....

Elleri belime dokunmaya başladığında istemsizce kasılmıştım. Parmakları dokunduğu yeri yakan cinstendi. İkimiz de iç çamaşırlarımızla kaldığımızda Efe'nin haraketleri daha fazla hızlandı. Elini sütyenimin kopçasına yaklaştırdığında nefesimi tutmadan duramamıştım. Omuzlarımdaki askılar yavaşça bedenimi serbest bıraktığında muzipçe gülümsedi. Dudaklarının sertçe tenime çarpmasıyla tenimde morarıklar ve kızarırlar oluşuyordu. Elleri artık dayanılmaz bir şekilde vücudumu talan ederken ismiyle inliyordum. Dudakları tekrar göğüslerime indiğinde göğüsümün ucunu kavrayıp yavaşça emdi. Ağzımdan çıkan inlemelerle duyduğum hırıltıların desibeli artıyordu. Elleri kalçama doğru indiğinde artık dayanamıyordum. Onu hissetmek istiyordum. "Yeter..." Sadece bana doğru bakıp sırıttı. Bu dayanılmaz hallerim onu daha fazla zevke getiriyordu. Bir anda hissettiğim dolulukla kontrol edemediğim çığlığım bütün odayı doldurdu. Gittikçe hızlanan darbeleriyle geleceğini anladım. "Her zaman kendine aşık etmeyi başarıyorsun güzelim." Muzipçe yorgun bedeninin üzerine çıktım. "Sıra bende." Yavaşça bedenini okşadığımda Akın Efe altımda daha çok kıvranıyordu. Bu bana daha çok zevk verirken altta sertleşen erkekliğiyle oynuyordum. Bakışları, ses tonu her insanı cezbedebilirdi. Onun benim olduğunu bedeninde bıraktığım izlerle kanıtlıyordum. Bedenini keşfetmek istiyordum. Her kısmı, ait olduğu her kısmının benim olmasını istiyordum. Kendini bana doğru bastırmasıyla artık dayanamadığını anladım. Yavaşça tekrar içime aldığımda Efe'ye doğru hızlı bir nefes verdim. Haraketlerim hızlandığında ikimizin de inlemeleri bağırışlarımızla karışıyordu. İkimiz de sona yaklaştığımızda ne kadar ses çıkardığımız ikimizin de umurunda değildi. "Sen hayatımda gördüğüm en mükemmel şeysin Sunay..."

Alya on sekizinci yaşının yazında aniden babasının onu yanına çağırmasıyla değişen hayatı içinde savrulurken başına geleceklerden habersiz bir şekilde babasının teklifini kabul eder. Evi gibi gördüğü şehirden uzaklaşırken ona tamamen yabancı olduğu şehirde adını bile bilmediği bir maceraya atılır. Değişen şeyin sadece hayatı boyunca yanında olmayan babasının artık yanında olacağını sanırken babasıyla birlikte hayatına giren kişiler bütün planlarını alaşağı eder. Sadece babasının hayatındaki yerine yerleşeceğini sanan Alya hayatına giren ve çıkan kişiler arasında bir uçurumda kaldığında ne yapacağını bilmeden köprünün ortasında durmaya başlar. Hayatına yeni giren insanlar onun için işleri kolaylaştırmazken çocukluğundan beri hayatının içine kazınmış olan kişiler de onu büyük bir tercihin kıyısına iter. Ne yapacağını bilmeyen Alya sadece seçimleriyle değil kardeş dediği insanlarla da savaşmaya başladığında sonun ona ne getireceğini artık kestiremiyordur. Sonun ona getireceklerinden korkan Alya her şey bittiğinde yeni hayatına adım mı atacaktır yoksa ezberlediği ve canını yakan hayatından vazgeçmeyecek midir? "Arkadaşlık ve aşk siz demektiniz benim için." iki savaş vermiştim aslında hep. Hepsiyle savaşmıştım ama iki tarafta da aynı anda kazanıp aynı zamanda kaybetmiştim. Onların yüzlerine bakarken kafamı silikçe iki yana salladım. Gözümden bir damla yaş düştü. Kaybetmiştim ama bunun zamanla bir zafere dönüşeceğini biliyordum. "Ama artık değil." Yayınlanma Tarihi 28 Aralık 2020 Bitiş Tarihi 18 Aralık 2021 Uyarı: Bu kitap yazmaya başladığım ilk kitap olduğundan çok fazla kurgu hatası ve mantıksızlığı, üstelik yazım hatasıyla doludur. Her gördüğümde düzeltiyorum ama hikayeye dokunmak ve benim için özel olmasını bozmak istemiyorum. Anlayışınız ve sabrınız için teşekkürler.

Siz hiç haberiniz yokken garip bir suçlamaya uğradınız mı? İki kız kardeşin büyük ve korkunç bir durumda aileleri üzerinden tehtit edilmeleri üzerine başladıkları büyük bir mücadele.Ama yalnız değilerdi dostları her daim yanlarındaydı ama... Asıl mücadele etmeleri gereken kişiler daha yakındaydılar.Bir kişinin yaptığı hata kaç kişinin hayatını değiştirebilir.?

Yirmi bir Mart gününde hücreye hapsedildim. Kilit vurulurken bir ses fısıldandı. "Ölümün hücreden çıkacağın gün." Artık tek başımaydım. Çaresizdim. Karanlık duvarlar ürkütüyordu.. Sessizlik her saniyeye yayılırken, dünya beni çağırıyordu. Lanetli dakikalarda çığlıklarım kanlar eşliğinde ölümü andı. Artık bir insandım. İnsan olmayan bir insandım. Gözyaşlarının pınarında kokan ölü peri, öldürülmek için sürükleniyor bilmediği salıncaklara... Kurtarılmayı diliyor mu, o da bir muamma...