Η Βερόνικα είναι 16 χρονώ κορίτσι το οποίο είχε χωρίσει πρόσφατα με το αγόρι της. Απο τότε δεν εμπιστεύτηκε κανένα άλλο αγόρι γιατί φοβόταν. Τι θα γίνει όταν μετακομίσει δίπλα της ο Άλεξ με την οικογένεια του. Θα καταφέρουν να είναι μαζί; Θα τον εμπιστευτεί;

J ~ Βγαίνω έξω από το πανεπιστήμιο για να καπνισω. Κάθομαι σε ένα παγκακι και ενώ κοιταω γύρω μου κάτι μου τραβάει την προσοχή. Ένας εντονος ήχος έρχεται από ένα από τα στενά της περιοχής. Τον ακολουθώ και καταλήγω να δω κάτι που δεν περίμενα.. [...] Παω να κρυφτώ πίσω από έναν τοίχο μέχρι που ένας τους με σταματάει.. Και με κοιταει. "Μία Miller.." Λεει με ύφος και κοιτάζει έντονα. Το περιπολικό της αστυνομίας κάνει την εμφάνιση του και εκείνο το αγορι αφήνοντας με απορημένη που με γνωρίζει, εξαφανίζεται.. Jennifer Miller, 20 χρονών. Alec Stone, 22 Χρονών. Δύο άτομα από τελείως διαφορετικούς κόσμους.. Με ένα μόνο κοινό, έχουν περάσει πολλά. Πως μπορεί να εξελιχθεί η σχέση ανάμεσα σε δύο πληγωμένες καρδιές;.. Και τι μυστικά θα αποκαλυφθούν;..

"Χευ bæ εισαι να έρθεις απο εδω να κάνουμε τρελιτσες? :')" "What!?" "Λαθος αριθμός φίλε" "δεν πειράζει κι εσυ μου κάνεις:')" " αντε μου στο διάολο" "Μονο μαζί σου bby:')" " -_-" ######################################## #1 in μικρού μήκους 04/08/2019 # 1 in μικρού μήκους 28/12/2017 #3 in μικρού μήκους 26/12/217 #4 in μικρού μηκους ? 6/12/17 #8 in μικρού μήκους?? 26/9/17 #texting #bf

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;

«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβεις τον ήλιο. Πως θα μαυρίσει αυτό το θεϊκό κορμί;», περηφανεύεται και βάζει το γυαλί του, ακουμπώντας το κεφάλι του στην ξαπλώστρα. Ρολάρω τα μάτια μου πίνοντας μια γουλιά βυσσιναδα, όταν η σπαστική φωνή του Φιλίππου ακούγεται και πάλι. «Ε Ολίβια, πιάσε μου το αντηλιακό μια», απαιτεί, τεντώνοντας το χέρι του σε εμένα. Α δε στα 'πανε καλά αγοράκι μου. Μου έχει σπάσει τα νεύρα οπότε αποφασίζω να σπάσω και γω τα δικά του. «Αμέσως», αναφωνω και τον λούζω με την βυσσιναδα. «Δεν είμαι η δούλα σου. Βάλτο να το επεξεργαστεί το μικροσκοπικό μυαλό σου!», του απαντάω με υφάκι και σηκώνεται αμέσως όρθιος. Η όψη του είναι γελοία και βγάζει καπνούς από τα αυτιά. «Είναι η δεύτερη φορά που το κάνεις αυτό γαμώτο. Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα να τρέξεις, γιατί ω, ειλικρινά έχεις πεθάνει!» ... Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο^^