TAMAMLANDI 0542 *** ***1 (siz), 0542 *** ***2 numarayı Numara Komşum olarak kaydettiniz. Siz: Bi gün bi çılgınlık edip seni sevdiğimi söylesem Siz: Alay edip güler misin? Siz: Yoksa sen de sever misin? (Görüldü.) Siz: JBJMSJBJBJBJ (İnternet yok.) Siz: Şaka şaka. (İnternet yok.) Siz: Dilime dolandıydı. (İnternet yok.) Siz: Allah internet gitti. (İnternet yok.) Siz: Vallahi tanımıyom seni. (İnternet yok.) Siz: Beş yaşında velet de çıkabilirsin ellilik dayı da. (İnternet yok.) Siz: Ya gitti internet. (İnternet yok.) Siz: Şaka yapıyım dedim elime yüzüme bulaştırdım. (İnternet yok.) Siz: Laaannn!!! (İnternet yok.) (Görüldü.)

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

Öğrendiğim şeylerden biri daha, hiçbir şey sonsuza kadar iyi ya da sonsuza kadar kötü devam etmez. * Görüşüm sadece saniyeler sürse de aynı on numara gibi nefes nefese kalmıştım. O çoktan maçına geri dönüp tüm yeteneklerini konuşturmaya devam ediyordu. Elime kadar uzanan badimin kolunu sıvadığımda tam tahmin ettiğim gibi kolumun morardığını gördüm. "Harika..." diye mırıldandım kaçtığım ve koruduğum her şey başıma gelirken. "Gerçekten, harika. "

Ve okyanusların dalgaları ne kadar uzağa gitse de, mutlaka geri dönerdi.🐠🐠 |SÖZLER|

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Uluslararası Bir Aşk Hikâyesi, Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! ❤ Kitabın Tanıtım Videosu: https://www.youtube.com/watch?v=93iS79_o_zg Evlenmek, bağlanmak, aşık olmak kelimelerinden tamamen uzakta yaşayan genç, çapkın, bir Rus iş adamı ve onu tüm cazibesiyle etkisi altına alabilecek, inatçılığıyla, dik başlılığıyla tabularını yıkıp hayatındaki en önemli şey olabilecek kadar güçlü bir Türk kadını... İpler kimin elinde? Yayınlanmaya başladığı tarih: 6 Ağustos 2013

sahra ahmete yürümeyi bisiklete binmeyi erkek gibi dövüşmeyi öğretmişti.ama hepsinden önemlisi ona aşkın can yakıcı yanına tattırmıştı hem de farkında bile olmadan ... sahra ahmette olan karşılıksız aşkının ağırlığına dayanamayıp çıkmazdan uzaklaşırken botnundan ayçöreği kolyesi dudaklarında tarçın tadı ve çantasında gizemli mektuplarının sahibi MUTLU KELEBEK vardı ancak tüm bunlara rağmen katıldığı okul partisinde trajik şekilde hayatına giren şımarık romeo bir şeyleri değiştirecekti belkide birçok şeyi

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆 •Vampirler, cadılar ve avcılar • Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo? Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun ki, senden uzağa atılan her adımla zafer kazanıyorsun sanki. Hiç uğraşmadan kazanıyor, hiç konuşmadan kendini açıklıyorsun. Benim debelenip milyonlarca kelime ile yapamadığımı, sen sessizliğin ile yapıyorsun. Bütün bunlara rağmen kalbinde ufak da olsa bir duygu olmalı. Yoksa gerçekten soğuk bir duvar kadar boş ve donuk mu yaşıyorsun? Sert kelimelerin ve acımasız oyunların bütün savaşı kazanırken sen savaş alanında bile değilsin. Nasıl oluyor da adımlarını saymama sebep oluyorsun bilmiyorum. Bu nasıl açıklanır bilmiyorum ama savaş alanında kaldığımda aklımda olan tek kişi sen oluyorsun. Üzerime atılan kurşunlarda bile seni düşünüyorum. Peki sen, ufacık da olsa ardında kalanları düşünüyor musun hiç, kimse geçiyor mu aklından? Gerçekten hiç geçiyor muyum aklından? 🕷️ "Ölümün dokunabildiği bir varlığı sevmek," dedi fısıldayarak. "ne korkunç şey..." Vampir #1 (2.3.21) Tarihi Kurgu #1 (3.3.21) Siyah #2 (4.3.21) Siyah #1 (7.3.21) Macera #1 (1.4.21) Fantastik #2 (13.4.21) Cadı #1 (20.4.21) Genç #1 (13.5.21) Korku #1 (15.5.21) Romantik #1 (12.06.22) Tanıtım için 'giriş' bölümüne bakabilirsiniz. Hazırlamış olduğum yazılar ve fotoğraflar tamamen bana aittir. Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. 21.01.21 | sraylmaz

Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki elimle tutarak tam Sinan'ın arkasında durdum. "Sinan." Gülerek bana döndüğünde hiç beklemeden kollarımı iterek sert topu kasıklarına fırlattım. O kıpkırmızı yüzüyle yavaşça yere çökerken yaptığımdan memnun olmuşcasına arkamı dönüp tersten ona el salladım. "Üzgünüm, kafana atacaktım ama boyum yetmedi." Müdür Yardımcısının bile dize getiremediği ben, yaptığım küçük bir hata yüzünden basketbol takımının 1 senelik kölesi oldum. Şimdi, 12 dev gibi şımarık adamla 1.57 lik boyumla nasıl başa çıkacaktım? Not: Bu kitaba şöyle bir göz atmaya karar verdiyseniz ilk bölümün ilk 2 paragrafını okumadan bırakmayınız. *Küfür içerir.* 22.06.2018