Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

O bir mafya. Tehlikeli bir hırsız ve belki de bir katil. !!! "Senin canını yakmak hoşuma gidiyor Öykü." Yanağıma dokunup sırıtınca, sinirle geri çekildim. "Uzak dur benden." Bana daha çok sokulup gözlerini kapattı. "Ateş kalbini sardı Öykü Sıraç. Artık benden kurtulmak için ölmen lazım." Nefes düzenim birden bozulunca gülmeye başladı. Beni korkutmak hoşuna gidiyordu !! **** Ona gitmek ölüme koşmak gibi bir şeydi. Elindeki silahı masanın üstüne bıraktı. Cebindeki kurşunları da gülerek ağzına attı. "Ben cehennemim. Sense sadece onu söndürmek isteyen küçük bir su damlası."