Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin? Asıl yalan sensen ilerlersin. Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın. Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm vardı. Kimdim, neydim, neredendim önemi olmadığı için bu çukurda bocalamam normaldi. Baktım, gördüm, fark ettim, anladım. Bocaladığım yeri tanıdım. Ve sonra en iyi bildiğim şeyi yaptım; gücüm olan öfkemle birlikte büyük oynadım. Çünkü hayatımda hiç küçük oynamamıştım. Ben bir katil, ben bir maktul ve ben o kanlı olay yeriyim. Sense bu hikayenin en masumusun. Kendini buna inandır. Ve unutma; kendini inandırmazsan kimseyi inandıramazsın. ♜ 'Tarih tekerrür eder, hem de en kanlı haliyle.'

........ Gözlerim her zamanki gibi onu arıyordu.Ama bugün yoktu , onu görememiştim. Tam güvenimi toparlayıp ona olan hislerimi açıklayacakken onun olmaması ne gibi bir şanstı? Gözlerim dolu dolu ayrıldım ordan içimden fısıldadım. "Elvada yeşil gözlü,ismini bilmediğim çocuk" bunu ben söylemiştim ve duymuştum ama o hiçbir zaman bilmeyecekti. 7 Yıl sonra- Her zamanki gibi metrodaydım.Adamın bakışları geçen günkü gibi üzerimdeydi. Metronun kapısı açılır açılmaz koşar adımlar ile yürümeye başladım. Ve İlk gördüğüm çocuğun boynuna sarıldım.İnsan buna tabikide şaşırırdı ama çocuk haraketsiz kalmıştı. "Sevgilim,seni çok özledim" diyerek yanağına bir öpücük kondurdum.Ağzı açıldı tam konuşacakken parmağım ile susturdum. "Yalvarırım bana uy,korkuyorum" dedim kulağına fısıldadığımda. Gözlerim gözleri ile buluştu o an kalbimin durduğunu hissettim. Gördüğüm gözler onun olabilirmiydi? Yıllar sonra ona kavuşmuş olabilirmiydim? "Gece olduğu zaman ben, her bir yıldıza seni anlatıyordum.Bugün o yıldızlardan biri sen olabilirmisin?"

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Umutsuzluklardan sonra nice umutlar, karanlıklardan sonra nice güneşler doğar. ▪ Bir Düşman Sınıf hikayesi. ▪ Bir Karantina süresi. ▪ Hazırsanız başlayalım... ■■■■■■ (Kitabım alıntı değildir! Tüm haklar saklıdır! Aksi durumda Yasal işlem başlatılacaktır!) Amacım sadece yüzünüz de bir tebbessüm oluşturmak. :) Yazım yanlışları ve birçok yanlış kullanılan kelime içermektedir. Ve bunları değiştirmeyeceğim. İYİ OKUMALAR (Kİ ÇOK EĞLENİCEKSİNİZ.)

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."