ქალაქი პანიკაშია მახრჩობელა მანიაკს თანამზრახველი გამოუჩნდა ყოველდღე ახალი მკვლელობა. გოგონები ქუჩაში გამოსვლას ერიდებიან 6 თვეში 20 გარდაცვლილი ქალი, ერთი და იგივე ხელწერა. პოლიცია მოთმინებას კარგავს ახლა უამრავი ქალის ბედი 3 დეტექტივის ხელშია შეძლებენ კატია, ტეო და ლეო ორი სისხლის მსმელი ახალგაზრდა და მომხიბლავი მანიაკისგან ქალაქის განთავისუფლებას?

❖1950's❖ It was wrong, so very wrong. I knew that I shouldn't have felt the way I did towards him, but I did. I couldn't help it. No matter how inappropriate and corrupt our relationship was, I could not let go. He had my heart and soul, everything really. The only problem was he worked for my father. He was a servant. A worker. A laborer. Highest rank: #185 in Fanfiction *One of my first stories so please don't hate on it too much!*

ორი უბედური შემთხვევა, მრავალი დაზარალებული და უდიდესი საიდუმლოებები, რომლებიც მრავალი წლის განმავლობაში არსებობდნენ და იმალებოდნენ. ყველა გაოცებული და ნატკენი იყო იმ მწარე რეალობით, როდესაც მათი ძვირფასი ადამიანები, რომლებიც მათთვის ძვირფასები იყვნენ წამებში მოგონებებად გადაიქცნენ.

ეს ღალატის ისტორიაა

წაიკითხეთ, იმედი მაქვს მოგეწონებათ⛦❤

Zayn Malik Georgian Fanfiction

Read at your own risk.

- რა გქვია? - მეუბნება, მკაცრი გამომეტყველების, საკმაოდ სიმპატიური, შავგვრემანი ბიჭი. ჩემს წინ ზის და სხეულზე ურცხვად დაატარებს თვალებს. მე კი მოურიდებლად ვუახლოვდები სკამს და იქვე ვჯდები, ყოველგვარი კითხვის გარეშე. ის ჩემს ყველა მოქმედებას თვალს ადევნებს. - ელეანორა. - ვპასუხობ და თვალს თვალში ვუყრი. -როგორ გგონია, აქ რატომ ხარ?! -რადგან შენნაირმა ნაბიჭვრებმა გამიტაცეს! - ირონიულად ვეუბნები, ყოველგვარი შიშის გარეშე და თვალებში ურცხვად შევყურებ. მკვეთრად დავინახე მის სახეზე, ტუჩის კუთხეში ღიმილი. - თამამი ხარ, მაგრამ ეს ჩემთან არ გაგივა. - ასე გგონია?!- ცინიზმს არ ვიშორებ. - დარწმუნებული ვარ. - კვლავ მისი ღიმილი და მშვიდი,მაგრამ მკაცრი გამომეტყველება. - მიყურე.- გამომწვევი ხმით ვეუბნები და ფეხზე ნელა ვდგები. მისკენ ნელი ნაბიჯებით მივდივარ და მის წინ ვდგები.

მისტერ მალიკ? -დიახ-მშვიდად და წყნარად ვუპასუხე,სანამ პასუხს მივიღებდი შარვალი ამოვიცვი. -მისტერ მალიკ მე 'მიღების'სააგენტოდან გიკავშირდებით. -დიახ დიახ.ჩამოვიდა?ასე მალე? -ვცადოთ?-მის ასეთ ნათქვამზე საბნიდან ამოვყვინთე,ჰარის სახეზე ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა,იმის მიუხედავად რომ ვერ მივხვდი რა იმალებოდა ამ ღიმილის უკან ჰარის მაინც დავთანხმდი. -ჰარი!-ყვირილი მოვრთრე იმ იმედით რომ სახლში იქნებოდა.-ჰარი!-კიდევ ერთხელ მაგრამ ხმა არავინ გამცა. გავხედე,სახეზე მკრთალი არაბედნიერი ღიმილი მოეფინა. -ჩაიცვი და საავანდმყოფში მივდივართ-მშვიდად,წყნარად მითხრა ზეინმა და ბიჭები გაიყვანა.. მოთხრობა ჩემი არ არის!

ჩემი მოთხრობა არაა!!