"KAYIP YILDIZLARDAN BİR GÜNEŞ DOĞAR"

Sizin hiç anneniz öldü mü? Peki ya sürekli kavga etmenize rağmen böbreğinizi bile verebileceğiniz kardeşiniz? Bir insanın babası kaç kere ölür peki? Çünkü benimki iki kere öldü... Bulduğunuza sevinecekken aniden kaybettiğinizi sandığınız birileri oldu mu peki? Siz hiç yalnız kaldınız mı? Arkadaşlarınız yanınızda mıydı? Ya da babalarınızın bile arkadaş olduğu çocukluk arkadaşınız size zarar vermek istedi mi? Bana beş-altı sene önce sorulsaydı eğer, bunlardan hiçbirinin başıma gelmeyeceğine dair yemin edebilirdim. Ama başımıza gelen olaylar büyütmez mi zaten bizi? Eğer onlar olmasaydı, ben ben olamazdım. Ben Yıldız olamazdım. Ben kendimle beraber kendimi buldum. Bu yüzden beni korkutan, ağlatan, güldüren, telaşlandıran her şeye, teşekkür ederim. Beni hiç yalnız bırakmadığı için kendime de teşekkür ederim. Ve size de teşekkür ederim. Bu satırlarda benimle beraber olacağınız için. Ben Yıldız ve bu benim hikayem. . . . (BU HİKAYENİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR. İZİNSİZ, ETİKETSİZ, KİTAP VEYA YAZAR İSMİ BELİRTİLMEDEN YAPILAN EN UFAK BİR ALINTI HALİNDE GEREKEN İŞLEMLER YAPILIR. )

Üniversitede Ada ve Rüzgârın aşkla ilk tanışmalarını anlatan bir hikayedir. Ben aşkı senden önce bilmiyordum Adam.

Bir sabah hiç bilmediğim bir ülkenin, yine hiç bilmediğim bir şehrinde gözlerimi açmak ve yeni gelen günü gülümseyerek karşılamaktı hayalim. Kilometrelerce uzakta, bambaşka hayatlar vardı. Ve benim en sevdiğim şey; elimi uzatabildiğim tüm hayatları tanımak, onlara dokunmaktı. Çünkü her yeni insan, yeni bir hikaye demekti.

Güçlü bir Adamla, Güçlü bir Kadının hikayesi... Sen gidersen sesin gider, kokun gider, yüzün gider. Ay dolanır pusularda, tenim titrer ve gecem biter... 🕊 "Sen benim en doğru yanlışım .Tövbesi olmayan günahımsım . Uzak duramadığım yasaklım , en açık ettiğim saklımsın. Sen başımdan giden aklım ,severek çektiğim ahımsın " dedi ellerini iki yana açıp "Ama haklısın sen benim hiç birşeyim değilsin ,olmayacaksın da " dedi yanında duran sandalyeyi yan tarafa fırlatırken . Ben, bana bakarken göz bebekleri titreyen bu adama aşık mı olmuştum? Hemde herşeye ve herkese rağmen.

Şanlıurfa'nın soylu ailelerinden olan Karabulut'ların varlık içinde yüzmesine rağmen kızını iyileştirmek için hiçbir çare bulamayan oğulları Asaf Mirza'nın tesadüfen karşılaştığı bir kadın ile yaşadığı soluksuz aşk ve hayat hikayesi. "Bazı insanlar bazılarına hediye olarak gönderilir." 🎈 •Tüm Hakları Saklıdır. Kopyalanma,Çoğaltılma ya da İsim Çalınması gibi şeylerde Yasal İşlem başlatılacaktır.

Kuzey Kore ve Güney Kore'nin sınırları arasında kalan Panmujon Köyü Tamamen 𝙎𝙥𝙚𝙨 𝘾𝙡𝙤𝙮 (War training) 𝙊𝙠𝙪𝙡𝙪'nun Eğitim yeri olarak geçer. Panmujon Köyü sadece eğitilen çocukları kendi bölgesine alır. 𝙎𝙥𝙚𝙨 𝘾𝙡𝙤𝙮 (War training) 𝙊𝙠𝙪𝙡𝙪 2109 yılında yapılan deney sonucu dünyaya gelen CC (ClnyCln) hayvanlarını yok etmek için kurulan bir eğitim alanıdır. Çocuklar bu okulda dünya halkını korumak için eğitilir. 10 yaşında ailesinden alınan binlerce çocuğu eğitim seviyelerine göre görevlere başlarlar. Bu okulda zorunlu eğitim gören çocuklar seviyelerine ve haraçlarına göre ayrılır. Kendini kanıtlamış olanlar büyük görevlere katılır.

Kadının elleri küçük ve kırılgandı. Tıpkı kalbi gibi. Onu herkesten koruyacak birine ihtiyaç duyuyordu. Güvenebileceği, sevebileceği, babası gibi onu asla terk etmeyecek birine. Adam ise güçlü, çok güçlüydü. Kadını koruyacak kadar hemde. Ama bir o kadar da yaralayacak kadar. Birlikte olmalı her şeye göğüs germeliydiler. Herkes yara alacaktı herkes yorulacaktı. Ama kimsenin pes etme gibi bir seçeneği yoktu. Her şey bir gün düzelecekti. Mutlu son sadece masallarda yoktu. Ateş'in mutlu sonunu Eylül yazacaktı.

Şehrin çok uzağında bir kasaba. Kasabada gizemli bir katil. Yüzünü kimsenin bilmediği bir katil. Eğer yüzünü gören olursa 24 saat içinde ölür.