Anonim: Selam güzelim gel atla gezelim.(16.22) Yiğidim: Huh, bu neydi şimdi? (16.24) Yiğidim: Fazla klişe. (16.24) Yiğidim: Ah her neyse. (16.24) Yiğidim: Amacın ne? (16.25) Yiğidim: Kimsin sen? (16.25) Anonim: Bir amacım olduğu söylenemez, yaptığım tek şey seni sevmek. Ayrıca kim olduğumu söyleyecek olsam niye anonim olayım yiğidim? (16.26) Yiğidim: Pekala, haklı sayılabilirsin fakat kelime oyunu yapma, bundan hiç hoşlanmadım. (16.26) Yiğidim: Ayrıca gezmekten de pek hoşlanmam. (16.26) Anonim: Ha şu an aramızdaki tek engel gezmekten hoşlanmıyor olman yani? (16.27) Görüldü | 16.28 - - - Hani ergenlik çağlarınızda (bedensel olan değil, ruhsal olan) hemen herkesin aktif kullandığı Wattpad'de bir kitap yazayım da paylaşayım diye düşünüp paylaştıktan -ve kurgunuz hemen hemen tuttuktan- yıllar sonra aslında ne kadar çocukça ve aptal bir şey yazdığınızı fark eder fakat artık iş işten geçmiş diyerek silemezsiniz ya, hah işte o durum.

0542*******: lütfen 0542*******: o halatı boynundan çıkar 0542*******: ve sandalyeden in 0542*******: lütfen 0542*******: yemin ederim 0542*******: her şey düzelecek 0542*******: bugün değil ama bir gün 0542*******: bir gün uyanacaksın 0542*******: ve bir sebep olmadan *Tamamlanmıştır.* TW! : Bu hikayede yeme bozuklukları, kendine zarar verme ve depresyon ile ilgili tetikleyici unsurlar bulunmaktadır.