"Aşık olmak aptallıktır." dedi sert ve soğuk sesiyle.İfadesizce karşımda oturan şeytan ,beni dipsiz bir çukura sürüklüyordu.Gece gibi gòzlerinin içinde yanıp sönen şeytani ışıltılar kanımı donduracak nitelikteydi.Bakışlarını gözlerime sabitleyince ,kalbim tekledi.Ondan nefret etmek istiyordum.Ama aksine kendimden nefret ediyordum.Onun yaptıkları karşısında çaresiz kalmıştım.Tıpkı diğerleri gibi ondan korkuyordum.Kendimi bir kafese sıkışmış,kanadı yara bere içinde bir kuş gibi hissediyordum.İstemsizce gòzlerimden süzülen yaşlar çeneme doğru yol alıyordu. "Ağlama" dedi beklentime zıt bir şekilde. "Madem aşık olmak aptallık,o zaman neden beni burada zorla tutuyorsun?Bunun aşktan başka sebebi var mı?" dedim cesur olmaya çalışarak.Kendinden emin bir gülümsemeyle cevap verdi." Zaten sana aşık olduğum için en büyük aptal benim." Ne yani bu bir iltifat mıydı? yoksa pişmanlık mı ? Gerçekten bu adam tutarsızdı.

Bir yanda Karanlık işler çeviren,kadınlarla bir oyuncak gibi oynayan ukala bir mafya.Diğer yandan yaşadığı olaylar yüzünden herkese güvenini yitirmiş,tamamen içine kapanmış genç bir kız.Acaba bu iki insanın yolları kesişirse ne olur?hangisi diğerini yola getirecek?onlar aşkın kollarına kendilerini bıraktığında geçmişte gizli kalmış sırlar ortaya çıkarken onlar ne yapacak?aşkları önlerindeki tümsekleri aşmaya yetecek mi?yoksa o tümseklerin arkasında aşkları yok olup gidecek mi................

Bir adam.. İstanbulun en zengin gözde bekarlarından ve çapkınlarından biri.. Bir kadın.. Köyünün en güzel ve hamarat kızı.. Bu iki zıt insanı bir kaza birleştirirse ne olur?