Nehir'in çok gûzel olan hayatı bir anda karanlıklaşır, bir daha tamamen aydınlanmamak üzere. Herşey bitti derken karşısına çıkan Burak zaten bir anda karanlıklaşan hayatı sadece küçük bir ışık, umut açarak geri kalan kısmı dahada karanlık hâle getirir ve cehenneme çevirir. O küçük ışık ise aşktır. Burak' ın hayatı mı? O zaten karanlığın ta kendisidir. Herşeye rağmen birbirlerini sevebilecekler mi? Tûm zorlukları. atlatabilecekler mi? Burak zaten karanlığın ta kendisidir ve Nehir'in de hayatı yavaş yavaş kararmaya başlar, içinden çıkamayacağı bir karanlıkta bulur kendisini. Tabi Nehir' in hayatının kararmasında Burak' ın da rolû vardır ama tüm bu karanlığın içinde onlar birbirlerine en büyük ışık, umuttur. " En karanlık gece bile küçücük bir mum ışığı ile aydınlanır. Ruhumuzunda bazen bir umuda, ışığa, tılsıma ihtiyacı vardır... " Oy ve yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar...

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Küçücük bir bedeni nasıl sığdırdılar beyazlar içine? Oysa kendi halinde saf ve naif dünyadan kopuk bir kızken, koskoca konağa nasıl sığdırdılar? Her yeri intikam kokan bir adamın ruhuna işleyen kız... Hayat fazlasıyla Asel kokuyordu. ❝Madem ki sen kıydın benim kardeşime.❞ Hırsla üfledi nefesini orta yaşlardaki adamın yüzüne doğru. ❝Bak gör nasıl kıyıyormuşum senin kardeşine Vedat efendi.❞ © Tüm hakları yazar'a aittir. 5 Mart 2015'de yayınlanmaya başlanmıştır. Okuyucularıma sonsuz teşekkürler... #5 - Genel Kurgu 03.08.16

0544*******: perde açık kalmış (10.00) 0544*******: ve sen yemek yiyorsun (10.01) 0544*******: mükemmel bir görüntü slşajslskd (10.01) ilk yazdığım kitap. cringe, yazım hataları olabilir :) 🐤 spoiler verme. #1 #lise 08.05.2020🎈 #1 #mizah 10.05.2020🎈 #1 #komik 29.07.2020🎈 #1 #gençkızedebiyatı 20.05.2020🎈

Yazar Notu : 'Kalbinizi paramparça edebilecek bir sonu içinde barındıran duygu yüklü bir hikaye okumak üzeresiniz... ' " Niye bana öyle bakıyorsun ? " " Nasıl bakıyorum ?" " Senin için bi anlamım varmış , kıymetliymişim gibi ." Gözlerini kapatıp derin bir nefes çekti içine. " Öylesin çünkü ve sikeyim ben değilmişsin gibi davranmaktan çok yoruldum. Ne olacaksa olsun artık ." Gitarını bırakıp bir anda ayağa kalktı. Belimden tutup bedenimi bedenine yasladığında bunlar beni öpmeye başlamadan önce kulaklarımda uğuldayan son sözleriydi. --------------------------------------------------------------------------------- Dudaklarını boynuma yaklaştırırken belimdeki eli ile de beni kendine doğru çekmeye başladığında ona doğru meyillendim. " Alkolden ziyade teninle sarhoş olmayı tercih ediyorum bu gece." Dedikten hemen sonra dudakları boynuma değdi. Sadece öpmüyor, emiyor, ıslatıyor ve dilini gezdirerek belirsiz izler bırakıyordu tenimde. Ben ise başım arkaya düşmüş ağzım açık kalmış bir şekilde teslim olmuştum tamamıyla. ××××× Günün birinde kendinin de aşka düşebileceğine inanmayan bir adam, Sonsuza kadar boynu bükük kalacak sanan bir küçük kadın, Yanlarında ömrünün sonuna kadar bir başkasının suçunun cezasını çekmek zorunda kalmış insanlar, Taşlaşmaya mecbur bırakılmış yumuşak kalpler... Bu telaştan da öte bir hayat savaşı. Gerçeği bulmak ve onunla yaşamayı öğrenmek serüveni. Aşkı tatmanın , tutkuyu iliklerine kadar hissetmenin ise tam zamanı. Okurken nefesler tutulsun ve insanlar birbirleri için hep ferah bir nefes olsun. Hikayeme bir şans verirseniz sizi de dolu dolu alemine çekeceğine eminim. Sevgilerle...

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Genç kadın, yalnızlığın hüküm sürdüğü yoğun hayat temposunda bir gece hastane nöbetinden yorgun bedenini sürükleyerek evine döndüğünde kapısının önünde gizemli notlar bulana dek hayatını çizdiği kurallarıyla, disipliniyle yöneten, tuttuğunu koparan kontrollü bir insandı. Notların saplantılı bir hal almasıyla beraber hayatında güvendiği herkese şüpheyle yaklaşmaya başlamış, kendisiyle kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan bu saplantılı insanı bulmaya karar vermişti. Ve Tuna KARTAL akıl almaz tesadüfleriyle hayatına paldır küldür girdiğinde işler kesinlikle rayından çıkmaya başladı, içini ısıtan sıcak kahve gözleriyle bu karizmatik adam kendisinden tamamen zıt olduğu, rahatlığıyla onu çılgına çevirdiği halde yıllardır bir kıpırtı dahi hissetmediği kalbini göğüs kafesinde tekletmişti. - Unuttuğu şey, adımları ne kadar sağlam basarsa bassın o geçmişini içinde saklayan yaralı bir ruhtan ibaretti, ılık bir meltemdi, rüzgardı. Ve hayat güzel olan her şeyi bir çırpıda mahvedebilecek kuvvetli bir fırtına. '' - (Mavi Gece hikayesindeki Tuna karakterinin kitabıdır.)

Arkeolog olan Ayliz hayatının en büyük hedefini gerçekleştirmek üzere başına neler geleceğini bilmeden Mısır ülkesinde bir piramidin içine girer. Her şey olağan bir şekilde ilerliyordu. Ta ki Ra'nın gözünü bulana kadar... Onu kendi dünyasından alarak bambaşka bir dünyaya sürükleyen o göz bir şey kazandırmıştı. Aşkı... Antik Mısır'ın gizemleriyle birlikte süregelen bir lanet ve tüm bunların yanında her şeyden bihaber olan bir Dünya. Bu onların hikayesiydi. Gecenin hakimi ile parıltısının...

Şaşkınlık içerisinde karşımda tüm ihtişamıyla duran adama baktım. "Anlamadım?" "Anlamayacak bir şey yok. Kısa süreliğine oğlumun bakıcısı olmanızı istiyorum." "Beyfendi ben ana sınıfı öğretmeniyim, bakıcı değil." "Bundan sonra bakıcıda olursun o zaman." "Ama.." " Bende öyle düşünmüştüm yarın detaylı konuşuruz Asra Hanım. İyi günler." -------------------------------------- Kaderin küçük oyunu Arel ve Asra'ya da vurmuştu. Bir mafya baş belası bir bakıcı ile uğraşabilir miydi? Gülümsemeleri yüzünden eksik olmayan güzel bir öğretmen yakışıklı, belalı bir mafyanın yanında çalışabilir miydi? Serinin ilk kitabıdır💛