Sırtımı hızla duvara çarptı, bedenime yayılan acıyı henüz dindirememişken kapıyı kapattı ve kilitledi. Kapının kapanmasıyla karanlığa boğulan odada yankılanan nefesinin sesini tenimde hissedebiliyordum. Yaklaştı... Yaklaştı... ve durdu... Artık tam karşımdaydı. Arda Gürdal. Karanlığın içinde baş başaydık. Abimin canına kast eden adam ve ben. Bir eli çıplak bacağıma uzandı. İşaret parmağıyla tenime görünmez yollar çizdi. Diğer eli havalandı ve başımın ardında yerini aldı. Alınını alnıma yaslarken bacağımdaki eli yukarı doğru hareketlendi. "Baş döndürücüsün..." İçkiliydi. Kafası yerinde değildi. Muzip bir ses tonuyla hımladım. Dudağını dudağıma sürttü. "Asisin..." Tekrar hımladım. Bedenini bedenime yasladı. Şu an duvar ile onun arasındaydım. Dudaklarını şakaklarıma bastırdı ve bir eliyle bacağıma dokunmaya devam ederken öptü. Elimi ensesindeki saçlarına doladım ve başımı onun başına yaslayarak dudaklarımı kulak hizasına getirdim. Aldığım nefesi dudaklarımın arasından onun tenine salarken bundan hoşlandığını fark ettim. Parmaklarıma doladığım saçlarını sert bir şekilde çekerken inlemesini dinledim ve fısıldadım; "Adımı söyle..." Bayık bir şekilde güldü ve dudaklarını araladı. "Melisa..." "Melisa Yıldız." Bu kez ben güldüm. Soğuk, kibirli ve karanlık bir gülüştü bu. Kulağına biraz daha yaklaştım ve fısıldadım; "Yanlış... Ben Melisa Gümüşay." Ürperdiğini hissettim. Bacağımdaki eli konumunu terk etti ve boşluğa düştü. Elleri omuzlarımı kavradı ve bedenimi iterek sarhoş bedenini uzaklaştırdı. "Ne? Siktir!" İlk yazılma tarihi 21.04.2019

22 yıl... Belki yolun yarısıydı belki de her şeyin başlangıcı... 22 sene önce verilen yanlış kararlar, yapılan hatalar, göz ardı edilen gerçekler... Karşınıza aldığınız kişi en fazla ne kadar ileriye gidebilir? Küçücük bir bebeğin hayatı ailesi hariç kimin umrundadır ki? -22 yaşında bir doktorun gerçek ailesine kavuşma hikayesi... . |02.05.21| -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır.

Kayra, gerçek ailesine alışabilecek miydi? Daha doğrusu abileri ve kardeşi Kayra'ya ısınabilecek miydi? 17 yıl boyunca bir yalanla büyüyen Kayra, 17 yaşında gerçek ailesinin başkası olduğunu öğrenirse ne olur? • 17 Ocak 2021 •

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

O evden kurtulmak için tek şansın ortaklarınızın oğluyla yapacağınız bir sözleşmeyse? Nazendem sözleşmesi... Sen bataklıksın Ahu Çetiner ve sana yaklaşan herkesi kendi bataklığına çekiyorsun. Hızlıca kolumdan tutup beni,kendine doğru çevirdi,"Seni o bataklıktan kurtarıcağım Ahu.Sen bana elini uzatsan da,uzatmasan da!" 12.07.2021 BU KİTAPTAKİ KARAKTERLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR! KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AİTTİR!

