tugce1dur
- Reads 137
- Votes 21
- Parts 23
"Kimseye yük olmamak için sustu. Sonra herkes onun yokluğuna alıştı."
Sevgi nedir bilmeden büyüdü.
Sarılmadılar. Dinlemediler. Görmediler bile.
Bir çocuk sessizleşti, genç bir kız görünmez oldu.
Kırık dökük kalplerde, yarım yamalak sözlerde aradı sevgiyi. Ama her gittiği yerde biraz daha eksildi. En sonunda, sevmenin de sevilmenin de yalan olduğuna inandı.
Eflatun, bir genç kızın sevgisizlikle yoğrulmuş hayatında, duygusal yoksunluğun nasıl bir hayatta kalma savaşına dönüştüğünü anlatıyor.
Birinin yok sayılmasıyla değil, kendi yokluğuna razı oluşuyla başlayan bir çöküş...
> Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, sevgiye aç bir kalbin yavaş yavaş taşlaşmasının hikâyesi.