"Şimdiden pes ediyorsun. Yalvarmanı sağlayabilirim." "Lütfen git." dedim cılız sesimle. Cevabı kendisini bana bastırmak olmuştu. "Bedenin böyle söylemiyor." "Hazer yalvarırım." dedim. "Sarhoşsun. Yalvarırım bırak beni." Hazer başını iki yana salladı. "Seni bırakmayacağım." Dizimi kaldırıp ona bütün gücümle bir tekme attım. Hızlıca yanından koşarak giderken kalbimin atışını ağzımda hissedebiliyordum. Salonun ortasına kadar geldiğimde belime çelik bir kolun sarıldığını hissetim ve dudaklarımdan çaresiz bir çığlık kaçtı. Sırtım göğsüne çarptığında nefesim kesildi. "Benden kaçabileceğini düşündüren nedir?" Aniden döndüm ve bu sefer göğüslerimiz karşı karşıya geldi. Beni sertçe itti ve sırtım duvara çarptı. Acıyla inledim. Eli acımasızca boynuma sarılırken hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Suratını suratıma yaklaştırdı. "İşte şimdi Eflal." dedi sesi duyduğum en karanlık tonlardan birisinde çıkarken. "Şimdi seni kimse elimden alamaz." Kolumu dirseğimden sıkıca kavrayarak beni tekrar odasına götürmek üzere merdivenlere yöneldiğinde çığlıklarla ve debelenerek ona engel olmaya çalıştım. "Hazer, çok özür dilerim. Yalvarırım bırak beni. Çok özür dilerim lütfen!" Yalvarışlarım beni tekrardan karanlık odasına itene kadar sürmüştü. Kapının önünde dikilip karanlık simasıyla beni izlerken kurtulamayacağımı anladım. Onun elinden kurtulamayacaktım. Beni kurtaracak kimse yoktu. ◇ Hatırı sayılır düzeyde şiddet ögeleri ve cinsellik içermektedir. Sorumluluk okuyucuya aittir. Bu güzel kitap kapağı tasarımı için @Malpomene 'ye çok teşekkür ederim. ♡

-"Biliyor musun Melisa, yemekte de seni hemen farkettim. Hayatımda hiç bu kadar güçlü bir şeye yenilmemiştim. Bu senin benim üzerimdeki gücün. Bu yüzden seni işaretledim". Kucağından kalktım. İkimiz de pusun etkisi altında değildik. Ama o gözlerinde şaşmaz bir arzuyla bakıyordu. Yakın olma arzusuyla. -Söylesene Aiden neden şimdi bana bunları anlatıyorsun? -Çünkü sanırım sen benim mühürleneceğim eşim olabilirsin. (Bu hikaye milenyum kurtlarından esinlenilerek yazılmıştır.)

"Siktir!" Araba hala hareket halindeyken ve böyle hızlıyken tavana ne düşmüş olabilirdi ki, ya da ne çıkmı- lanet olsun bu da o aptal hayvanların işiydi. Ela'nın ağlamasına dayanamayıp kucağıma alıp göğsüme bastırdığım da annem de bana güven verici bir şekilde gülümseyip kemerine sıkıca tutunmuştu. "Allah kahretmesin! Hiç buraya gelmemeliydik, onu buraya getirmemeliydim." Babamın kendi kendine mırıldanmasını duyduğumda ağlama istediğim artmıştı. Kimden bahsediyordu ki? Muhtemelen ya ben, ya Ela, ya da annemden bahsediyordu. Allah'ım sen bizi koru lütfen. Biraz sonra yolun ortasına devrilmiş koca bir ağaç yüzünden durmak zorunda kalınca tüm kurtlar etrafımızı sarmıştı ve aman Allah'ım en az on tane vardı, aynı zaman da da insanı korkudan ağlayacak hale getirecek kadar kocamanlardı. Bunları belgeseller de izlediğim kadarıyla bu kadar büyük değillerdi ki! Arabanın hala üstünde olduğunu hatırladığım kurtta hızla arabanın önüne atlayıp kafasını kaldırıp bize baktı. Kafam hala iki koltuğun arasından ön cama bakarken onun sapsarı korkunç gözleri direk beni buldu. Hatırladım! Bu geçen gece köyde göz göze geldiğim kurttu. Ben şokla gözlerimi hala ondan alamazken yemin ederim ki dudaklarının kıvrıldığını gördüm. ************************************** Eda & Efken Ben bir yazar değilim, sadece hayal gücünü kelimelere akıtan biriyim :) -Kartanesi-

