1986. Aralık. Kışın en ağır aylarından ve gecenin en karanlık saatlerinden birinde dünyaya gözümü açtığımda ben Katre Koral'dım. Büyüdüm. Yaşadım. Eğlendim. Ve önüme atlamak için sabırsızlandığım o Aşk Uçurumu geldiğinde hiç düşünmeden saldım kendimi bilinmezlere doğru. Aşk her şeyi iyileştirir sanırdım. Aşk her şeyi düzeltmeliydi. Aşıksan tamamen dürüsttün. Sandıklarım ve yanıldıklarım çığ gibi önüme yıkıldığında ise artık yaşım 34 olmuştu. Ve şimdi ihanetin de adıyla birlikte ben Katre Koral Roussel. 1986 kışında doğan küçük kız çocuğundan çok uzaklarda bir yerlerde savaşıyorum. Canımı savaş değil aldanmışlıklar acıtıyor. Nefesimi ölüm değil yaşam kesiyor. Ben Katre. Acıdan bir damla. Aşktan bir damla. Ama en çok nefretten bir damla olarak geliyorum. Kendi hayatımı yıkmaya geliyorum. Ophelia'yı öldürmeye geliyorum.

Hayat dediğimiz şey hep bir şeylere olmaz diyerek ya da şüpheyle yaklaşarak geçirdiğimiz bir döngü değil miydi zaten? Acılar yaşadığımız, ihanetlere uğradığımız bir daha yapmam desem de yine aynı şeyleri yaptığımız bir kısır döngü değil mi? Her şeyin gün gelip tepetaklak olduğu anlar yaşadığımız bir istasyon değil miydi gerçekten? Dost bildiklerimiz düşman, düşman bildiklerimiz dost olurdu bazen. Prensiplerimiz çerçevesinde ordan oraya savrulur duvarlarımızı yıkmasına da izin vermeyiz kimsenin. Fakat gün gelir en güvendiğiniz kardeşiniz, kankanız artık başka bir adama dönüşür. Kankanız size aşık olamaz mı? Olabilir ama ya gerçekten olmamalıysa... Hayatta olmaması gereken şeyler ortaya çıkar kimi zaman ve bunu değiştirebilmekse yalnız bizim elimizdedir. "Ben ne kadar atmaya çalışsam da içimden o kadar sen vurdun yüzüme.Ama bu sefer izin vermiycem tarihin tekerrür etmesine ve sana bu sefer olmaz diycem. -Sezen " Hadi gelin beraber bu sefer olmaz diyelim ya da bir şeylerin akışını değiştirelim.Okuduğunuz için pişman olmayacağınız bir hikayeye şans vermeye ne dersiniz? Kitabın ismi ve içeriği bana ait olup telif haklarına sahibim. İsmini veya içeriğini kullanan kişi hakkında yasal işlem başlatılacak bilginize

'o kızı bana verin ' köyün meydanında durmuş köylülere sesleniyordum 'O kızı burda ve onu bana teslim etmezseniz bu köyü başınıza yıkarım. Avre yapacaklarımı en iyi sen biliyorsun eninde sonunda seni bulacağım kendi ayağınla gel ki insanlara yazık olmasın 5 dakikan var duydun mu 5 dakika. Şimdi kahvede oturuyor ve seni bekliyor olacağım sakın kaçmak gibi bir hataya düşme sana yardım eden bu insanlra yazık olur. Anladın mı beni süren başladı tik tak tik tak' 'Siz her kapıya iki kişi koyun evin arkasına da ikişer kişi geçsin. O kız burdan çıkmayacak' dedim ve kahveye geçip oturdum. ........ evden çıktım kapının önünde iki adam vardı daha doğrusu her evin önünde iki adam vardı ve hepsi bana bakıyordu hepsini görmemezlikten gelerek köyün meydanına doğru yürümeye başladım. Kahve görüş alanıma girdiğinde Karan elindeki silah ile oynuyor şarjörünü çıkarıp takıyordu. Geldiğimi hissetmiş gibi kafasını kaldırıp benim olduğum yere doğru baktı ve alaycıl bir gülümseme gönderdi bana. Kahveye yaklaşıp önünde durdum 'Karan'ına hoş geldin Avre' B A Ş L I Y O R U Z ! ............................................................................ Bu kitap kurgu ve karakterleri ile bana @purusyaa ya aittir taklit edilemez kopyalanamaz veya bastırılamaz . Bunlara rastlarsanız LÜTFEN BİLDİRİNİZ!

