Her masalın sonunda yakışıklı prens ve güzel prenses mutlu sona ulaşır, sonsuza dek mutlu yaşarlardı... Peki gerçekte iki mükemmel bir araya gelirse ne olurdu? Onlar için de bir mutlu son var mıydı? Agah Ali Erdemli, ailesinin güzel yuvası bir kadın için bozulduğunda ve babası annesini terk edip o kadınla evlendiğinde o kadından da, o kadının kızından da uzunca bir süre nefret etmişti... ta ki, kızın adı gibi her tarafa ışık saçan bir güzellik olduğunu fark edene dek. Işık Saçan için ise her şey çok farklıydı. Daha küçük bir çocukken bildiği, tanıdığı mahallesinden ayrılıp yüksek sosyetenin ortasına, ondan nefret eden insanların arasına düşmüştü. Agah Ali'yi gördüğü anda adama vurulmuş, bu çocukça hoşlantı yıllar geçtikçe ikisi için de güçlü bir tutkuya dönüşmüştü. Agah Ali, Işık'a aşık olmuş ama kadının manken olmasından da, annesinden de hep nefret etmişti.. Işık ise Agah Ali'nin otoriter tavrından ve adamın ait olduğu, kendisinin hiçbir zaman ait hissedemediği o hayattan.. Ama ya günün birinde, hoşlanmadıkları hayat tarzlarını birleştirmek zorunda kalırlarsa?

+18 cinsellik içerir rahatsız olan okumasın lütfen! Dudakları şefkatle dudaklarımı okşarken, dili hoyratça darbelerini vurmaktaydı. Nefesi nefesim olmuşken kalın kolları arasında titrememek imkansızdı. Acımasızca ittirdiği bedenimde duvarın acısı yarın sırtımda iz bırakacaktı. İri elleriyle kalçama vurduğunda aldığım komutla bacaklarımı kalın beline dolamıştım bile. Kasığımda hissettiğim sertlik, kanımın alev almasına neden oluyordu. Teninden yayılan ısı, kışın yağan karı eritmeye yeterdi... Bilemezdim... Hayatımın küçük bir hata yüzünden mahvolacağını bilemezdim... Kaçmak için bindiğim arabanın kurtuluşuma giden yolda olacağını sanıp, esaretime açılan kapıdan içeriye girdiğini bilemezdim... Kötüden kaçarken şeytana esir düşeceğimi bilemezdim... Ben Müge Karaaslan... Bedeni şeytanın ellerine esir düşmüş, ruhu gökyüzündeki kuşlar kadar özgür olmak için çırpınan bir kız... ⛓️⛓️⛓️ +18 cinsellik ve şiddet içermektedir.

Üniversiteyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer... ⛓️💥🪽 Adam yıllar sonra öğretmen olduğu köyde Karadenizli ve Fırtına lakaplı bir yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda, öğretmen hanım."

Birbirlerinden nefret eden iki kişinin anlaşmalı evlilik yapması ne gibi sonuçlar getirir.? Gelin beraber öğrenelim.. Yayınlanma tarihi 08.02.2025 Final tarihi 21.07.2025

"Eşim." Kalın, ve erkeksi sesiyle konuştuğunda zifir karanlığa karışan gözlerini göremiyordum. Deli gibi titrerken, elimde ki odun parçasına parmaklarımı bir kelepçe gibi kilitledim. Arkama doğru baktığımda karanlık ıssız yol, bütün umudumu darmaduman etmişti. Yanaklarımda ki ıslaklığa vuran rüzgar, yaşları ve dudaklarımı kurutmuştu. Tekrar karanlıkta bir dev gibi duran görüntüsüne kafamı çevirdim. "Bir adım daha atarsan yemin ederim seni öldürürüm." Ve o adımı attı.

