𝗆𝖺𝗋𝗒 𝗑 𝖺𝗇𝗇𝖾

Η Δανάη είναι μαθήτρια της 3ης Λυκείου με δύσκολη προσωπικότητα χωρίς να αφήνει κανέναν να περάσει τους τοίχους προστασίας που βάζει στους γύρω της καθώς δεν πιστεύει στον αληθινό έρωτα. Τι θα γίνει όμως όταν έρθει ξαφνικά η καθηγήτρια μαθηματικών στο σχολείο και την κάνει να αναθεωρήσει την γνώμη που έχει για τον έρωτα και την αληθινή αγάπη. Υπάρχει τελικά έρωτας? * Το βιβλίο περιέχει ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο *

Η Μαίρη στην φετινή σχολική χρονιά θα πάει στην δευτέρα λυκείου.Τι θα γίνει όμως όταν δει την νέα καθηγήτρια χημείας της?Θα έχουν μία απλή σχέση καθηγήτριας μαθήτριας ή μήπως κάτι παραπάνω?Μήπως η Δήμητρα θα παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή της μαθήτριας της? Όποιος έχει πρόβλημα με ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο θα συνιστούσα να μην διαβάσει την ιστορία

Είμαι η Μαρία 17 χρονών πάω 3η λυκείου, μέσα σε αυτην την δύσκολη χρόνια με επισκέφτηκε αυτος ο φτερωτός άγγελος με τα βέλη και με σημάδεψε έτσι ώστε να μην μπορω να την βγάλω απο το μυαλό μου!!! Τι γίνεται ομως οταν αυτα τα συναισθήματα τα εχω για μια καθηγήτρια??? 😥😥

"Δεν θεωρώ ότι κάναμε κάποιο λάθος" Λέω με θάρρος. "Τι κάνεις; Πάμε να φύγουμε" Μου λέει ψιθυριστά. "Πως είπες;" "Δεν θεωρώ ότι κάναμε κάποιο λάθος. Η δεσποινίς είδε ένα απλό φιλί. Δεν είναι αυτό μόνο. Εδώ υπάρχει έρωτας, αγάπη. Και δεν υπάρχει λάθος ή αμαρτία στην αγάπη, σωστά;" Ή μήπως υπάρχει; Σε μια χριστιανική κατασκήνωση είναι όλα λεπτά. Θα μπορέσει να επιβιώσει ένας ομοφυλόφιλος έρωτας σε ένα τέτοιο μέρος; #lesbian_story #don't_hate

Πλέον είχαν βγει τα αστέρια. Στην πόλη γενικά είναι δύσκολο να δεις τα αστέρια γιατί έχει φως από τους δρόμους. Αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Όλα τα αστέρια φωτίζουν, με την υπερηφάνεια ότι κάποιος κάθεται και τα θαυμάζει. Από χαμηλά..Από κάποιο άλλο πλανήτη. Γιατί τι είναι τα αστέρια? Πλανήτες.. πλανήτες που φωτίζουν σε έναν ατελείωτο μαύρο πίνακα ζωγραφικής. Αλλά αυτά λάμπουν τόσο δυνατά που μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Ακόμα και αυτά που είναι πολύ μακριά. Κοιτάς τα μαύρο και ξέρεις ότι υπάρχει φως. Όπως τα μάτια της..τα κοιτάς και χάνεσαι.. έτσι απλά.. Είναι σαν δύο πλανήτες.. δύο ξεχωριστούς πλανήτες.. γιατί ο κάθε πλανήτης είναι ξεχωριστός.. Η μόνη και κυρίαρχη σκέψη στο κεφάλι μου είναι να φιλήσω αυτό το χαμόγελο..

Η Νταϊάνα είναι μια 17χρονη κοπέλα που ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τον εαυτό της. Οι συνθήκες οι οποίες θα υποστεί θα την κανουν να αμφισβητήσει τα πάντα. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας μπαίνει στην ζωή της με έναν διαφορετικό τρόπο, τι αποφάσεις θα πάρει;

Η Λίνα αποφασίζει να πάει σε beach party, αφού το καλοκαίρι είχε μόλις ξεκινήσει. Έντονη μουσική, πολύς κόσμος και ναρκωτικά - είναι από τα πρώτα πράγματα που αντικρίζει. Μέσα στο πλήθος που όλοι της μοιάζουν ίδιοι, το βλέμμα της στρέφεται προς την πιο απόμακρη και γοητευτική κοπέλα, την οποία αποφασίζει να πλησιάσει. Που να ήξερε όμως, πως άμα πλησιάσεις έστω και λίγο το χάος, μπορείς να χαθείς μέσα σε αυτό. Ειδικά σε ένα χάος γεμάτο έρωτα, πάθος και ατελείωτη τρέλα ενός μυαλού.. " Τι είναι για σένα το χάος; " - με ρώτησε, αγγίζοντας τα δυο της χείλη στο τσιγάρο, που μόλις άναψε. Την κοίταξα κατάματα, απολαμβάνοντας για πρώτη φορά με τόσο πάθος, το καστανοπράσινο χρώμα των ματιών της. Είχε μια λάμψη αυτό το βλέμμα. Μια γοητεία, μια πονηριά και ένα μυστήριο. Σαν να έκρυβε εκατοντάδες ερωτήσεις και ταυτόχρονα τις διπλάσιες απαντήσεις μέσα σε μια ματιά. Πήρα μια κοφτή ανάσα, απλώνοντας τους αγκώνες μου στο σκουριασμένο κάγκελο της πολυκατοικίας. Δεν είχα ιδέα τι να της απαντήσω, μπροστά μου φαινόταν τόσο έξυπνη, που κάθε απάντηση μου, μου έμοιαζε λανθασμένη. Ύστερα χαμογελώντας της απάντησα - " Εσύ "