"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

O soğuk , kalpsiz ve korkutucu bir adamdı. Ben ise kabukları olan bir insandım. Umarım o kabuklarımı kanatmak yerine kabuklarımı sarardı.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda! Ben Bora Ateş... Ateş grubunun lideri... Sizi müzik grubumun hikâyesine davet ediyorum. Fakat dikkatli olun, buralar fazla sıcak... *Tüm hakları bende saklıdır!

Küçüklüğünden beri kardesinin intikam ateşiyle dolup taşan Demir Soydan büyür, babası kadar ünlü bir iş adamı ve aynı zamanda yeraltı dünyasının en büyük mafyası olur. Sonrada intikam vakti gelir ve herşeyi en ince ayrıntısına kadar planlar fakat planlamadığı bir şey vardır .İntikam alacağı adamın kızına yani hiçbir şeyden haberi olmayan masum güzel aynı zamandada korkusuz korkak olan Denizle önceden karşılaşacağını, ilgisini cekeceğini ve ona aşık olcağını planlamayı unutur... Peki ya kazanan kim olacak? Aşk mı ? İntikam mı? Hadi gelin hep birlikte görelim. Bu hikayede bana destek olan Büşra boyabatliya tesekkür ederim Başlama tarihi 31-12-2017 Bitiş tarihi 17.11.2018 15.12.2018 tarihinde watty2018 1.sırada. 08:09:2018 tarihinde watty 2018 5. sırada 18.09.2018 tarihinde watty2018 1. sırada 08.01.2019 tarihinde watty2018 1. sırada 12.06.2019 tarihinda watty2018

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Aşkın içinden mi cinayet doğar? Cinayetin içinden mi aşk?" • • • İsteksiz bir şekilde hızlıca yemeğimi yedikten sonra, "İyi geceler baba, ben odamdayım." dedim ve merdivenlere yöneldim. "İyi geceler oğlum, sabah okula geç kalma." Ses çıkarmardan odama çıktım. Annemin fotoğrafını elime alıp, kulaklıklarımı taktım ve kendimi şarkının huzurlu ritimine bıraktım. Gözlerim perdemin aralığından dolunaya takıldı. Yarın okulda ilk günümdü. Evet, hem tatilden sonraki ilk günüm hemde bu okuldaki ilk günüm olacaktı. Pek de heyecanlı sayılmazdım, zaten insanlarla muhabbete girip konuşan. Şen, şakrak birisi değildim. Eski okulumda da pek fark edilen biri değildim. Arka sırada tek başına oturan, belki sınıfın, bir çoğunun varlığımdan habersiz olduğu bir çocuktum. - Can her şeyden habersiz, hayata sil baştan başladığını sanarken kötü şans peşini asla bırakmayacak... Her şeyin kanla mahvolacağından habersiz! • • • HADİ BİR AN ÖNCE İLK BÖLÜME BAŞLAYIN BAĞIMLISI OLACAKSINIZ! İyi okumalar güzel yıldızlarım. 💫

Sakar kız ve Bay Kibirliyi aynı ortamda düşüne biliyor musunuz? Yaşadıkları şeyler onları bir araya mı getirecek yoksa onları paramparça mı edecek? ------------ Karanlık bir kuyunun içindeydim. Bu karanlık kuyudan çıkabilecek miydim yoksa daha da mı dibe batacaktım? Gözlerimin rengi değişiyordu, ruhum değişiyordu, duygularım değişiyordu ama bir türlü bu kuyudan çıkamıyordum. Kuyudan çıkmam için uzanan eller kime aitti? Bu sorunun cevabını ben bile bilmiyordum. "Nefretten neler doğuyor, ama daha çoktur sevgiden doğan." Romeo ve Juliet kitabındaki sözü söylediğinde kalbim duracak gibiydi. "Neden benden hiç ayırmıyorsun gözlerini Romeo?" diye hitap ettim. "Çünkü güzelliğinin her ayrıntısını ezberliyorum Juliet." dedi aynı şekilde karşılık vererek. ------------ "Biz seninle Romeo ve Juliet gibiyiz. Ben senin için zehir içtim, sende benim için kendini benim hançerim ile öldüreceksin. " !NOT: 3 sene önce yazılmaya başlanmıştır.!