Bilge için hayat, köydeki o dar dünyadan çok daha karmaşıktı. Dul halasının öğütleri, eski bir masal gibiydi artık. Önünde, içinde gizemler ve tehlikeler barındıran büyük şehir vardı. Ve yanında, Cihan... Soğuk, mesafeli ve saklı bir adam. Bu evlilik, sadece iki kişinin birleşmesi değildi. İki dünyanın, iki ruhun çatışması ve uyumu olacaktı. Bir yanda korku, bir yanda umut; Ve arada, bir sır perdesi. Tanışmadılar, görmediler birbirlerini uzun süre. Ama kader onları birbirine bağladı; bir isteme, bir evlilik. Bilge için her şey belirsizdi; Cihan için ise bu yeni hayat sadece başka bir hesaplaşmaydı. Soğuk, korumacı ve gizemli Cihan, bilinen adıyla Noirhan, Bilge'nin içindeki ürkekliği hem kırdı hem şekillendirdi. İkisi de kendi karanlıklarıyla yüzleşirken, aralarındaki sessiz gerilim gün geçtikçe büyüdü. Noirhan, yeraltının zalim kurallarına boyun eğmiş bir adam değil; Kendi kanunlarını koyan, gecenin içinde hüküm süren bir yargıçtı. Bilge ise, tüm korkusuna rağmen, içine işleyen bu karanlığın içinde kaybolmamaya çalışan kırılgan bir direnişti. Evlilik, dul halamın anlattığı gibi miydi? Bilmezdim.. Peki bu yaşımda evlenmem ne kadar sürecekti? Küçücük köyden büyük bir şehre geçecektim, alışacak mıydım? --- YATAK MAHKÛM'U ADINDA İLK WATTPAD KİTABIDIR! Bu kitapta geçen karakterler ve kurumlar tümüyle hayal ürünüdür. Kitap, her anlamda 18 yaş altındakilere müsait değildir. Psikolojik baskılar, cinsellik, aile baskısı içerir. --- #Sırlar 1. Sırada! 01.07.2025 #hayalkurgu 1. Sırada! 01.07.2025 #zorakievlilik 2,36 bin hikaye arasından 1. Sırada! 02.10.2025

Lisan, doğuştan ses telleri olmayan bir kızdır. Annesi Andresan'ların evinde çalışmaya başladığında daha sekiz yaşındaydı. Evin varisi olan Tom William Andresan onu her zaman koruyup kolluyordu, bazen onun olmayan sesi oluyordu. Ve bu büyük bir takıntının temeliydi...

"Sadece bir kere. Bir kere göreyim. Yaşadığını göreyim yemin ederim bir daha hiç görmeyeceğim. Yalvarırım. N'olursun. N'olursun bir kere göreyim. Ne istersen yaparım. Konuşma dersen, konuşmam. Nefes alma dersen, almam. Yemek yeme dersen, yemem. Öl dersen, ölürüm. Yeter ki sadece bir kere göreyim. Bir kerecik." tüm çaresizliğimle karşımdaki adama açık açık yalvarırken Miran gözlerindeki acımasızlığa beklemediğim bir ifade yerleştirip acımasızlığın arasından bana el sallayan alaylı ifadeyle gözlerimin en içine bakarken dudaklarımı sıkıca birbirine bastırıp yanaklarımı ıslatmakta olan göz yaşlarımı silmek için boştaki elimi havaya kaldırdım. Ancak tam o esnada Miran havaya kaldırdığım elimi de tutunca elimi istediği gibi yere indirdim ve Miran'ın benim yerime kendi eliyle yanağımdan akmakta olan göz yaşımı sildiğini fark ederek şaşkınlıkla yutkundum. "Ağabeyini görmek için ne istersem yaparsın yani öyle mi?" göz yaşımı siler silmez elini yanağımdan çeken Miran yine tüm acımasızlığıyla bana bu sefer cevap vermemi istediği bir soru yöneltirken korkudan titreyen bedenime rağmen başımı aşağı yukarı sallamayı başararak gözlerimi onun kapkara gözlerinde merakla karışık bir korkuyla gezdirmeye devam ettim. "Öyle. Ne istersen yapacağım." benden isteyeceği şeyin ya da şeylerin ne kadar acımasız olabileceğini bilmeme rağmen çaresizliğim yüzünden kaderimi tamamen karşımdaki adama teslim ederken Miran dudaklarına son derece alaylı bir gülümseme yerleştirerek yüzünü yüzüme doğru eğdi ve yüzündeki alaya rağmen gözlerinin hala öfke ve nefretle dolu olduğunu görmemi sağlayarak dişlerini birbirine geçirerek çenesini kastı. "Yatağıma girmeni istesem bile mi?"

"Bu çatı altında hiç kimse masum kalamaz." Dudakları önce bir gölge gibi dolandı dudaklarımın üzerinde. Damarlarımda akan kan bile ona ulaşmak istiyordu.Avucu sıcacıktı. Sonra baskısı arttı.Nefesim nefesine dolanırken sıcak ağzı beni kavuruyordu. Dili beni bulunca baştan aşağı titredim. "Dur!" Saçlarımı arkaya savururken ona bakmaya cesaret edemiyordum."Ben senin kardeşinim." Olduğum yerden kalkıp nasıl kapıya ulaştım bilmiyorum.Merdivenleri tırmanmadan önce birkaç kırılma sesi daha geldi. Ve arkamdan öfkeyle haykırdı. "Üvey kardeş!"