❝seokjin, bir gün, tanımadığı birisinden bir elektronik posta alır. bu gariptir. seokjin kendisine gönderilen elektronik postayı defalarca kere okur ve bir cevap yazmak ile yazmamak arasında sıkışır. kendisine gönderilen elektronik postanın konusu ise kalp acısıdır. ve defalarca kere, bu kalp acısı yüzünden ne kadar çok suçlandığını okur.❞ 2007 hhahwiabfaiihh kth + ksj

Hep mi uzak mutluluk yoksa bir elin parmak ucu kadar yakın mı? Peki ya intikam? Soğuk mu yeniyor yoksa her lokmada daha çok mu can yakıyor? Oturduğu yerden kalktı. Karnına giren krambı umursamadı. Vücudu hala çalışıyordu. Şaşkındı ama hala iş görüyordu. Kaç gündür açtı? Başı döndü. Yere kapaklanırken, kafasını vurduğu cam sehpayı umursamadı. Cam sehpa düşmenin etkisi ile büyük bir sesle kırıldı. Kulaklarına dolan bu ses de umurunda değildi. Tıpkı açılan alnı gibi. Neyse ki kanı hala donmamıştı. Açılan alnından yavaşça akıyordu ılık ılık. Oysa vücudunun buz tuttuğunu hissetmişti. Kanının çekildiğini...

'parmak uçlarına kadar doyasıya öpmek istiyorum' dedi parmak uçlarına kadar sevdiğim adam.

[Tamamlandı] Gözyaşlarını kuruttuğu mektubu bıraktı ardında. İçine sığmayan sevgisini dökmek istedi satırlara. Yetmedi, yazmak istedi sayfalarca. Ne kağıt yeterdi sevgisini anlatmaya, ne de ömrü. Ona olan sevgisini ay tozlarına gömdü.

Güz geldiğinde ağaçlar yapraklarını dökerdi. Beyaz kar taneleri toprağa kavuştuğunda insanlar buna kış derdi. İlkbaharda tüm yeşiller umut gibi yeşerir ve çiçeklenirdi. Teni yakıp kavuran o sıcak ise yazın habercisiydi. Fakat biz tüm bunları ruhumuzda yaşatırken adı aşk olurdu. "Tüm kalabalığın içinde yalnızca sen ve ben vardık. Keşke sen de bunu hissetseydin."

:bugün seni sevmeye başlamamın ve en yakın arkadaşımın ise senden hoşlandığını bana itiraf ettiği o gün.

Yanaklarımda hissettiğim yoğun ısıya bir de midemdeki tuhaf kıpırtılar eklenince yerimde huzursuzca kıpırdandım. "Bambaşka bir hayat, bomboş insanlar ve eşsiz gülümsemen... İnan daha güzeline rastlamadım Taehyung."