Küçük kız yorgun ve nefes nefese kaldığında evden yeterince ayrılmıştı. Etrafına baktığında oturacak bir bank gördü. Yorgun ve bitkin olduğundan banka oturmayı tercih etti. Hava iyice kararmış ve yağmur yağmaya başlamıştı. Ne gidecek bir yeri vardı ne de kalacak bir yeri. Küçük kız iyice ıslanmış ve titremeye başlamıştı. Etrafa baktığında bir amcanın ona yaklaştığını gördü. Korkuyordu ama belli etmemeye özen gösteriyordu. Adam banka oturduğunda konuştu. -Ailen nerede? -Benim bir ailem yok hepsi öldü. Ben öldürdüm. Şimdi benden uzaklaş yoksa senide öldürürüm. Adam bu küçük kızın cesaretini ve korkusunu sevmişti. Bir insanı öldürecek kadar cesaretli, bunu birine söyleyecek kadar korkusuz ve birini tehdit edecek kadar zekiydi. -Bak küçük kız sana kalacak bir yer bulurum. Seni besler, büyütürüm. Ama karşılığında benim istediğim gibi biri olucaksın. Küçük kız adamı tanımasada kabullenmekten başka şansı yoktu. Kimsesiz olmaktansa birinin olmasını tercih ederdi. -Anlaştık -O zaman yeni hayatına hoş geldin BUZ PARÇASI.