Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Bütün bedenime bulaşan kanı es geçip baş parmağı ile dudağımın üzerine de bulaşan kanı sildi. Tüm bedenim bambaşka insanların kanı ve kokusu ile doluydu. Bir süre gözlerime baktı ve dudaklarımızı birleştirdi. Özlem doluyduk. Ne kan kokusu ne de nerede olduğumuzun bir önemi vardı. Dudakları ne kadar hoyrat olsada dokunuşu bir kelebeğe dokunmaya çalışır kadar nazik, tüy kadar hafifti. İkimizde geçmişe bir az olsun kör olmayı seçmiştik. Beni kendine daha da bastırdı. Bense lanetimi bir kez daha bulaştırmak istemiyordum. Ellerime bulaşan başkasının kanı bile artık lanetlenmişti. Uçurum kenarından düşen bir taş parçası gibi savruluyordum. Tek farkım kayadan kopup, hayalini kurduğum okyanusa kavuşmak için can attığımdı. Taki dudakları ile kandırdığı ruhumu gizliden kelepçe taktığını fark edene kadar. Benim zaaf olarak adlandırdığım gözlerinde attığım her kulaçta dibe çekildiğimi fark edene kadar... ... "Hayatım boyunca yeni bir başlangıçta hayatımın tüm dertlerini ardımda bırakıp başlayacağımı düşünürdüm ne ahmakmışım... Sadece bir tarihdi değişen, istediği kadar gün pazartesiye dönsün her pazarın izi pazartesiye kalıyor. Ben Hare ışığımı çalarak göz boyadığım hayatımı sunuyorum. Yani öyle derler." ... (Not:Öncelikle güzelliklerim okumaya karar verdiyseniz hiç teker teker neler var diye sıralamayacağım kitabın içinde yok yok bu yüzden her şeye hazırlıklı olarak başlayın lütfen <3 umarım beğenirsiniz xxx)

Jungkook, başkaları yüzünden yaşadığı kalp kırıklarından sonra her gece Taehyungun omzunda ağlardı.

Jimin Jungkook'un asla doğru muamele göstermediği omegasıydı. [omegaverse] - Thanks for letting! All rights belong to the original author: @mybiasisjimin 080221

müdürün oğlu jeongin, "this is sparta" diyerek kapılara tekme atan hyunjin'in okuldan atılmaması için babasını ikna etmeye çalışır

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

jeon jungkook, jimin'in vişneli dudak kreminin tadına bakana kadar hetero olduğuna emin gibiydi. © mattbeoldvan

Jimin, Jungkook'a 1,5 yıldır platonik aşıktı ve en sonunda ona mesaj atmaya karar verdi -jikook

"Zincirlerinle doyur beni."