"Benim için bulutların arkası gökyüzüne emanet ettiğim birisinin mutlu olduğu yerdir. Gökyüzü ise.. Gökyüzü ise hep umutlarımın kırıldığı yer oldu. Çünkü elimi uzattığımda annem tutsun beni de çekip kendi yanına alsın isterdim. Ama hiç bir zaman uzattığım elimi annem tutmadı. Ben kırılan umudumu her defasında tamir edip yine yeniden gökyüzüne doğrulttum. Ama hayat işte. Mucize diye bir şey olmadığını umutlarımız kırıla kırıla öğretiyor bize."