Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

Beria Işık, çocukluğundan beri babasından gördüğü şiddet ve kısıtlamalardan ötürü psikolojik sorunlar yaşayan, sevgi ve şefkat dolu bir anaokulu öğretmenidir. Yaşadığı psikolojik sorunları dile getirmeye utanan genç öğretmen, psikoloğa gitmek istese de bunun ortaya çıkması durumunda mesleğinden uzaklaştırılacağını düşünüp psikoloğa gitmekten korkar. Tedavi olmak yerine, yaşadığı tüm sorunlarla birlikte kendine küçük, sessiz ve hüzün dolu bir hayat kurmayı tercih eder. Beria'nın kurduğu bu hayatı, onun bütün korkularından oluşan, soğuk ve ters bir kişi tarafından yerle bir olur. O kişi; Azrail Kaner. İsmi gibi bir adam. Ve bu adamın kararmış kalbinde kurtarılmayı bekleyen kimsesiz bir çocuk. Onları bir araya getiren kötü olaylar, birbirlerinin yaralarına dokunup sızlatmaya neden olurken oluşan tutkulu aşkın en büyük engeli; Androfobi'dir.

Asla tahmin edemeyeceğimiz bir ayrıntı bile sıradan hayatımızın seyrini değiştirmeye yeterdi. Hayatımın rotası tutkulu bir ayrıntı ile değişirken,ben boğuk sularda boğularak can vermiştim. Geriyeyse sadece o kalmıştı ; soğuk ve ruhsuz bedeni. "Ben sıradan bir kızdım, hayatımı mahvettin sen! Lanet bir hatanın bedelini mi ödetiyorsun bana, yetmedi mi yaptıkların! Artık ölsemde kurtulsam diye düşünüyorum, niye benim olmayacak bir şeyi ısrarla bana vermeye çalışıyorsun, niye beni kandırıyorsun!" hıçkırıklarım boğazımda düğümlenirken gecenin karanlığı altında beni göğsüne çekti. Yuvam burası değildi ama burası olmasını çok isterdim. Yavaşça güçsüz yumruğumu kaldırıp göğsüne vurarak susturamadığım çığlığımı dışarı vurdum. Bu saatten sonra benim olmasa da olurdu, ben zaten kollarında can vermiştim. " Ölüyorum, görmüyor musun! " Not: +18 ögeler içeriyor, sonra küfür içeren yorum görmek istemiyorum. Kapak tasarımı : @dowofficial (japoncivciv)

Her masalın sonunda yakışıklı prens ve güzel prenses mutlu sona ulaşır, sonsuza dek mutlu yaşarlardı... Peki gerçekte iki mükemmel bir araya gelirse ne olurdu? Onlar için de bir mutlu son var mıydı? Agah Ali Erdemli, ailesinin güzel yuvası bir kadın için bozulduğunda ve babası annesini terk edip o kadınla evlendiğinde o kadından da, o kadının kızından da uzunca bir süre nefret etmişti... ta ki, kızın adı gibi her tarafa ışık saçan bir güzellik olduğunu fark edene dek. Işık Saçan için ise her şey çok farklıydı. Daha küçük bir çocukken bildiği, tanıdığı mahallesinden ayrılıp yüksek sosyetenin ortasına, ondan nefret eden insanların arasına düşmüştü. Agah Ali'yi gördüğü anda adama vurulmuş, bu çocukça hoşlantı yıllar geçtikçe ikisi için de güçlü bir tutkuya dönüşmüştü. Agah Ali, Işık'a aşık olmuş ama kadının manken olmasından da, annesinden de hep nefret etmişti.. Işık ise Agah Ali'nin otoriter tavrından ve adamın ait olduğu, kendisinin hiçbir zaman ait hissedemediği o hayattan.. Ama ya günün birinde, hoşlanmadıkları hayat tarzlarını birleştirmek zorunda kalırlarsa?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Nefes aldım, herkesin suçu için ben nefes aldım." dedim ve gözlerimi açıp onun katı yüzüne baktım. "Ben sadece o cehennem evden kurtulmak için evleniyorum, bana aynı hayatı yaşatacaksan eğer bırak!" "Ben bir kadına vurmam." dediği anda kapı açıldı. Gözlerimin dolu olduğunu hissedip hızlıca sildim gözlerimi. İçeriye giren abim ve Hakan Bey bana şaşkınca bakarken hiç anlamadığım bir anda Kerim Ali konuştu. "Biz karar verdik." dediğinde abim kaşlarını çattı. "Neye?" diye sorduğunda Kerim Ali'nin arkası bana dönüktü ama dikleşmesinden abime sinirle baktığını düşündüm. "Hafta sonu..." dedi ve bana dönüp bileğimden tutarak beni yanına çekti. "Düğünü yapacağız." dediğinde şaşkınca ona baktım. O ise söylediklerini garipsememişti. Ama ben garipsemiştim; bir erkeğin şiddete başvurmadan koruyuşunu, bileğimi kıracak gibi değil de zarifçe tutuşunu... ~ Kerim Ali & Kumru