"Kendinize bir bakın. Kaç yaşındasınız ? Ben daha 19 yaşındayım. Bir evlilik için çok küçüğüm. Siz benim abim gi-" dediğim anda masanın üzerine inen yumruk sesiyle sözlerim kesildi. Gürültü karışında korkarak yerimde sıçradım. "Yeter kes sesini ! Bu evlilik olacak. Eğer istemiyorsan abin hapse sizde sokağa. Seçim senin Fidan." UYARI! Kitapta şiddet vardır. Rahatsız olacaklar ya da bilinç altı etkilenecek kişiler kitabı okumasın. Bu kitap kadına şiddete dikkat çekmek için yazılmıştır. Baş rol olan Fidanın baskıya ve şiddete rağmen susmadığını ve savaştığını konu almaktadır. (Kitaptaki karakterler toplumuzu yansıtmaktadır. ) #adaletistiyoruz #eminebulut #aleynaçakır #kadınolmak #şiddet #susma #sesizkalma

Pars'ın tanıdığı ve içinde var olduğu, Sara'nın tanımadığı ve içinde yok olduğu bu karanlıkta ikisinin yolları kesiştiğinde, karanlık hiç bu kadar acımasız ve tehlikeli olmamıştı.Sara'nın karanlıkla tanışması büyük bir savaşın başlamasına neden olurken Pars hükmettiği karanlıkta kaybolmaya başlıyordu. ©️▫️KİTABIN İÇERİĞİ▫️©️ Pars İspanya'da yaşayan, iş adamı görünümlü bir mafya lideridir. Türkiye'ye bir iş ziyareti için geldiği sırada başka bir mafya liderinin ölümünden sorumlu tutulur. İspanya'ya geri dönemeyen ve peşindeki komiserden bir türlü kurtulamayan Pars, tek çareyi komiserin kız kardeşi olan ünlü avukat Sara'da bulur. Sara'yı avukatlığını yapması için karşı konulmaz bir şekilde tehdit ederek ıssız bir adada kendisine ait mülkte dava gününe kadar tutsak eder.

"Çok âşığım, amca. Tam onu unuttum sanıyordum, bitti diyordum. Hepsi onu görene kadarmış. Bir bakışıyla kanıtladı bana bunu." "E bu çok iyi bir haber! Kim bu kadın? Tanıyor muyuz?" Yüzümde buruk bir gülümseme oluştu. Ben bile tanımıyordum ki onu. Yüzü bana bir o kadar tanıdıkken diğer hiçbir şeyi uyuşmuyordu benim âşık olduğum kadınla. Sadece ona çok benziyordu. O kadar aynıydı ki onunla, bir an ölmediğini bile düşünmeye başlamıştım. Ta ki sesini duyana, kim olduğunu öğrenene kadar. Sesinin onunla alakası yoktu. Üstelik adı... Lamia. Çok garipti. "Başkasıyla evlenecek." Ellerimin arasındaki çerçeveyi masaya geri bırakıp bakışlarımı amcama çevirdim. Kaşları çatılmış, derin düşüncelere dalmıştı. "Başkası çıkar karşı-" Konuşmasını bitirmesine izin vermeden aniden "Ben onu istiyorum, amca. Ben sadece onu seviyorum. Ben onu istiyorum!" diye böldüm lafını. Transa girmiş gibiydim. Onu ikna etmek için ise kelimelerimi art arda söyleyerek istemsizce sesimi yükseltmiştim. Ben onu istiyordum. Çünkü bana iyi gelebilecek tek insan oydu. Ölü birisine çektiğim özlemi dindirebilir, beni bu azaptan kurtarabilirdi. Ona tıpatıp benziyordu. Bir daha kapanmamak üzere açılmış yaralarımı kapatmak için bir şanstı belki de bu... 🦋 "Hastasın sen, sorunların var. Üstüne üstlük bir de bebeğime sahip çıkabileceğini iddia ediyorsun. Lütfen gerçekleri kabullen ve kendi hayatına odaklanmayı dene." Hâlâ daha sessizliğini korurken bana doğru birkaç adım attı. Çok geçmeden aramızdaki mesafeyi sona erdirip eş zamanlı olarak kollarını da arkamdan karnıma sarmıştı. Onun bu hareketi gerilmeme sebep olmuş, istemsizce nefesimi tutmuştum. Ben aynadan öylece yansımamızı izlerken Alex kafasını arkamdan boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı. "Seni hissediş uğruna bunca delilik."

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.