Geldiği yönden gitmek için arkasını döndüğünde korkuyla sıçradı, tiz çığlığı arkasında bekleyen gölge tarafından kesildiğinde ise etrafı aydınlatan kırmızı yerini siyah bir boşluğa bıraktı. İri adamın elinden kurtulmaya çalışırken kalp atışları hızlanıyor, soluğu düzensizleşiyordu. Duyu organları zayıflarken son duyduğu şey, ölü annesinin sözleriydi. "Bırak artık babanın peşini!" diye bağırıyordu Nehir öfkeyle. "Hiç dönmeyecek birini beklemeyi, seni istemeyen birini aramayı bırak artık! " "Anne!" diye bağırdı Meran oysa imdat demek istediğinden emindi. İri adam ağzını örttü. "N'olur geçmişe tutunma." dedi annesinin geçmişten gelen sesi. "Bırak Meran..." Meran sesinden anladı, annesi ağlıyordu. "Yalvarırım, bırak." Kendisine saldıran adamla boğuşmayı bıraktı. Nefes almaya çalışmayı bıraktı. Bilincine tutunmayı bıraktı. Bıraktı Meran. Ve bayıldı. ... Rusya'da bir Türk çocuğuydu. Fahişelik yapan annesi öldüğünde, Türkiye'ye dönüp, annesinin ve yitik hayatının intikamının peşine düştü. İntikam için ne kadar ileri giderdiniz? Meran insanlığını kış uykusuna yatırdı, içinde büyüttüğü yılanın derisinden bir zırh giydi ve en tehlikeli silahını kuşandı. Güzelliğini.

"Toprak, yağmura..." "Ben, sana." ～ Vera, yalnız büyümüştü ancak yine de mutsuz değildi. Çünkü, o sevdiği sporu yapıyordu. Kendisine boş zaman bırakmayarak, mutluluğun peşinden koşuyordu. Evet, o koşuyordu. O bir atletizmciydi ve şöhreti tüm Türkiye'de duyulmuştu. El üstünde tutulurdu, herkes severdi ve hayran olurdu. Yaptığı işte çok iyiydi. Zirveye ulaşmıştı, belki de çok yaklaşmıştı. Ancak zirveye ulaşmanın bir kötü yanı vardı ki, düştüğünde canın daha çok yanardı. Öyle de olmuştu. Düşmüştü. Geçirdiği kazada bacağı sakat kalmıştı ve desteği olmadan yürüyemez olmuştu. Etrafındaki herkes bir anda yok oluvermişti... Sevdiği sporu yapamayan, hoplamak, zıplamak ve koşmaktan başka bir şey bilmeyen Vera topallamak zorunda kaldığında herkes tarafından dışlanmıştı. Aynı zamanda peşinde bir bela daha vardı ki, sevinse mi üzülse mi şaşıyordu. Kampüste kimden alay işitse ertesi gün o kişi bilinmeyen bir sebepten yaralanıyordu. Üstelik bunlar çok absürt biçimde gerçekleşiyordu. Ve kısa zaman sonra 'Lanetli Vera' diye anılmaya başlamıştı. Hatta kendisi de kendisini lanetli görür olmuştu. Herkes onu suçluyor ve dışlıyordu. Ta ki o güne kadar... Aslında o hiç sakat kalmamıştı. Mühürlenmişti. ➳ 010419

"Karanlıktan korkan birine yapılacak en büyük kötülük onu aydınlıkla tanıştırmaktır. Güzelim. Sana en fenasını yapıp ışıltıyla tanıştırmışlar." "Ben..." "Sen. Ruhunu parmak uçlarından kağıda, oradadan da ışıltıya taşıyorsun." "Üzgününüm." "Öylesin." *** "Bir kadın var. Uğruna ölecek kadar değil, yaşayacak kadar cesur olan. Onu sakın küstürme. Gülün yapraklarını alırsan geriye diken kalır şayet."

