0536****: Bir soru? 0536****: Tavuk mu yumurtadan çıkar? 0536****: Yoksa Yumurta mı tavuktan? Bir soru? İnsanlar neden beynini kullanamaz? 0536****: İnsan değilim, 0536****: Ben bir prensesim. Profil fotoğrafın erkek? 0536****: Niye erkekler prenses olamaz mı? 0536****: Küstüm. Bana bak prenses erkek Otopsi yapıyorum seninle uğraşamam Ve kimsin? Kimin çocuğusun? 0536****: Reklamlardan sonra küçük kız... 0536****: Unutma, o arama elin değdiği gibi banada değecek... 0536*** kişisini engellediniz.

0537****: Bir masal vardır bilir misiniz Evren bey? 0537****: Bu masalı kimse bilemez? Evren: ? 0537****: Tahmin etmiştim bilmiyorsunuz. 0537****: Ama anlatabilirim. 0537****: Çok eski zamanlarda papatyayı çok seven bir kız çocuğu varmış, elinde örgülü bir sepet içinde sadece papatya varmış. Neden biliyor musunuz? Evren: Masallar çocuklar içindir. Evren: Ve sanırım sende daha bebeksin. 0537****: Bir ses duydunuz mu? Evren: ? 0537****: Paramparça olan ponçik bir kalbin sesiydi. 0537****: Kalbimin. ©️ Tüm hakları saklıdır. Başlama tarihi 24.02.24

Bu kadar soğuk muydu görüş odaları? Bu kadar acı veriyor muydu? Demir kapı açıldığında bakışlarımı kapıya yöneldi, karşımdaki sandalye çekildiğinde gelen kişiye baktım. "Güzelim." Dedi Fatih. Yüzüne baktım. "Seni çok özledim." Nefesi yakındı, kokusunu hissediyordum ama dokunamıyordum, imkansıza sürüklemişti aşkımızı. "Az kaldı." Tebessüm etti. "Çok az kaldı, buradan çıkınca yarım kalan hikayemiz tamamlanacak. Sen ve ben." Yutkundum. Parmağımdaki yüzüğe baktım. sevgimizi, aşkımızı, hayallerimizi süsleyen o yüzüğe. "Neden konuşmuyorsun?" Diye sordu Fatih. Simsiyah gözlerine baktım, boynunda adım yazıyordu. "İlsu?" Göbek adımı kullanmıyordu, gerçek adım onun daha hoşuna gidiyordu. "Bir sorun mu var güzelim?" "Ben yapamıyorum." Dedim. Gözyaşım süzülmeye başladı. "Seni beklemek istemiyorum." Gözyaşımı silip omuzlarımı dikleştirdim. "Bir mahkumu kim bekler ki? Konuştum avukatlarla 6 yıl hapis yiyebilirmişsin, bekleyemem." "Lan ne diyorsun sen!" Diye bağırdı. Gözlerine baktım öfkesi o'nu ele geçirmişti. "Lan 6 aydır beraberiz, 1 haftadır buradayım ve sen beni bekleyemem diyorsun! Bu mantıklı değil! O kadar söz, o kadar yemin o kadar mutluluk vaadi yalan mı? Bana bak! Bak bana İlsu!" Yutkundum. Sırtımı geriye verdiğimde parmağımdaki Papatya yüzüğe baktım. "İlsu!" Dedi yine. Yüzüğü parmağımdan çıkardım. "Verdiğin sözlerden vaz mı geçiyorsun? Beni terk mi ediyorsun?" "Ben seni değil," Tebessüm ettim. "Bizi terk ediyorum."

Bir zarf. Kırmızı ve Mavi. Bir tarafta değer verdiğim kişi, diğer tarafta kardeşim dediğim kişi. Çaresizlik vücuduma bir urgan gibi bedenime yapıştı, kimi seçeceğimi bilmiyordum. Bildiğim tek şey çaresizlik. "Bu kadar zor olmamalı." Dedi Adam. Cevap vermedim. "Kırmızı zarfı seçersen sevdiğin adam buradan kurtulur." Sevdiğim adamla hayallerim gerçekleşebilirdi. "Mavi zarfta ise Eld, Eld'i seçersen annenin yerini öğrenebilirsin." Asır'a baktım, vücuduna aldığı kaçıncı elektrik kestiremiyordum. Canı çok yanıyordu. Eld'e baktım, başındaki cihaz onun travmalarını gösteriyordu ve o çok acı çekiyordu. Kahroldum. "Sevdiğin adam mı?" Diye sordu Adam. Başımı önüme eğdim. "Yoksa, Kardeşim dediğin adam ve annenin yeri mi?" Onun bir kız kardeşi var. Onun arkadaşları var. Eld'in benden başka kimsesi yoktu. Sevdiğim adamı seçmezsem, bir daha yüzüne bakamazdım. Ama kardeşimi kaybedemem. Gözyaşlarım süzülmeye başladığında bir mucize olsun istedim. "Beni seç." Kesik kesik sesini duydum. "Kız kardeşim için, o'nu kimsesiz bırakma." Bana baktığında gözyaşlarımı gördü. "Ağlama kurban olduğum, ağlama çiçeğim." Gözlerimi yumdum. "Mavi." Dedim. Çaresizlik bedenimi ele geçirdiğinde gözlerimi açtım, hayal kırıklığı vardı. "O senin olsun, Eld'i seçiyorum." Gözyaşlarım şiddetle süzüldü. Kavuşmamız imkansızdı. Elimi karnımın üstüne yerleştirdim canım yanıyordu.