"Ondan nefret ettim. Bana yaptıkları yüzünden, benden aldıkları yüzünden ondan nefret ettim. Ama o beni sevdi. Ve ben ondan daha çok nefret ettim. Çünkü bu, bir aşk hikayesi değildi." On yedi yaşındaki Hilal Sancar kendisinden yaşça büyük ve ona takıntılı şekilde aşık olan genç bir adam tarafından kaçırılarak kendini bir trajik olaylar zinciri içerisinde bulur. Ailesine ve sevdiklerine dönmeyi başarabilecek midir? Bu kitap şiddet, argo, madde kullanımı, cinsellik, psikolojik unsurlar vb. içeriklere sahiptir. Lütfen tadını çıkarın ^^ BURAYA TEKRAR UYARI GEÇİYORUM: BU KİTAP, FANTEZİ MEZESİ EDİLMİŞ, NORMALLEŞTİRİLMİŞ ŞİDDETİN HERKESİN BAŞINA GELEBİLECEĞİNİ VE NE KADAR ÇİRKİNLEŞEBİLECEĞİNİ GÖSTERMEK AMAÇLI YAZILMAKTADIR! LÜTFEN BURADA YAZILAN ŞEYLERİ ROMANTİZE EDEN YERLERDEN UZAK DURUNUZ.

Bir tarafta çocuklarından habersiz yaşayan bir adam. Diğer tarafta günden güne baba özlemiyle yanan; sesini, kokusunu, görünüşünü merak ederek büyüyen iki çocuk. Ve tüm bunlara sessiz kalarak onu terk edip ruhunu paramparça eden adamın çocuklarını hak etmediğini düşünerek gizleyen bir kadın. Geçmişe hapsolmuş yaşanmışlıklar, aşk , terk ediliş, pişmanlıklar... Örtbas edilmeye çalışılan gerçeklerin doğuracağı sonuçlar korkutucu olacaktır. Sırlar bir bir açığa çıkacak, doğrular yalanı kucaklayacak, yanlışlar ise acıya gebe kalacaktır. Tüm bilinenler unutulacak, ezberler bozulacak, ortaya dökülenler her iki tarafı da derinden sarsacak kadar yıkıcı olacaktır. Tüm hakları saklıdır. ©

"Seninle eğlenmek falan istemiyorum bırak beni." Dedim sinirle. Kolumu sıkan elinin üstüne bir el daha konulunca bakışlarımı kaldırdım. Cihanı görmemle ağzım aralandı. Kolumun üstündeki elin gevşemesiyle hızlıca Kolumu çektim. Cihan elini yavaşça belime yerleştirdi ve beni yanına çekti. Yaptığı hareketle olduğum yerde kalmıştım. Kalbim o kadar hızlanmıştı ki göğüs kafesimden çıkacakmış gibi hissettim. "Sevgilim." Dediği şeyle hızlıca başımı kaldırıp ona baktım. O güzel, masum bir kadındı; o narsistik kişilik bozukluğu, duygudurum bozuklukları yaşayan bir adam. Kız beyazdı, erkek siyahtı kadın aydınlıktı, adam zifiri karanlıktı.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?