"Ben, bu oyundaki piyondum yalnızca. Piyon ise oyunu başlatır ve sonrasında yenilirdi. Fakat ben bu kuralları baştan yazacaktım ve yenilmeye de hiç niyetim yoktu." Yayınlanmaya Başlandığı tarih: 10 Ağustos 2022 Cover by; @veraopia

Halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir? | Sabahattin Ali. ~~ Dayanamıyordu. Artık yaşadığı şeylere dayanacak gücü kalmamıştı. Ruhu bedenini yavaş yavaş terk ediyordu ve artık elinden hiçbir şey gelmiyordu. Ayakta duracak hali, yaşaması için hiçbir sebep yoktu. Yapayalnızdı. Tamamen bir başınaydı. Telefonunun melodisi kulaklarına dolarken umursamadan yaşlı gözleri ile karşıya geçmek için hareket etti. Kendisine bağıran sesleri bile o kadar uzaktan duyuyordu ki üzerine doğru son sürat hızla gelen arabayı son anda fark edebildi. Yolun ortasında donup kalırken bir anda bedeninde oluşan acı ile gözleri sımsıkı kapandı. Her şey bir kaç saniye içinde gerçekleşirken, bedeni bir çuval gibi kendisine çarpan aracın camından hızla yere düştü. Aynı anda etraftan yükselen çığlık sesleri genç kadının kulaklarına ulaşırken bedenini inanılmaz bir acı esir almıştı. Sadece bir kaç saniye sonra burnuna dolan kokuyu ve o sesi duyduğunda bilinci yavaş yavaş bedenini terk etmeye başladı. ~~ • Watty2021 #1 (23.02.2022) • Cover by: @sahmatasarim

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.

Merhaba dedim ama o beni fark etmedi. Keşke beni fark etse diye düşünürken arkadaşlarından biri ayağıma çelme takıp düşürdü. İşte şimdi anlamıştım ondan hem intikam almam ve aşkımdan vazgeçmem gerektiğini Ozan'ın seçimi kendi kurallarına göre oynamak benim seçimim ise hayatı kurallarına göre oynamak.✨ Peki sizin seçiminiz veya seçeneğiniz ne olurdu? Haydi sizde gelin ve onların hayatlarına dokunun🤍

Yalan... İki hece, beş harf kadar basitmiş kadar görünsede hiç basit değildi. Hele bazılarımız için hiç değildi. Bir kere başladınız mı yalan söylemeye ağzınızda sakız gibi olur. "...Çünkü neye inanırsan o, senin için kolaylaşır. Yalan... İnsan, inancı uğruna yaşamaktır. Gördüğümüze inandığımızı sanırız. Yanılırız... Biz bu hayatta aslında, inandığımızı bir süre sonra görmeye başlarız." Cover by; Veraopia

(Aurora Serisi'nin 1. kitabıdır. Seri iki kitaptan oluşmaktadır.) Özel güçlere sahip 12 insanı başka bir gezegene sürgün etmek ve onları bunun bir sürgün olduğundan haberdar etmemek, işin en kolay kısmıydı. Fakat her şeyin bu kadar karmaşık hale geleceği kimse tarafından bilinmiyordu. Güçler, beraberinde düşmanları da getirdi. Kayıp Kraliçe'nin varlığı, güçlü ruhların özgür kalacağı Aurora için çok önemliydi. Gerçek ismiyle Alicia ancak kendi bildiği kadarıyla Aisley, Dünya'ya ayak bastığı an bir devinimin habercisi olduğunu, bu uğurda sevdiklerinden vazgeçmek zorunda kalacağını nereden bilebilirdi ki? Kimliğinden bile haberdar değilken, çok önemli biri olduğuna nasıl emin olabilirdi? •Başlangıç tarihi: 3 Ocak 2016 •#1 Bilim Kurgu Not: Bu kitap Ekim 2020'de, seri tamamlandıktan sonra düzenlenmiştir. Kapak tasarımı için @Elcin_64 'e sonsuz teşekkürler!

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."