Tik tak. Tik tak. Saattin acımasız yelkovanı dönüyor, acının tekrar etmesini istiyor. Tik tak. Tik tak. Hayat çarkı duruyor. Tik tak. Tik tak. Ölüm yaklaştı. "Ne istiyorsun!" Diye bağırdım sesim oldukça güçsüz çıkmıştı, boyun eğmeyeceğim dimdik durup sonuna kadar savaşacağım. "Neden benden böyle birşey istiyorsun?" Sert nefesi yüzüme ilişti yakınımdaydı. Yüzünü göremiyorum ama sert nefesini duyuyordum. "Neden yaptığımı biliyorsun Aden." dedi. Biliyorum ama izin veremem. Yapraklarımı soldurmam. Kimsenin zehrini ruhuma vermesine izin vermem. "Ben anneni öldürmedim! Nişanlını öldürmedim! Kardeşini ben öldürmedim! Sadece kazaydı." Dedim histerik bir kahkaha atmaya başladı. "Çocuk kandırıyorsun! Katilsin! Hem sen hayatı sevmiyorsun, neden çabalamak istiyorsun ki? Senin hayatın var mı?" Diye sordu. Evet hayat, yaşamaya umudu olmayan genç kadının yaşamak için çabaladığı hayat. "Var!" sesim yükseldi. "Hmm." dedi adım seslerinden bana yaklaştığını anladım. "O zaman hayatını bana teslim edebilirsin, sana hayatı yaşatacağım! Ya annenin evi! Ya da senin hayatın, hayatını bana vermezsen annenin evini satarım. Golf sahası için." Hayatın acımasız oku yine ruhuma ilişti, keskin ok göğüs kafesime saplandı çıkaramıyordum. •(Ç)alıntı durumunda yasal işlemler hemen başlatılır. +

Şehit Üsteğmen kızı Serçe Kaya. Annesi ve Babası daha küçük yaşta şehit haberini aldığı günden beri askerlerden ve polislerden korkardı. "Annemi arkanıza mı sakladınız?" Diye sordu Serçe. Elinde Türk bayrağı olan komutanla konuştu. "Babam nerede? Saklambaç mı oynuyoruz?" Komutan diyemedi ailen saklambaç oynamak için çok fazla büyükler. Serçe öksüz kalmıştı. Oysaki sadece 7 yaşında küçücük bir çocuktu. gökyüzünün zarif maviliğini alan gözleri, ağaç gövdesine benzeyen kahve saçları. *** Not: +18 sahneler mevcut olacaktır. *Polisiye bir kurgudur* Yayımlanma Tarihi: 22.08.2023

Kazanmak mı? Yoksa kaybetmek mi? Kaç kere hayata karşı savaşımda kazandım, girdiğim her savaşta çoğunlukla kazanırdım.. Peki neden bu savaşta kaybettim... Neden kalbim aşk savaşına yenik düştü? "Bebeğim" dedi başımı kaldırıp ela gözlerimi siyah harelerine teslim ettim, o hareler bana karşı bitmeyen bir sevgi besliyordu. "Karanfil kokulum" dedim bana söz versin, kalbim sevgisine ve güvenine yenik düşmüşken söz versin. "Söyle bebeğim" dedi parmakları hala çıplak kolumda geziyordu, desenler çiziyordu. "Bana söz ver" dedim burnumun üzerine uzunca bir öpücük bıraktı. "Yatağımız sadece ikimize özel olsun olur mu?" "Sadece ikimize özel" dedi sesinde huzur bulduğum adam. "Kimse değil oturmak yanına bile yaklaşamaz" "Söz mü?" Dedim burnunu saçlarıma daldırdı. "Söz bebeğim" dedi Benim karanfil kokulum... Benim Berzan'ım... •Mardin Masalının düzenlenmiş halidir• •+18 sahneler mevcut olacaktır, psikolojik şiddet ve işkence sahneleri fazladır. Eğer bunları sevmiyorsanız lütfen okumayın.• ©️ Tüm hakları saklıdır.