Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz...
Bir karar, bir insanın tüm hayatını değiştirebilir miydi? Umutlarını kurutabilir miydi? Gökkuşağının renklerini silebilir miydi gözlerinde? Bir adam, bu kadar acımasız olabilir miydi? Geride bıraktıklarını unutmaya çalışmak ne kadar doğruydu? Yeni bir sayfa açılmıştı, Buke için. Ancak bu sayfa bembeyaz deği...
Annesi Koreli babası Türk olan Alba babasının mesleği yüzünden İzmir'den Tekirdağ'a gitmek zorunda kalır. Bakalım Alba'yı Tekirdağ'da neler bekliyor ? Herkesi okumaya bekliyoruz :) Gizem_Buse123
Hangisi daha zor ? Bir yeri terk etmek mi, yoksa yeni bir yere alışmak mı ? Bilemiyordum. Bunu yaşayarak öğrenecektim. Kimi şeyler, mutluluk ve aşk için terk edilir. Onları bulmak için, doğduğun şehri bile terk edebilirdiniz. Ben bunu yaptım ! Aşık olmak ve mutluluğu yakalamak için, İstanbul'u terk ettim. Üstelik he...
Seni geçen gün beyaz gelinliğin içinde gördüm ya hani, dedim ki kendi kendime; '' Oğlum işte evleneceğin kadın karşında. Tut elinden kırma kalbini, yürü onunla aynı yolda...'' '' Buse benim şehrim İstanbul'du. Şehrimin içinde sen vardın, benim içinde sen. Şimdi İstanbul'umu bir kez daha terk etmeden soruyorum sana...