarım: Lavender_odor

Derler ki; zaman her şeyin ilacıdır. Bu söze inancım eskisi kadar güçlü değil.O gün, onu kendi ellerimle yurt dışına gitmesi için diğerleriyle birlikte taksiye bindiren bendim. Ama içimde yeşermeye başlayan umutlarımla gönderdim ben onu. O günün; nefes alan bedenine ve çelik mavisi gözlerine özgürce bakabildiğim son gün olduğunu bilseydim, çok daha sıkı sarılırdım. Meğer benim ilacım, çelik mavisi eşsiz gözleriymiş. Yalnızca kaybedileni kaybettikten sonra oluşan farkındalık, her zamanki gibi yitirileni geri vermiyordu. Keşke, diyordum. Keşke daha çok sarılsaydım. Keşke gözlerine özgürce bakabiliyorken yüzüne haykırsaymışım tüm gizlediklerimi... "Suçlu sensin," demişti babası ona. Olabilir miydi? Bunca yıl yalnızca babasını suçlamıştı annesinin gidişinden. Asıl suçlu, kendisi miydi? Çıkıp, annesinin iğrençliğini yüzüne haykırmak istiyordu. "Onca insanın hayatını mahvettin. Şimdi, yalnızca kendi arzularını doyurmak için o adamdan aldığın şehvet duygusuyla onca kişinin başka sorunlarla mücadele etmesine sebep oldun. Sen bir bencilsin. Hayatım boyunca bu kelimeyi bu kadar hak eden birini hiç görmemiştim," demek istiyordu. Tüm sevdikleri bir bir dağılıyordu. Bunca yıldır kaldığı yurtlar onun için sorun değildi. Çünkü yanında, kardeşleri vardı. Şimdi, gözlerinin önünde mahvoluyordu hepsinin hayatı bir bir. Gözlerinin önünde hepsi, başka imtihanlarla mücadele ediyordu. Elinden hiçbir şey gelmiyordu. Yıllar sonra bulduğu ikizine kısacık zamanda çok bağlanmıştı. İkiziyle tanıştıktan hemen sonra hayatın getirdikleriyle her zaman birlikte savaşacağı kardeşleriyle de tanışmıştı. En az ikizine bağlandığı gibi onlara da bağlanmıştı. Her şeyi birlikte atlatacaklarına inanıyordu, atlatmışlardı. O güne kadar. "Oysa ben, sandığı kadar güçlü değildim. Bu yüzden onu kaybettim..."

Bir gece yarısı kaymıştı tüm hayatım gözlerimin önünden...

Belki de ihanet herkesin damarlarında dolaşan bir haslettir. Birinci kitabı okumadan ikinciye başlamamanızı tavsiye ederim.

Ve ardından büyük bir inilti duyuldu. Sanki bu acının zirvesindeyken aniden sonlanması gibiydi. Gelen ses, topluluk için önceden duyulmamış ve bilinmemiş bir sesti. O kadar güçlüydü ki herkesi şok etmişti. Gümbürdeyerek çıkan bu ses önlerinde duran kız çocuğun vücudundan geliyordu. Topluluğun şaşkınlıkla gözlemlediği kız çocuğu aniden masmavi ışıldayan toz tanesi misali buharlaşıp yok oldu ve devasa gümbürtü bir anda karanlığa gömüldü. Lotus Ülkesinde her şey o günden sonra normale döndü ya da herkes öyle düşündü? Çünkü; bilinmeyen bir şey vardı. "Hayatta var olamamanın dayanılmaz acısıyla ortaya atılmış bir beden asla yok olmazdı "

Çok insanla tanıştım ama hiç anlaşılmadım. Kivi yerken suratımı ekşittiğimi, merdivenlerden inerken şarkı söylediğimi, en büyük hobimin uyumak olduğunu ve binlerce benliğimi kimseye anlatmadım, yada anlamadılar. En küçük bir hata kurduğum güven dağlarını yıkabiliyor. Yalnız kalmaktan zevk aldığımı, karanlıktan korktuğumu anlatabileceğim birileri var mı uzakta? Beni anlayabilecek kişi sesimi duyuyor mu acaba? Kendi içimde kayboluyorum her gün. Kafamın içindeki odalarda gezmekten bitkin düştüm. Paranoya içinde yaşamak beni huzura çıkarıyor. Ve gün geçtikçe deliriyorum... Kardeşim ve ben sadece ikimiz bu koca dünyada herkesten uzak, bizim dünyamıza bu yolculukta kimler katılmak ister? Kapak Tasarımı: Carna Kapak

*Yetişkin İçerik* +18 Kara kuyuydu orası içinde olmadığımız halde en dipteymiş gibi boğuyordu bizi. Kurtuluş yok gibiydi. Belki de yoktu. Kimselerimizi alıp bizi kimsesiz bırakmıştı. Biz kimsesizler birbirimizin kimsesi olmuştuk.