Hazal758
Maskeler biz insanların duygularını saklamamızı sağlardı. Kimi insan yüzünden maskesini hiç indirmez kimi insan ise sadece en guvendiklerinin yanında maskesini takmaz ve gerçek benliğini gösterirdi. Ama gün gelir gerçek benliğini gören her insan, o insanının arkasından kuyusunu kazar ve onu o kutunun içine iterdi. Bu hayatın bir kanunu bir kuralı idi bana göre.
Karsımdaki dağlara bakarken tam olarak da bunu düşünüyordum. Ben Hazal, kandan korkan kadının kan korkak kızıyım.
Ben Hazal, köyün kadın asker mi olur demesine aldırmadan sen yaparsın, diyerek kızının arkasında duran o adamın kızıyım.
Hayat yalanlar üzerine kurulurdu yalanların ortaya çıkması ile son bulurdu. Peki bir yalan üzerine kaç yalan söylenebilirdi, kaç yalan kaç insanın hayatına maal olup onların canını yakardı?
Bu oyunun son perdesiydi, maskeler artık tek tek düşecek ve herkes kendi gerçek benligini ortaya koyacaktı, kimileri ölecek, kimileri işe kahrolacaktı. Ama oyun böyle bir finali hak ederdi.
Oyun bitti, perdeler kapandı ve gözler tek bir kişinin üzerine döndü, MASKE İH ismi buydu. Rolünün hakkını ustaca vermişti. Ve şimdi finali o yapıp perde kapanacaktı ve birileri ölecekti. Peki kim gerçekleri kaldırabilecek kadar dayanıklı olabilecekti...
Karşımda gördüğüm kişi gerçek miydi, ben gerçekte kimdim ve neden saklamıșlardı gerçekleri?
" Yeni bir tim kuruluyor İlter. Sen ve İlgün bu timi yöneteceksiniz! Sadece Türkiye'de değil Sınır dıșında da olacak bu tim ve sizden istenilen bu timi siz yöneteceksiniz bir nevi Kurt Timini yeniden kuruyoruz ve Turanın ilk temellerini atıyoruz..."
"Ben bu görevde olacağım ve sen bana karışmayacaksın şimdiye kadar sakladıklarına say! Șimdi izninizle"
" Ben kandan korkan kadının kan kokan kızıyım ve ben bununla gurur duyorum..."
" Sen daima bu hayalin peşinde oldun hiç değiştirmedin aslında bu senin kararlılığını