Ailesi için her şeyi göze alabilecek, zekası ve cesaretiyle kendine hayran bırakan toprak gözlü bir kadının prangalarından, maskelerinden ve acılarından kurtulmasının hikayesi.

"Dur!" derken elinde ki silahın kabzasını sıkıca kavradı. Ve bir kez daha ikazını yeniledi, bir kaç adım ötesinde ki karanlık siluete bakarak. "Polis! Elinde ki silahı bırak ve teslim ol!" Derin solukları sakinleşirken uzakta ki polis sirenlerinin sesi ve bağışlar doldu kulaklarına. Ardından kesik hırıltılı sesleri işitti. Gece karası saçları rüzgarda savrulurken bir kaç adım ilerleyip yüzünü göremediği siluete yaklaştı. Fakat rüzgarla beraber burun deliklerinden içeri sızan o kesif koku onu duraksattı. Zorlukla yutkunurken karanlığa doğru dikkatlice baktı. Bir kaç adım ötesinde ki o siluete.. "Cihad" derken ismi dudaklarından bir dua misali dökülü vermişti. Adamın derin bir soluk aldığını ardından kısık bir sesle mırıldandığı küfrü işitti. Gözleri onun bedeninde takılı kalırken yavaşça kendisine dönen adamın yüzüne baktı. O ezbere bildiği yüze... "Ya beni vur ya da bırak gideyim Komiser" boğuk sesi kalın ve tehtitkardı. Her zaman ki gibi diye düşünmeden edemedi kadın. Her zaman ki gibi...

Hikaye, 1980'li yılların yaz sonuna doğru havaların serinlediği, yaprakların sarardığı ama sonbaharın henüz açık seçik bir şekilde kendini göstermediği bulanık bir zaman diliminde aittir. Bir genç kızın uzaktan uzağa gördüğü ve henüz tanımadığı bir adama hayranlık duyuşunu, ardından çevresinin onay verdiği ve hiç görmediği biriyle hayatının en önemli kararlarından birini verişini, bu kararın üzerine de omzuna yüklediği sorumlulukları nasıl yöneteceğini anlatır. Hava nadiren güneşli, toprak çoğunlukla verimli, Nare her zaman sessizdir. Buna tezat epeyce gürültülü bir adam hayatına girmek için yollar aramaktadır. Keyifli okumalar. ... Hikaye Karadenizde geçmektedir.

Umur Toprak,kaybetmeyeceği hiç bir oyuna girmez;o oyunlarda intikamını alacağı kişilerin azraili olmadan durmazdı. Bir meleğin masumluğundan çok uzak olduğuna adı kadar emin olduğu o anda hiç beklenmedik bir şekilde Sefa Sert'in meleği olmuştu. Unuttukları şey ise,azrailin de bir melek olduğuydu. O,dövüşmek için doğmuş bir ölüm meleğiydi. ... -Wattpad'deki ilk DÖVÜŞCÜ MELEK adlı kitaptır. Çalınma söz konusu olmamalıdır! #uyumsuz'da 1 #gencedebiyat'ta 1 #umursamaz'da 1 (+16) (Kitap kapağı için KeysNumber'a teşekkür ederim.)

"Tanıştırayım beyler. Terre Haute Hapishanesi'nin ilk kadın mahkumu."

Soğuktan donmuş ellerini cebinden çıkardı. Sadece bir kez kapıya vurması ile kapının açılması bir olmuştu. Hazırlıksızca karşısında duran adama baktı. Uzun saçları, kafasına taktığı berenin altına gizlenmişti. Sakalları her zamankinden daha da karışık ve uzun gözüküyordu. Kenarları kırışmış, çizgiler ile dolu gözleri dolu doluydu. Yaşlı yüzünde hüznün fırça darbeleri vardı. Sessizce, ağ tutmaktan halat bağlayıp çekmekten nasır tutmuş ellerini kapıdan çekerek geriye doğru adımladı ve içeriye girmesine izin verdi. Bu daveti bekletmeyip kar tutmuş botlarını önemsemeden, üşüyen ve gerilen bedenini sıcacık hava ile buluşturdu. İçeride yalnızca bir kanepe, üzerinde çaydanlık bulunan ve çıtırtılı sesleri ile insana huzur veren eski bir soba vardı. Başka bir zaman olsaydı, sobanın o sıcak ve dosthane kucağına kıvırılır keyfini çıkarırdı. Ancak bu şimdi imkansızdı. Kanepenin hemen çaprazında duran masanın üzerinde camdan yapılmış bir sürahi ve bardak duruyordu. Sonra onu gördü, battaniyesinin içinde tıpkı bir melek gibi uyuyordu. Dudakları pespembe bir düğmeyi andırıyordu. Küçücük diye düşündü, ne kadar da masum. Teni bembeyaz, kirpikleri uzundu. Kaşları neredeyse yok gibiydi. Gülümsedi bir an onun güzelliğine. "Herhangi bir değişiklik yok değil mi kararında?" Yaşlı adamın sesi ile ona doğru döndü. Yüzünde gördüğü endişeyi anlayışla karşıladı. Çünkü onunda içinde endişe fırtınası kopuyordu. "Hayır, Ali Osman Bey. Ben size bir söz verdim, bir anlaşma yaptık. Şimdi geri dönemem." Ali Osman, rahatladığını belli edercesine bir nefes verdi dudaklarından. "Senin bana ihtiyacın var, benim ona. Onunsa sana. Bunu sakın unutma." ©Tüm hakları saklıdır.| ©All Rights Reserved. -Yalnızca bu sitede yayınlanmaktadır. Başka hiçbir yerde iznim dahilinde yayınlanmamaktadır. Eğer kopyasına rastla

Her şey bir rüya ile başladı... Adam kadını rüyasında gördüğü an aşık olmuştu. Peki ya kadın? "Ben sen olmadan sevdim seni beklerim de peki ya sen sever misin benim seni sevdiğim gibi?" GENÇ KIZ EDEBİYATI #3 (24.12.2017) Üç kitap birbirinden bağımsızdır. *Tüm telif hakları saklıdır.

"Kişiliği Ocak birine, fazla bahar ismin..." Ülkenin beyin gücünü barındıran bir teşkilat. Yeteneği ve güzelliğine ek soğuk kişiliğiyle dikkat çeken bir Mayıs SARAÇ. Ailesi ve üst düzey başarılarıyla teşkilatın göz bebeği Barkın KASIRGA. ####### Teşkilatın içine sızmış köstebeği bulmak için bir araya gelen bu ikili zaman içinde gördükleriyle bir labirentin içinde olduklarını fark edeceklerdir. İçine çekildikleri olay onları seçim yapmak zorunda bırakacaktır. Ateşe tutulmuş kişilikler zamanla aşka düşünce işler akıl almaz şekilde iyice karışır. ####### Mayıs, hiçliğin ortasında yalnız. Barkın, varlığın ortasında kararsız. Açığa çıkan sırlar tüm ülkeyle beraber bu iki zor karakteri karıştıracak. Kapanan yaralar defalarca kanatılacak. İntikamlar kişisel savaşları barındıracak. ####### Hiç bir şeyin göründüğü gibi olmadığı bu hayatta tutkulu, asi, soğuk ve ateşli bir olay hikayesi.

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.