Külkedisinin prensese değil, Anka'ya dönüşme hikayesi. Sonsuzluğa kanat çırpan otuz kuşun öyküsü.| Elena'nın hayatı, ruhu farklı bir boyuta çekilene dek; ev, iş ve ailesini kaybettiği yangını gördüğü kabuslardan ibaretti. Samantha; tanımadığı bir kız odasında bir anda ortaya çıktığında, kahinlerle birlikte yok olan cennet kuşunun da aynı anda ortaya çıkmasının tesadüf olmadığını biliyordu. Odasındaki o kız, üç yüz yıl aradan sonra gelen ilk kahindi. Elena, Orién ülkesindeki büyücüler, element büyücüleri ve element sahiplerinin asker olabilmek için eğitim gördüğü Doğu Lermont'a gittiğinde, kendini hiç beklemediği olayların içinde bulur. Lermont'ta, tüm öğrencilerin katıldığı Lermont Oyunları'nın da alevlendirdiği bir güç savaşı vardır. Ancak bu onun en küçük sorunu bile değildir çünkü geçmişte ayaklanma çıkararak birçok kişinin ölümüne neden olmuş isyancılar yeniden harekete geçmiştir. Savaş kapıdadır ve savaşın seyrini değiştirebilecek tek kişi olan Elena, kahin olduğunu herkesten saklamak zorundadır. Özellikle de Doğu Lermont'taki hainden. "Unutma Elena. Orién'de yanından uçup giden bir kelebek bile hayatını baştan aşağı değiştirebilir." BAŞLANGIÇ: 20.02.2014

Kayıp ülkenin prensesi.. Ve ona yardım eden Barlas bey ve Yalım.. Bu savaşta,Gordionlar mı galip gelecek, yoksa Prenses ve arkadaşları mı?.. 'Okuyup görelim' diyor ve kitapla sizi başbaşa bırakıyorum.. Kitap kapağını tasarlayan @CrystalSparkle09 adlı güzel insana çok teşekkür ederim..

Nereden geldiğini anlayamadığım bir ses ile etrafıma daha dikkatli bakmaya başladım. Kulaklarım uğulduyor gibiydi, çınlıyorda olabilirdi tam olarak ne olduğunu algılayamıyordum. Dalga dalga sesler geliyordu sanki. Katı gezerken baya bir ilerlemiştim. Geldiğim merdivenlere doğru koşmaya başladım. Neden sanki bu koridor sonsuza dek uzanıyor gibiydi. Belki bu olanlar birkaç saniye içinde gerçekleşiyordu ama bana bu bir kaç saniye yüzyıllarca uzun bir süre gibi geliyordu. Sesler azalmaya başlayınca biraz yavaşladım ve etrafıma bakmaya başladım. Merdivenlerdeydim. Ben buraya ne zaman gelmiştim. Bunu düşünmemeye çalıştım. Oradan kurtulmuştum sonuçta. Deli gibi koşuyordum oradan çıktığım halde. Sanırım ders başlamıştı çünkü etrafta kimsecikler yoktu. Görünürde kimsenin olmaması beni biraz olsun rahatlatırken koşmaya devam ettim. Zaten uykum vardı, yorgundum ama kendimi durduramıyordum. Birşeylerin beni durdurmasını dileyerek gözümü kapatıp koşmaya devam ettim. Ben kaybolmamıştım belki ama kendimi kaybetmiş gibi hissediyordum. Sert birşeye çarpmamla birlikte geriye doğru düşüyordum ki birşey beni tuttu. Kalbim deli gibi atıyordu ama neler olduğunu anlayamıyordum...