"Katran Dağı'nda gecelerin biriktirdiği her cümleyi işitiyordum. İntikam ve acı talep ediyordu dilleri. Düşmüş bir meleğin kanatlarından güç bulduklarını haykırıyordu dudaklarından dökülen zehirli kelimeler. Cüretkar ve vahşiydi atılan nidalar. Hesap sormak için yanıp tutuştuklarını, ruhumun bir kısmında hissedebiliyordum. Fakat berraklıktan nasibini alan küçük kısmım ise ürküyordu. Ürktükçe içine daha da kapanıp kaybolmak istiyordu. Ya beni terk ederse... Ya efsanedeki korkulan o bed yaratığa dönüşürsem..."

"Yavru ceylan," diye fısıldadı. "Yolunu mu kaybettin?" Avcı'ydı bu. Her gece karnına gümüş bir hançer sokup, gelin çiçeği beyazı geceliğini kanlar içinde bırakan kâbusuydu. Kasıklarına giren sancıydı. Alacakaranlığa bıraktığı acı dolu feryattı. Ve şimdi tam karşısındaydı. Gözleri gecenin karanlığındandan daha koyuydu ve harelerinde kalbini yakıp kül gibi havaya savuran siyah bir ateş yanıyordu. Avcının boğazından çenesine tırmanan siyah mürekkepli dövme ayın şavkı gibi parladı. Çakırdikenlik kirpikleri yüksek elmacık kemiklerine gölge düşürdü. Gözleri gözlerine kilitlendiğinde göğüs oluğunda ay ışığı kadar parlak ve gelin çiçeği kadar beyaz bir mürekkebin işlendiğini hissetti. Ruhunu, ruhuna mühürlemişti. İnsan bile değildi. Sürgün edilen Peri Halkı'nın Prensi'ydi ve intikam almak için yemin içmişti. ༆ PERİ HALKI SERİSİ ༆ I. AVCI VE CEYLAN (193.000 KELİME) TAMAMLANDI! II. AY IŞIĞI VE KÜL KANATLAR (26K and loading...) +18 İÇERİK BARINDIRIR.

'Ağlamak' kulağa nasıl geliyor? Zayıflık, acizlik, bir adım daha atsan içinde kalanların yerlere tane tane dökülmesi ya da acının somut yansıması.. Bence hiçbiri değil. Zümrüdüanka misali yandıktan sonra yeniden küllerinden doğmaktır ağlamak. Her ne olursa olursun, karşıma ne çıkarsa çıksın 'Ben buradayım ve yıkılmak için henüz erken' demenin küçük ama bir o kadar da kuvvetli bir yolu. Bana göre ağlamak; Umuda sıkıca sarılmak için tutunduğum dal, ayağa kalkabilmek adına destek aldığım iri gövdeli bir ağaç.. Kapak: @Wbrunette

