HümaNur ; Karanlık... Acılarımızı siliyor, aydınlık ise umutlarımızı yeşertiyor. Her gün, gün geceye, gece de güne dönünce biz de yenileniyoruz. Zaman denen yakı herkesi iyileştiriyor. Yeter ki umut etmesini bilelim. ( Sinan Akyüz) Mehmet ; Dünya, ihtirasın elinde karanlık bir ormandı. Ahiret aydınlık, rengârenk bir ormandı. Bu güzel ormana aşk ile yürünebilirdi. (Sinan YAĞMUR)

"GİTMEE.. " Yine kendi sesiyle uyandı adam. Tişörtü terden sırılsıklam olmuşken iliğine kadar üşüdüğünü hissetti. Her gece rüyasında tekrar ve tekrar terkedildiği ikinci ayını yaşıyordu. Parmağında sadece bikaç hafta kalabilmiş yüzüğün boşluğuna dokunurken kuru kuru yutkundu. Böyle olmamalıydı.

Huzur... Suyun dinginliği gibi midir acaba... Kuşların cıvıltısı... Rüzgarın tatlı serinlikle okşaması... Ama... Her an hissedemem ki... Her an... Her an yanımda olan bir huzur... Ellerimi uzatsam tutunabilir miyim?

"Herkesin bir hikayesi olduğunu söylerler. Anlatılmaya değer ya da değil. Buna inanıyorum. Evet evet herkesin anlatacak bir hikayesi olmalı ve bunu çocuğuna kendisi anlatmalıdır." Belki de hayatının son gecesinde olan bir kadın ameliyat masasına yatmayı beklerken son bir mektup yazmaya karar verir. Artık zamanı kısa, anlatacakları ise çoktur. ****Kapak tasarımı bana aittir****