(+18) Eylem ve Ömer Asaf, çocukluklarından itibaren tanışan, yaklaşık on yıldır birlikte olan bir çifttir. Ateşin yaktığını, buzun dondurduğunu, rüzgarın üşüttüğünü ve güneşin bunalttığını dahi birlikte öğrenmiş, birbirlerini gördükleri ilk andan son ana kadar aralarında derin bir bağ oluşmuştur. Oldukça güzel ilerleyen birliktelikleri, Eylem'in bir gecede her şeyi geride bırakarak Ömer Asaf'ı terk etmesi ile bozulur. İhanet aralarındaki bağı bir makas gibi kesip atmıştır. Eylem vicdan azabı, Ömer Asaf ise bir türlü dinleyemediği gururu ile doksan yedi gün sonra bir sokağın ortasında yeniden karşılaştıklarında; hikayeleri yeniden başlar. "Seni unutamam," dedi hıçkırıklarla, elindeki fotoğrafa bakarken. "Zihnimi silip atarım, seni silip atamam." Onu izliyordum, yavaş yavaş silinip gidiyordum. Aramızdaki cama doksan yedi kere dokundum, ona dokunamadım. EYLEM YAKUT & ÖMER ASAF AHADÎ 25 OCAK 2019 - 01 : 22 ●

Kadın bir masal yazdı, ruhun ruhsuzuna. Masal Sonsuzca dillendi dillerde. Adam bıçağın ucunu masal'a sapladı. Satırlardan oluk, oluk akan zehir, ruhuna Yemin edildi. Masal adamın Yemini ile düğümlendi. 18 yaşına kadar nereden geldiğini benliğinin neden kimsesizlik ile boyandığını bilmiyordu, bilmemeye devam edecekti. Boyandığı Kimsesizliğini yıkayacak Adama kadar. Saf bir o kadar zeki küçük bir kız. Kendi hayatını yaşamaya devam edecek miydi? Yoksa her şeye rağmen kimsesizliğini yıkayacak Adama izin verecek miydi? Birbirleri için evreni küle döndürecek kadar koyu. Ölümü ruhlarına kazıyacak kadar kırmızıydılar. Dudakları yanağım boyunca dolandı. Kendine bir yol çizerek kulağıma doğru yanaştı, nefesini kulağıma üfledi ve sonra boğuk bir fısıltı çıktı o kutsal dudaklardan. "Fısıldadım, hissettin mi?" Dedi, nefesi tenimi titretti. Ne fisıldamıştı içimde ki anlamsız titreşim ile ben de onun gibi fısıldadım. "Neyi fisıldadın?" dedim sessizce.

Hırslı, başarılı, güçlü bir kadın. O, Lotus Yalgı Hazeran! Gücünün soyadından gelmediğini herkese öğretecek. Ahterseza ismi bana aittir. Kullanılmaması önemle rica olunur.

Küçük bir kız çocuğuydum. Bedenim büyüdü. Ruhum bir üvey babanın elinde yok oldu. Adımı parlamam için Yıldız koyan annem, gün geldi tüm ışığımın sönmesine göz yumdu. Yıldız oldum, ruhum tutunamadığım gökyüzünden kaydı. Ben, hiç parlayamadım. Tahtımı yapmayanlar, bahtıma kara leke sürmek için uğraştılar. Direndim. Hayattan tek öğrendiğim bu oldu benim. Yaşamadan bilemezsin denilen ne varsa, yaşadım da öğrendim. Yaşadığım mahallede mazlum diye anıldım. Tek Mazlum'un ben olmadığını öğrendiğim gün, hayatımın akıbeti değişti. Yetişkin içerik mevcuttur. Kapak Tasarımı @hestianinkalemi ♥️

Her genç kızın aşık olduğu, posterlerini duvarına astığı, dergilerden fotoğraflarını kesip sakladığı, hayallerinin baş kahramanı yaptığı bir ünlü vardır değil mi? Kimisi bir şarkıcıya aşık olur, kimi de bir oyuncuya tutulur... Renk'in ilk aşkı ise ünlü oyuncu Ekim Baran'dı. Ama o, yıllarca aşkını kalbinde sakladı. Gün gelip karşı dairelerine Ekim Baran'ın en yakın arkadaşı taşınınca ise yıllardır kaçtığı adam bir anda Renk'in karşısına çıktı. O günden sonra ise hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Kaderin ağları öyle bir dolanmıştı ki paçalarına, kimse onları kurtaramayacaktı. Tozlu bir sandıkta yıllanmış olan ilk aşkı, güneşin ışıklarına kavuşacaktı... ••••••••• #1romantizm - 13/02/22 #1 üniversite - 13/02/22 #2 sevgi - 13/02/22

Dağda pençezen... Bayırda gelinciği postalı altında ezen. Herkese vahşi atmaca, bana garib bir hazen. Yüzbaşı Çakır Biryan Alaca & Ferimah Karabağ