Ruhu bedeninden yaralıydı koca adamın. Bedeni yaralarla bağlıydı hayata. Ruhu bedeninden yaralıydı küçük kadının. Bedeni acılarla bağlıydı hayata. Ve onları birleştirdiğinde hayat,acılar yaralara bağlandı. Ve hiç kabuk tutmayan yaralar bedenlerini kapladı. ●• 《Küfür 《+18 sahne Bulunur. ●• "Benden korkuyor musun?" sakince sorduğu bu soru bir katilin soğukkanlılığını barındırıyordu sanki. Hızla başımı aşağı yukarı salladım. Aslında hep değil ama şuan korkuyordum. Şuan o yeşillerden çok korkuyordum. "Buna üzüldüm. " adımları yatağa yaklaştı. Hala yataktan yere bakıyordum. Yavaşça eğildi ve yüzünü bakış alanıma soktu."Benden korkmanı istemiyorum." Gözleri ilk kalktığı andaki gibi öfkeli değildi. Aksine sakindi sanki. "Ge...gerçekten mi?" kendi sesimi ben bile duymamıştım. Hala görüş alanımda olan gözleri iki kez yavaşça kırpılıp açıldı. Yavaşça eğildiği yerden doğruldu ve sağ eliyle hafifçe çenemi kaldırdı. Bunu yaparken gözlerimizin iletişimini hiç koparmamıştı.

Masal'ın sarhoşken yaptığı bir hata nelere sebep olabilir? Aras'ın daha önce hiçbir kızdan bu kadar etkilenmemiş olması ama bu kız için kalbinin çarpması olası mı? Peki ya ortada bi bebek olursa? Bu Aras ve Masal'ın hikayesiydi. Sizler de bu hikayeye eşlik etmek istemez misiniz?

Öğretmen olan kızımız ahsen ve gideceği köye nasıl gelindiği ve kimsenin tanımadığı, deli diye anlatıldığı azat ~~~~~~ İlk kurgum olduğu için mantık ve yazım hataları elbet var, ona göre okuyun lütfen canlarım;-)

"Neden kelebek?" "Çünkü onlar yanlış anlaşılmış canlılardır. Herkes onların ömürlerinin 24 saatten ibaret olduğunu zannediyor." Derin bir nefes alıp "Bu yüzden bazıları onlara karışmıyor bazıları ise gaddarca davranıyor. Onlar yani Kelebekler benim gibi Tüm canlılar benden umudu kesmiş." ......... Aşk bir bedende iki ruhu bitirdi.

🎼 "Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin." Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini takip etti. Hemen ayak ucuma gelerek diz çöktü. "Bu senin," dedi, ayak bileğimi hafif bir dokunuşla kendine çekerek. "Cennet ile cehennem arasında sallanmalı sağlayacak küçük bir hediye." Zincirin klipslerini açarak bileğimin etrafına sardı. "Her adımında ayak bileğinde sarsılacak ve en sonunda olmak istediğin yeri sana gösterecek." Halhalı ayak bileğimin etrafına dolayarak başını öne eğdi. Dudaklarını bileğimin üzerine bastırdı. Boğuk bir ses yankılandı dudaklarından ama kelimelerini seçemedim. "Cennetini bul." ❥ Kapak tasarımı: E-Rabbit

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Armina ışık, 19 yaşında babasinin borclari yüzünden sirf kardeslerinin hayatini kurtarmak adina turkiyenin en büyük mafya babasinin veliahti Aras Tekelioglu'nun eline düşmüş bir kurbandır. geri dönülmez bir yola girdigini düşünürken ilginc bir anlaşma ile karsilasacak armina ya ölecektir yada karanliktaki canavarin anlasmasini kabul edecektir. aşk sehvet ve ihtiras ile dolu bu hikaye sizi aşık edecek.