Henüz 19 yaşındayım. Ailem geçen yıl trafik kazasinda öldü ve koskoca bir evde tek başıma kaldim. Geçinebilmem için bir iş bulmam gerekiyordu ve sonunda bulmuştum. Ama patronum olan kişi bütün hayatimi etkileyecek ve ona tamamiyle bağlanmamı sağlayacaktı ' Tabi bana ne kadar zarar verse de...

"Miray ben çok düşündüm." "Neyi?" "Seninle birlikte olmayı." "NE!?" "Seninle sevgili olmayı, sabahları bir kolum vücudunun altında uyuşmuş bir şekilde uyanmayı, kahveni sıcak içemediğin için üzerine soğuk su eklemeyi, dokunamadığın ıslak havluları sana çaktırmadan değiştirmeyi, gece geç yattığın için sabah derse geç kaldığında söylenerek hazırlanmanı dinlemeyi herşeyden çok istiyorum. Seninle sevgili olmak, sadece seni sevmek istiyorum."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Okulun Sadistleri fırtına gibi geliyor! Bir grup. Hepsi 22 den büyük olduğu halde liseye giden bir grup. "...Gözlerime öyle bakıyordu ki, 'Üst düzey bir askerle aynı yeteneklere sahip sadist olduğumu, yetmezmiş gibi bir çetem olduğunu, çetede 8 farklı dövüş sanatı bilen bir balerin olduğunu, bir şizofren olduğunu bu şizofrenin hem en yakınımı hem de en büyük düşmanımı barındırdığını, bir bilgisayar dahisinin olduğunu, daha o gözünü kırpmadan onu bir çok farklı yerinden vuracak biri olduğunu söylesem bile bakışları değişmeyecek gibiydi. Eh, bende söylemeye karar verdim. Ne mi oldu? Güldü!..." '' Ben Beril İnanç , Lucifer'ın Kızı. Okulun Sadistleri' nin tek ve gerçek lideri.'' '' Burada aşk yok,burada rahat yok, sahip olduğunuz tek şey ya kapana kısılmış sizin sırlarınız ya da kapana sıkıştırdığınız onların sırları.'' " Ben sadece aslanı bağlayanlara yardım ediyor sonra da aslandan ipi çıkarıyorum. Ben buyum." '' Eğik çizginin insanları korkuttuğu diyar..'' '' Siyahın Çocukları '' Sıkı tutunun!

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Yapmaya çalıştığım şeyin normal olmadığını ben bilmiyor muyum sanki... Her şeyin farkındayım. Sende gördün denedim Irmak... Sevdiğim adamla normal, sağlıklı, mutlu bir yuva kurmaya çalıştım. Her şey yolundaydı, ta ki... Özel durumundan dolayı çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşan Pınar, en yakın arkadaşı Irmak ile plan yapıp, bunu uygulamaya karar verir. Hesaba katmadığı şey ise, seçtiği adamın yaptığı kurnazlığa uyanıp hem kendisinin hem de arkadaşının hayatını tamamen farklı bir boyuta taşıyacak olmasıdır...

İlda... Benim adım bu. Anlamı ermenice ''Savaşçı, Cesur kadın''mış. Cesurlukve ben. Güldürmeyin beni. Adımın aksine ben herşeyden korkarım. Gölgemden bile. Yİne bu korkularımdan biri onunla tanışmamı sağladı. Milyon kez beni bu isimle çağırdılar. Ama hiç biri onun söylediği kadar hoş gelmedi kulağıma. O kim mi? Süper silah ve kılıç kullanan, yakışıklı kahramanım. Şaka şaka (Biraz fazla kitap okuyorum da hayal gücümü mazur görün) o benim üst komşum ve yakışıklı kısmı kesinlikle doğru.

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.