Savior Of The Night

..olduklarını hayal edelim.

Ali Mertoğlu ve Selin Yılmaz'ın bambaşka bir hikayesi.

Yaprak; küçükken, markette annesinden sürpriz yumurta istediği için bulgur reyonuna sıkıştırılıp çimdiklenenler, ilkokul önlüğünün altına eşofman giyip okula gidenler, yeşil silgisini diş izi yapanlar ve kırmızı kapaklı tüm dersler kitabının saman sayfalarını silerken yırtanlar kadar sıradan bir kız çocuğuyken; birlikte büyüdüğü dört çılgın erkek arkadaşı yüzünden akranlarından biraz farklı bir kız haline gelmiştir. Dünyası, on iki yıllık dostları, gamzeli kahramanı Ali, tek ideolojisi 3P (pizza, pijama, pislik) üzerine kurulu bir çılgın, Oğuz, sevgilisini kendi vesikalık resminden bile kıskanan demirli, Gökhan ve notları toplamda bile 100'e ulaşamayan çorap fetişisti tatlı çapkın Sinan'dan ibarettir. Kalbi dördüyle tıka basa dolu, hayatı onlarla rengârenk olduğu için aşka ne inancı vardır ne de ihtiyacı... Ama bir gün rutin (!) hayatı, doğum gününde gelen bir paket ile tümden değişir. Paketin içinde, gizemli bir âşıktan gelen, kızımızın asla giymeyeceği türden gösterişli bir elbise ve içinde de bir not vardır. 'İçindeki prensesi öldürmeye çalışsan da, o can çekişerek içinde bir yerde saklanmayı başarıyor. Bu, içindeki prensese hediyem... Her ne kadar içindeki o yaramaz kız çocuğuna da aynı oranda âşık olsam da...'

"Ben o günden beri deniz için yaşadım. Çünkü yaşamım kaynağını artık denizden almıştı. Onsuz bir bütün olamazdım. Korktuğumda ona koştum ben, canım yandığımda, can yaktığımda... Yalnızlığıma ortak olan, kalabalık ıssızlıklar içinden beni koparıp alan oydu. Beni tek yapan, çok yapan, beni hem hiç hem de bir şey yapan... Ben denize dönüştüm Elizya. Benim hayatım bu derin sularda. Herkes hayatını bir şeyler için harcar. Ama hiçbir harcanışın ederi bu kadar değerli olmamıştı. Dalgalarım kıyılarına vurduğunda, beni hep hatırlayacaksın." Yeni Çağ'ın kraliyet ülkesinde, karanlık ve derin sularda yolları kesişen iki genç: Elizya ve Aras. Hikayeleri iç dünyalarında sürdürdükleri hükümdarlığın yıkılışıyla başladı. Kendi kurallarıyla kendi yollarından gitmeyi denediklerinde kaybolacaklardı. Çünkü bilmedikleri bir şey vardı; aşkın rotası yoktu. Bir yol varsa ancak birlikte yürüyebilirlerdi. Peki ya nefret ve aşk arasındaki çizgi, birbirlerine çektikleri kılıçlar kadar keskin miydi? Yıkılan krallıkları beraber inşa edebilecekler miydi?

Hayat tamamen anılardan ibarettir. Nasıl büyüdünüz? Nasıl yetistiniz? Fakat kim oldugunuzu ise, o anıları paylastıgınız insanlar ile belirlersiniz. Peki ya bir gün, sizi tanımlayan, sizi olduğunuz kisi yapan ruh ikiziniz silinip yok olursa? Hayatta bir kere tecrübe edilebilecek bir aşk, ikinci bir şansa sahip olabilir mi?