18 yaşına girdiği gün, bebekliğinden beri kaldığı yetimhaneden yaka paça atılan Hüma, sonrasında gittiği mezarlıkta kendinden geçercesine ağlarken, kendinden geçmeden önce gördüğü bir çift botun, onun hayatını değiştireceğini nereden bilebilirdi ki? Aradan geçen sekiz yılın sonrasında ise, girdiği teşkilatta oldukça başarılı olması, işini iyi yapması geçmişinin tozlu sayfalarından kurtulmasına engel olamamış ve ona sunulan gizli bir görevde, yıllardır tek başına çalışan Hüma, kendini KARTAL TİMİNİN arasında bulmuştur. Görevini kabul etmesiyle, geçmişinde ki birçok gizlenen sırrın da perdesini aralamıştır. __________ Kurşuni Renkler'e hoşgeldin. Kemerini bağla, savaş boyalarını sür ve dikkatini hiçbir şeyin dağıtmasına izin verme. Çünkü bu görev; kanlı bir görev. İhanetlerin ve kötülük tohumlarını ruhlarına ekmiş, her geçen gün büyüten birçok kişi ile tanışacaksın. Burada kimseye güvenme. Kendinden başka... (Hiçbir olayın gerçeklikle bir alakası yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.) ________ NOT: İlk üç bölüm, geçmişle ilgilidir. Sonrasında ise asıl olaylar başlıyor.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

~Klasik bir gerçek aile hikayesi~ |devam ediyor| Balsu yaşadığı zorluklara, ihanetlere ve tüm kötü şeylere rağmen hayalleri ve hedefleri için çabalayan yalnız bir kızdır. Tanımadığı bir numaradan gelen mesajla hastaneye gider ve şok gerçeklerle karşılaşır. 5 abi ve 3 erkek kardeş... Hastanede bilerek karıştırılmış 2 bebek... Bulut Ailesinin özenle büyüttükleri, biricik kızları Güneş ve Bulut ailesinin yeni tanıştığı biyolojik kızları Balsu... Balsu'nun her daim yanında olan arkadaşları... Gizli numara kim? Bebekler neden karıştırıldı? Balsu bir daha güvenebilecek mi? Peki Balsu ve biyolojik ailesi gerçek bir aile olabilecek mi? Şimdi ne olacak? Güven. Aşk. Sevgi. Mutluluk. Artık hayatında olacak mı? Geçmişin bedelini ödeyen 2 masum bebek. 🌻totalde 100k🌻02/07/21 ><><><><>< Tüm hakları saklı fln değildir. Uyduruktan hikayem için notere gidecek değilim ya dkdndks Neyseee okursan iyi olur. Beğenirsen oy ver. Eyw #sevilmek 'te 9.sırada 💫 13/06/21 " 8.sırada 12:55 #yetimhane 'de 4.sırada 💫 15/06/21 #rastgele 'de 9k hikaye arasından 7.sırada 💫 19/06/21 #gizemli 'de 3.sırada 💫 20/06/21 #gençkızedebiyatı 'da 20k hikaye arasından 1.sırada 💫 21/06/21 #masum 'da 1.sırada 💫 22/06/21 #rastgele 'de 1.sırada 💫 23/06/21 #gençkurgu 'da 45k hikaye arasından 11.sırada 💫 27/06/21 #aşk 'ta 229k hikaye arasından 42.sırada 💫 28/06/21 #mizah 'ta 29k hikaye arasından 1.sırada 💫 04/07/21 #gizem 'de 42k hikaye arasından 9.sırada 💫 06/07/21 " 8.sırada 22:39 #gizem 'de 7.sırada 💫 17/07/21 :) #aşk 'ta 230k hikaye arasından 33.sırada 💫 31/07/21 :) " 27.sırada 💫 08/08/21 #lise 'de 4.sırada 💫 10/08/21

Herşey, Ayça'nın sadece hava almak için çıktığı zaman olmuştu. Sadece hava almak için çıktığı bahçede kaçırılarak, kendini bambaşka bir yerde, yanında dört kişiyle bulmuştu Ayça. Nereden bilebilirdi ki bu dört kişiyle arasında olan bağın geçmişe dayandığını? Ayça, kendini bir anda bu okul gibi olan bir yerde bulurken, birden çıkagelen robotik bir sesin, geçmişlerinin tozlu sayfalarını aralamasına şahit olmuş, ve asıl geçmişini o dört kişiyle öğrenmeye başlamıştı. Geçmişi, bu dört kişiyle birdi Ayça'nın. Lakin bunu bilmiyordu bile. Ayça'nın tek bildiği asıl olayı diğer dört kişide biliyorlardı. Onlar birşeyi çok iyi biliyorlardı. İçlerinde hapsolmuş çığlıkları çok iyi biliyorlardı! Ve şunu da çok iyi biliyorlardı; Herkesin içinde hapsolmuş çığlıklar oluduğunu ve bu çığlıkların var olduğuna inanan çok az kişi olduğunu biliyorlardı. Lakin şu da vardı ki, bu çığlıkların var olduğuna inanmayan çık kişi vardı. Ama bizleri inanandıracak BEŞ KİŞİ de vardı. Bu BEŞ KİŞİ, içimize hapsolmuş çığlıkları dışa vurmayı bizlere öğretecek, onları benimseyerek büyümeyi öğretecek kişilerdi. Bu kişiler içlerinde hapsolmuş çığlıkların sustuğunu hiçbir zaman görmemişti. Ama biliyorlardı ki bu çığlıkların susturulmaya ihtiyaçları yoktu, bu çığlıkların benimsenmeye, dışa vurulmaya ihtiyaçları vardı. Bu, bizlere benimsemeyi, dışa vurmayı öğretecek kişilerin hikayesi. Bu; Ayça Arıkan, Ayaz Alkan, Elçin Akkurt, Atlas Paksoy ve Atakan Atıcı'nın hikayesi. Bu çığlıklar; Kimisinin çocukluğu, kimisinin kırgınlığı, kimisinin öfkesi, kimisinin vicdanıydı. Peki bir gün bu çığlıklar dışa vurursa? Ve dışa vurulduğu zaman tek yaralanan onlar mı olacaklardı? Yoksa başka kişilerde bu hikayede yara alacaklar mıydı? BİZİMLE BERABER BU ÇIĞLIKLARI BENİMSEMEYE VAR MISINIZ

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?