İçimizi yansıtacak olan sözler... Büyüklerimizin dilinden...

"Yoruldum artık. Kimsesizmiş gibi, değersiz, gereksiz, zavallı bir varlıkmış gibi yaşamaktan bıktım. Eski günlerimi hatırlayıp hayata tutunmak için sebep aramaktan, yine o günlerimi hatırlayıp gülmeye çalışmaktan da bıktım. Tek isteğim annemin ve babamın yanımda olmasıydı ama tam üç yıldır yokmuşum gibi davranıyorlar. Aile demek zor zamanlarında birbirine destek olmak değil miydi? Sırtını yaslayabileceğin, sorgusuz sualsiz güvenebileceğin, hatalarını beraber düzelteceğin insanlara denmez miydi aile? Peki nerede benim ailem? Annem babam neredeler? Üç yıl önceki mutlu ailem nerede? Onları öyle çok özlüyorum ki... Şimdi çıksalar karşıma, "gel" deseler senelerdir yüzüme bakmamalarını, suçlamalarını, hakaretlerini, hatta babamın tokatlarını dahi unutup atlardım boyunlarına ve bir daha asla bırakmazdım ikisinide. Peki gelirler mi dersin? Seni kaybetmemin üçüncü yılında kapımı çalıp sarılırlar mı kızlarına?"