En az 2500 kokuyu ayırt edebilen, ender rastlanan bir yetenek olabilirim. 28 yaşımda olmama rağmen dünyanın önde gelen markalarının peşinde koşturduğu ünlü bir parfümörde olabilirim. Hatta milyon dolarlar kazanan , herkesin gıptayla baktığı imkanlara da sahip olabilirim. Fakat ben Reynaldo Damien, sahip olduğum her şeye rağmen benimde eksiklerim ve korkularım var. Mesela, kadınlara dokunamamak gibi....İşte bu, bana bahşedilen yeteneğin bende yaşayan tek laneti

Adını sahibinden, rengini sahibinin hapsettiği hayaletlerden aldığı söylenen bir malikane: Le Château Bleu. Victoria Dönemi İngiltere'si. Siyasi, ekonomik ve sosyal yapıdaki, tüm dünyayı etkileyecek gelişmelerin satır aralarında yaşanan bir aşk. Hepsinin üzerini örten mavi bir gölge. Gölgenin ardında saklananlar. Ve bir gerçek, "Görünen, aldatır."

Bir avukat ve görme engelli bir veteriner bir boşanma nedeniyle tanışırsa ne olur?? OCAK 2021/ #gizem 1. ŞUBAT 2021/ #romantikkomedi 1. ŞUBAT 2021/ #aksiyon 1. MART 2021/ #genelkurgu 1. MART 2021/ #sevgi 1. AĞUSTOS 2021/#ihanet 1. AĞUSTOS 2021/ #empati 1. EYLÜL 2021/ #romantikkomedi 1. KASIM 2021/ #romantikkomedi 1. ARALIK 2021/ #romantikkomedi 1. OCAK 2022/ #gizem 1. MART 2022/ #macera ve #karakter 1. +18 BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE OLAYLARIN GERÇEK HAYATLA ALAKASI YOKTUR!

-TAMAMLANDI- İçi kor dışı kor, yangınların arasında adama teslim etti kendini Hazer. Toprak insanın başlangıç maddesini oluştururdu. Bütün başlangıçları Bora olmuşsa o halde Hazer'in toprağı Bora'ydı. İnsan susuz ölürdü. Adam kadından her ayrıldığında kadın ölecek gibi hissediyorsa o halde Bora Hazer'in suyuydu. Onsuz her şey anlamını yitiriyorsa aşktı o halde. Bora Hazer'in her şeyiydi. Bütün evvelini silip sadece kendisini bırakmıştı geriye. Sadece adama ait olsun ve en çok onu sevsin diye. Hazer de öyle yaptı. Diğer parçasıyla bütünleşti. Tam oldu Bora'yla, o onun kadını adam da onun erkeği oldu. Gök titredi bu birleşmeyle. Nefesler tutuldu. Gecenin kulakları sağırdı. Kalpler deli gibi çarparken diller sustu. Bütün kelimeler anlamını yitirdi. Sessizlikle anlaşıverdi iki yürek. Bakışlarıyla birbirlerine söz verdiler. Bir daha asla dedi bu iki aşık, birbirimizi bulmuşken bir daha asla ayrılmak yok. Kadın adamın göğsüne dokundu ateş olmuş elleriyle. Tere bulanmış o kaslı göğüste bir çare ateşinin dineceğini sandı. Ama adam da onu göğsündeki ateşle karşılamıştı. Yeniden yandılar birlikte. Yeniden güneş indi yüreklere. Ay bulutların ardından çıktı. O da gök kadar yıldızlar kadar şahit olmak istiyordu, semayı bile hayran eden bu aşk muhabbetine.

