"Birine tüm kalbini verirsen, ve o da bunu istemezse, kalbini geri alamazsın. Sonsuza kadar gitmiş olur."

Umarım bir gün seni uzaktan izlediğimde gözlerimiz birleşirse bana bir yabancıya bakacağından birkaç saniye daha çok bakarsın ve eski bir tanıdığını gördüğünü hissedersin. Seni seviyorum.

"Hey, Jeongguk!" diyor. "Öpüşelim mi?"

Psikolojik bir çöküşün öyküsü. "O ev bir cennet, Taehyung, ben ise Adem'im." diyorum, gözlerim koyu irisleri arasında mekik dokuyor. "Bir kez tadıp pişman olmadığım yasak meyveyi benden koparıp alamazsınız."

yıpranmış defterim için fazla güzelsiniz.

Sana âşıktım, Jeon. Sen ise kafamdakilere.

"bak şimdi. bu çerez tabağını dökeceğiz. leblebiler saatmiş, üzümler dakika. fındıklar günmüş ama. sayalım, o kadar sonra git." sonra aniden nerden bulduğunu bilmediğim tek şamfıstığını çıkarıp "peki, bu yılmış. yıl olsun" derdi. "yüzyılmış tamam mı, ölüm gelinceye kadarmış." üzümleri, leblebileri falan sayardık sonra. tek şamfıstık. o yüzyıldı. o ölümün geldiği zamandı. onu pek tartışmazdık. onu açar, yarısını yer, yarısını bana verirdi. sonra öpücük balığı ve ayrılık.

Neden öyle sessiz duruyorsun öyle? Şarkın mı tükendi dersin, biten günle, Yoksa gün mü bitti şarkınla beraber? Çığlıklar, içinde can verdiği bu an, N'olur, gözlerine geceler dolmadan, Bana altın gibi bakışlarını ver... -Cahit Sıtkı Tarancı

Ne renk? Sarı, dedim. Söz.

her şeye başlamadan önce; salağın tekiydim. jongin ise diğer teki.