KARA KİRAZ SERİSİNİN İKİNCİ KİTABIDIR. ∆∆∆ ~ Kadın bir okyanustu. Adam ise ona muhtaç kuru bir toprak. Toprak okyanusuna küstü. Okyanus, güneşin kendisini ısıtmasını ve yavaş yavaş yok etmesini istedi. Okyanus öldü, onu öldürdüler. Toprak intihar etti, en büyük ihanetini okyanusuna yaptı. Dila Karadağ! Yok sayılan, acıların cehenneminde ruhunun külleri bile bırakılmayan yaralı kadın... Yaşadıkları onu öldürmek istedi. Kaderi, iri parmaklarını kadının boynuna sardı ama o dayandı. Dila, yeniden ayağa kalktı. Dila, yine savaşacaktı. Onu dipsiz kuyudan çıkartan kişi ise bambaşka biriydi. Yepyeni bir intikam planının temellerini atan Dila, bu sefer intikam yolunda tek başına olacağının yeminini etmişti. Bu yol aydınlık değildi, Dila'ya ışık tutan yoktu. Bu yolu korkusuzca yürüyebilecek tek insan ise Dila'dan başkası değildi. Herkes yara bere içinde hayatta kalmaya çalışırken kader yine uğursuz ağlarını Dila ve Miraç'a mı saracaktı yoksa birbirinden uzaktayken kalpleri üşüyen bu ikiliye ördüğü ağlarla bir yorgan mı olacaktı? Kaderin bu seferki hamlesi neydi?

Hayatın "önce" ve "sonra" olarak ikiye ayrıldığı bir an gelir. Devam etme duygusunu kaybederiz ve tüm ahlaklardan yoksun siyah bir yola geçeriz. Karanlığın sonunda ışık var. Ama ne pahasına? ** Yıllar sonra öğrenilen bir gerçek.. Ve bununla yüzleşmek için hayatının yönü yeniden değişen bir kız. Hayat ona geçmişinde nasıl davrandı bilinmese de, o çıktığı bu yolda kendi adaletsiz adaletini sağlayacaktı. ~~ !!Kurgum tamamı ile şahsıma aittir. Kopyalanma ve çalıntı olması halinde yasal işleme başruvurulacaktır.! !!Noter onaylıdır. !Kurgu sadece wattpad de yayınlanmaktadır başka bir plartformda görürüseniz bana bildirimenizi rica ederim.

✍🏻 Fantastik değil. Kitap oldu. § Ben bir şey görmedim, dedi hepsi. Ben duymadım, Ben yoktum, Ben gitmiştim, Ben henüz gelmemiştim, Ben bilmiyorum, dediler, mütemadiyen. Herkes masumdu, herkes günahsız. Herkes tertemizdi, pırıl pırıldı. Herkes birbirine suç atar olmuştu. Nasıl da çözülüyordu dilleri söz konusu özgürlük olunca. Oysa Nisan'ın dört bir yanı kalın zincirlerle doluydu. Bedbaht hali ibret olmalıydı herkese, bencil olmamalıydı kimse. Başarılı bir pedagog olan Asya Soylu, ağır bir geçmişe sahip olmasına rağmen özgürlüğünü elde edişini kutlarken on altı yaşında görme engelli bir kız çocuğunun tecavüze uğradığı haberini alır ve onu tedavi ederken de suçlusunu bulmak için çabalar. Hem iş arkadaşları hem de polis ve avukat arkadaşları ile aylar süren bir mücadeleye atılırken yaşadığı ruhsal ve fiziksel çöküntünün yanı sıra, geçmişiyle geleceğinin bağlantılı olduğunu fark eder. Adaletsizliğin, kadın-erkek eşitsizliğinin, erkek egemenliğinin, zorbalığın ve tacizin önüne geçmek için hem kendisi için hem hastası Nisan için mücadele verir. Her karakter kendi iç dünyasında acı çeker ve hepsi birbirini iyileştirmek için çaba gösterir. Adalet tanrıçası Themis, Asyaʼnın Nisanʼı tedavi etmesindeki en büyük güç haline gelir. İlk yazılma tarihi: 11.05.2016 🖤 Yayımlanma tarihi: 20.06.2020 🍀 Bitiş tarihi: 17.03.2021 💜 🔱 ÇALINAMAZ, KOPYALANAMAZ, ÇOĞALTILAMAZ. BİR BENZERİNİ GÖRDÜGÜM AN YASAL İŞLEMLER BAŞLATACAĞIM. 🔱 PSİKOLOJİ KONULU YAZILAN İLK HİKAYEDİR. SONRADAN KONU ALINAN HİÇBİR HİKÂYE İLE BENZERLİK GÖSTERMEMEKTEDİR.