Yalnız ve anlamsız hayatının kontrollü ilerleyişi içinde genç bir kadın, küçük kız kardeşine bakmakta kendini sorumlu hissetmektedir. Kardeşinin, bacak arasının içinde kıvranan ölü balıklara karşın iradesizliği yaşadıkları şehrin fahişeleri arasına itmektedir ve genç kadın, kardeşini bu ara sokaklardan çekip alırken yolu bir gün, duvar kenarından yılan gibi süzülen bir fahişeyle karşılaşır. Başta sıradan ve hiçbir enteresanlığı olmayan bu fahişeye karşın, kardeşinin dur durak bilmez iradesizliği yüzünden gitgide iletişimleri ve karşılaşmaları artacaktır. Genç kadın, hiç bilmediği ara sokaklarda karşılaştığı bu fahişenin alakasını gitgide cezbettiğini fark ettiğinde kontrolünü yitirdiği olaylarla karşı karşıya kalacaktır.

Qəribə anlar idi. Bəzən sanki, bütün bunlar yaşanmamış kimi gəlirdi, bəzən isə dünən elə onunla göz-gözə, əl-ələ imişəmmiş kimi gəlirdi. İçərişəhərin dar küçələri, kiçik bir parkdakı sevimli oturacağımız həm doğma, həm də artıq köhnə tozlanmış xatirə kimi gəlirdi. İlk əlindən tutduğum anı xatırlayıram. Necə də saf və məsum idik. Bir-birimizi heç incitməyəcəkmiş kimi, heçvaxt tərk etməyəcəkmiş kimi ilk əlindən tutduğum an ürəyim anatomiyanın heç bir qanunauyğunluğuna tabe olmamışdı. O an saniyələr dəqiqələri qovalamırdı, ya da bizdən başqa heç kim nəfəs almır, ekranda gedən film öz mənasını itirir və rejisor artıq bizi filmə alırmış kimi hiss edirdim. "Biz nə vaxt bağlandıq bir-birimizə? Nə vaxt sevdik bu qədər?" sualları ilə o qədər özümü incidirdim ki, vaxtın qəsdimizə durduğunu görə bilmirdim.

•kəpənəklər həmişə tez böyüməyi diləyər və buna görə hər zaman çabalayarlar, Bəs bilsələr ki, dünya onlar üçün heç də yaxşı şeylər hazırlamır, Yenə də böyüməyi istəyərlər mi? Bu hekayədə iki ölüm arzulayan insanın bir-birinə bağlanmasını və yaşamaq üçün mübarizasini görəcəyik, Bəs onlar bunu bacaracaqlarmı? -söz verirəm, bir kəpənək ömrü qədər qısa və mənalı olacaq bizim hekayəmiz...

- İstanbullu... dedi, okşuyor gibiydi kucağına oturttuğu kutuyu. "Hani ilkti ya, çıkaramadım gayrı aklımdan. Ananız bağrımda yatarken de el vermedi gönül, yazayım çizeyim... yanına varayım." * Başlama: 16.03.2019 Tamamlama: 15.09.2020

Beş yıl önce bir trafik kazasında sevgilisini kaybeden Kubilay, yüreğindeki acılar eşliğinde kenar bir mahallede sıradan hayatına devam etmeye çalışmaktadır. Bir yaz günü oturduğu apartmana taşınan yeni komşusu Timuçin ile tek ortak noktaları yüreklerinde filizlenecek duygular mı olacaktır, yoksa iki genci birbirine bağlayan bağ bundan fazlası mıdır? "Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın..." 6.7.'20 - 5.2.'21 ฯ Tamam Shud ฯ

Alcanlı Köyü'nde bir garip meczuptu Ali oğlan. Çoban Hasan'la yolu kesişmeden önce taşlanır, saçları kırpılır, gönlü yumuşaklar tarafından bir parça ekmekle beslenip tozun toprağın içinde yatardı. Çoban Hasan'la yolu kesiştiğinde gönlü de kesişiverdi. Bir garip meczupsa da kendi, yüreğinin aklı başı yerindeydi. Zihnini dünyaya kapattı kapamasına amma yüreğini Çoban Hasan'a kapatamadı. Seneler sonra köye gelen Gazeteci Mehmet ile her şey ortaya döküldü. 14.05.2021 20.01.2023

Her şeyimi sana verdim, sevdiğim kadını bile... Bazen bana öyle bakıyor ki, beni tanıdığını hissediyorum. Eskisi gibi bakıyor anlıyor musun, şaşırıp kalıyorum, umutlanıyorum. Ama sonra... Sonra yine buz kesiyor o bakışlar, yine hissizleşiyor, yine yabancılaşıyor bana. Belki de benim kabullenmem gerekiyor artık. Ben onu sana bıraktığımda kaybettim, beni unuttuğunda değil....

Ben senin hikayende kendime bir yer olsun isterdim. Bu şekilde değil. Gerçek anlamda bir yerim olsun. Sonra belki...

Tamamlandı. Sezin etrafa bakınıyordu. O burada mıydı? Yanındaki kızların konuştuklarını duydu. Yan tarafında oturan çocuk da o tarafa dikkat kesilmişti. Bölümün belki de fakültenin en güzel kızı mekandan içeri girmişti. Gözler üstünden ayrılmıyordu ve kızlar bu durumdan rahatsızlığını aralarında konuşarak dile getiriyordu. Sezin gözlerini gelen kızın üzerinden ayıramadı. "Bugün daha bir güzeldi sanki." Üzerinde beyaz ipek elbise ve o meşhur gülümsemesi yüzündeydi. Sarı saçları içerideki sıcaklığa maruz kaldıkça etkisini kaybediyordu. Bileğine taktığı lastik tokayı eline aldı, saçlarını toplamaya koyuldu. Kolları yukarı kalktıkça elbisesinin tam oturmayan omuz kısmı havaya kalkıyor. Dekoltesini iyice belli ediyordu. Bunu fark ettiğinde yüzünde oluşan hafif kızarıklığı eliyle kapatmaya çalıştı. Bembeyaz teni kızarıklığını saklamaya yardımcı olmuyordu. Hafifçe gülümsedi, çevresinde ki herkesin ilgisi onun üzerindeydi.

Ver elini öyle durma hadi gülümse... Başlangıç tarihi: 17.10.2019 Bitiş tarihi: 17.10.2020