Nie mój początek, ale koniec. Kontynuuję opowiadanie za drania, który jest leniwy. Jak nie czytaliście pierwszej części, to wpadajcie do @hasio_haduo
- Pomocy... - wyszlochał cichutko chłopiec, a z jego oczu poleciało więcej łez. Zsunął się po drzwiach na mokrą posadzkę, wypuszczając coraz to więcej słonej cieczy, a szloch zamienił się w histeryczny płacz. Jakie było zdziwienie chłopczyka, kiedy wielkie mahoniowe drzwi stanęły przed nim otworem, a w nich pokazała s...