Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

-TAMAMLANDI- Bilgilendirme: Kız saplantılı şahısa aşık olmuyor. Klişe değil, sürükleyici. " Şimdi buradan bir adres seç. Sonra orayı bul. Eğer seni bu halde içeriye alırlarsa benden kurtulursun... Ama eğer almazlarsa seninle o kapının önünde sevişirim. " -Peki ya her şey o akıl hastanesine kapatılmasıyla değilde, oradan kaçmasıyla başlarsa? Saplantılı bir hemşire tarafından zorla akıl hastanesine kapatılan Şeyda, kimseye deli olmadığına inandıramaz ve ne yaparsa yapsın hastaneden kaçamaz. Ancak asla pes etmez ve yapılan bütün kötülüklere rağmen direnir ve kurtulmanın bir yolunu arar. Nihayetinde hastaneye yeni atanan psikolog Miraç ise ona bir şekilde inanır ve hastaneden kurtulması için hikayesine ortak olur. Artık işler gittikçe tehlikeli olmaya başlamıştır ve insanların deli olmadığına inanmalarını bekleyecek zamanları yoktur. İkisi de artık kendi hayatlarından kayıp vermeye hazırdırlar. Ancak bu süreçte ikisini de sırlarla ve tehlikelerle dolu bir yol bekler. Onları bir araya getiren şey aslında basit gibi görünen tehlikeli bir oyundur. Sıradan bir deli ile doktorun hikayesi biranda hayatta kalabilme mücadelesine dönüşür. Açığa çıkmayı bekleyen onlarca sır ise yollarına engel olarak çıkmaya devam edecektir. Tek bir kişi yani "Saplantı" herkesin hayatını alt üst edecektir ama her şeyin bir sonu vardır, Saplantı'nın da! -Bir delinin hikayesi ama hangi delinin? Gerçekten deli olan kim?

-TAMAMLANDI- Çocukluktan beridir sevdiği amcasının oğlu Ali ile evlenen Süreyya, düğün bittikten sonra hayallerini kurduğu eve eşi ile birlikte girer. Sonrasında beklenmedik bir şekilde Ali'nin zamansız ölümü ile karşı karşıya gelir. Bir sene boyunca onun acısı ile yaşamaya çalışır ve günden güne kahrolur. Aradan geçen bir senede cesaretini toplar ve eşinin mezarına bir kez olsun sarılabilmek için memlekete gider. Saatler sonra ise kendini eşinin mezarında değil, düğününde bulur... Aşırı dram içerir, söylemedi demeyiniz... Keyifli okumalar...

Elementlerin tarihi. Ariçem soyu ve çember. Logan'ın bağlılığı ve mutluluğu. Noah'un eğlenceli hali ve sadakati. Ava'nın neşesi ve dostluğu. Jackson'ın profesyonelliği ve şefkati. Jason'ın sahiplenmesi ve aşkı. Alison'ın gücü ve acemiliği. Walter'ın karanlığı ve planları. Ailesi dahil tüm hayatı alt üst olan Alison'ın sahip olduğu büyük güçlere ve Ariçem tarihini korumak için çemberi yönetmesine tanık olacaksınız. Jason'a olan aşkı , ailesine olan özlemi , sahip olduğu güçlerin sorumluluğu... Alison ve Ariçem'i büyük bir savaş beklemekte...

3 yıl. Jason gideli tam 3 yıl oldu. Ares ve Eldoris'in öldürülmesinin üzerinden 3yıl geçti. Artık Jason'ın ismini kullanmıyorum. Kimse kullanmıyor. Sesini , kokusunu hatırlayamıyorum. Sadece bazen laciverte dönen gözlerini hatırlıyorum. Ve benden ayrılışını. Beni bırakıp gidişini çok iyi hatırlıyorum. İlk gün ki gibi. 3 yıl önceki gibi.

Kayıp Şehir... Teklif , karar ve sonuçları... Anılan ve Yaratılmış... Elimizde kalan sadece bu isimler. Ariçem'e dair bize kalan son şeyler. 317 gün oldu. Atlantis'e adım atalı tamı tamına 317 gün. Dünya'nın ve ait olduğunuz kainatın sonunu getirebilecek bir karar aldığınızı düşünün. Ve sonuçlarını öğrenmeden geçirdiğiniz 317 günü... Jason'ın ölümünü düşündüğüm 317 günü... Gözyaşları ve zamanın acıyı dindirdiği yaşanılanları unutturduğu söylenir. Peri masalları için belki evet. Ama bazı acılar ruhunuzun bir parçası haline gelir ve siz nereye giderseniz gidin sizi takip ederler. Sizdendir artık çünkü. Size aittir.

Nice ölüler, nice ölümler gördüm. Çoğu çığlık çığlığa son bulurken, pek azı sessizce olup bitti. Bazılarının ruhu bedenden ayrılıp gökyüzüne süzüldü. Kimininse ruhu yaşayan bedeninde can verdi. Gördüğüm ilk ölüm değildi bu. Sonuncusu ise hiç değildi. Yine de asla unutamayacağım bir ölümdü. Ben hayatın bir rehiniydim. Yaşıyordum çünkü ölemiyordum. Onunla ise aynı yönde yürürdük ve sonsuzluk hakkında konuşurduk. Ama burası bizim sonumuz oldu. Sadece birbirimizi yıktık. Aynı rüyayı gördüğümüzü sanıyordum ama bu rüya sadece bir rüya olarak kaldı. Oyunumuzun sonunda ayrılık vardı ve yalanlarla doluydu. Ödediğimiz bedel buydu.

Ben değişir miydim? Farklı bir yol seçseydim. Durup geriye bakmasaydım. Her insanın kendi özünü bulması için yıkması gereken yollar vardır. Ben de çocukluğumun ayakta durmasını sağlayan sütunlara inen ilk darbeyle öldüm. Bu darbe, bir süre sonra atlatıldı, çatlaklar birlikte büyüdü, iyileşti ve unutuldu. Ama en gizli köşelerde yaşamaya ve kanamaya devam etti. Kanunsuzluk devletin kendisindeydi ve ben hayatımın sütunlarına inen darbeyi kanunların insafına bırakmadım. Suçlarımı aydınlatan ışıkların gölgesinde yürümeye devam ettim. Masum bir çocuktum ama büyüdüm. Kısık olan ışığı çoktan söndürdüm. Hayatımın üzerine bir bedel koydum ve şimdi o bedeli ödetmek için geri döndüm.

Tek bölümlük Dramione hikayeleri.

"Bir gün bu lanet olası yerden çıkacağım göreceksin..! " "Elbette çıkacaksın, cesedini burada tutacak değilim.." Vampirler tarafından kaçırılan 99 melez ve bir insan... Hedef 100 melezdi. Kimse onun insan olduğunu bilmiyordu. Artık hayatta kalmak için tek bir şansı vardı. İnsan olduğunu saklamak. Oysa Tutsak edildiği binada bunu gizlemek neredeyse imkansızdı. Ya kaçmak..? İmkansız... Peki ya daha da imkansız olan ne vardı? Aşk..? -Umut ettiğin kadar özgür, korkak olduğun kadar TUTSAK olursun-