Onlarınki bir tutku hikayesiydi... Yıllar önce başlamış, hep yarım kalmış ve günün birinde sürpriz bir şekilde yeniden alevlenmişti. Nil Güray çocuk sahibi olmayı hiç istememişti, ta ki biraz daha beklerse çocuk sahibi olamayacağını öğrenene dek. Gerçekle yüzleştiğinde ise önünde fazla bir seçeneği yoktu, beyni istemese bile kalbi onu o adamın kapısına götürmüştü. Ateş Ateşoğlu, büyük bir skandalla karşı karşıyaydı. İş hayatındaki itibarı ve dedesinden kalan serveti tek bir kadına bağlıydı. Bütün hayatını babasından daha iyi olmaya adamış olan Ateş buna razı olmaktansa başka her şeyi kabul edebilirdi. Her şeyi.. Nil kapısını çaldığında karar vermek Ateş için pek de zor olmamıştı, ikisinin de kârlı çıkacağı bir anlaşma yapmak, işin kolay tarafıydı. Peki ya yıllar boyunca tavan arasına saklanmış, örtülmüş, unutulmuş duygular... Tutku yeniden alevlenmeye başlarken, ikiliyi hiç tahmin etmedikleri iki(!?) sürpriz bekliyordu. Mükemmel Planlar Serisi 2 Kitap kapağı için @birisinden e teşekkürler. İLK YAYIN TARİHİ: 24.09.2015

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''

"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu. Arkası dönük olan Melih, bir hışımla bana döndü ve "Ne dedin tekrarlasana" dedi. Sağ dudağı yukarıya doğru kıvrılmış, ela gözlerinde küçümseyici bir bakış vardı. "Senin derdin ne?dedim." dişlerimin arasından. aslında avaz avaz bağırmak istiyordum, ama sadece sinirden dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kaldım. " Ben senin kölen değilim... Bana emirler yağdırıp durma. " Oldukça öfkeliydim ve ağzımdan çıkanı kulaklarımın duymasını isteyecek hiç değildim. Melih, hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi kapattı. "Ahu, hep unutuyorsun... Ben sana istediğim gibi davranırım." Ela gözleri, en koyu rengini almış tehlikeliyim diye bas bas bağırıyordu. "Davranamazsın" dedim. Cılız ve kısık bir sesle, cevap vermedi. Gözleriyle, gözlerimi işgal etmeye devam etti. Arkasını dönüp çıkışa doğru ilerledi. Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle; "ASLA SENİN İÇİN GÜLMEYECEĞİM! YÜZÜMDE ASLA SANA AİT BİR GÜLÜMSEME OLMAYACAK!" diyerek haykırdım.Melih, olduğu yerde bir süre durdu. Bir anda bana dönüp, ateş saçan ela gözlerini, kahve gözlerime dikti. "Ben, bencil bir adamım Ahu. Benim için asla gülmeyecek bir kadının... Gözyaşlarını bile istiyorum." Ölüm kokan bir ses tonuyla "GÖZYAŞLARI BİLE SADECE BANA AİT OLSUN İSTİYORUM."

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***

Gidenin beni bulmadığı bir dünyada toy halimle hayata tutunmaya çalışırken bir gecede tüm hayatım değişti. Attığım çığlıklar susturuldu, gözyaşlarım görmezden gelindi ve canıma can katarak ölümün eşiğine doğru sürüklendim. Yaşatmam gereken bir konumdayken hep ölmek istedim. Tecavüze uğradığım gün, O gün başladı ölüme duyduğum özlem... Ben Beril, soyadının bile öylesine verildiği bir kızım ve bu satırlar gözyaşlarımın hikayesi... **Klişeleri unutup derin bir nefes alın ve Beril ile birlikte mücadele verin! Not: KİTAP İSMİ DEĞİŞMİŞTİR. (Eski isim: ŞEHVETİN ESİRİ)

"Var mısınız iddiasına. Ben bu kızı tavlarım. Hatta tavlamakla kalmayıp yatağa bile atarım." Bu tasasız sözlerle başlayan bir hikâye, kazanılması gereken bir iddia, hırs ve öfke ile bilenen karakterler... Onlar Korhan ve Meyra; biri iddialı ve çok hırslı, diğeri iddia konusu ve oldukça öfkeli. Peki bu hikâyede mutlu son ne kadar olası?