Kül Kedisi masalını biliyor musunuz? Prens'i kendisine aşık etmek için baloya giden Kül Kedisi. Masalı değiştireceğiz. O gece baloya Prens'i kendime aşık etmek için değil, Kraliçe olmak için gideceğim. Ben Kül Kedisi. Babamın kirpikleriyle kaburgamın içine süpürdüğü yanan ölülerin küllerinden doğdum. Kan yudumlayarak büyütüldüm ve babamın ölüm kokan kanlı parmaklarındaki kana bulandı saç tellerim. Ben yanıp sönmedim, kül olmayı tercih ettim. Yanıp kül oldum ve küllerim zindanlara karışıp, ölümlerle tanışan sayısız insanın göz kapaklarına gömüldü. Gözlerim kanadı. Kanım dondu, tenim yandı. Ben, itibarım uğruna şehirleri yaktım; sayısız kalp kırdım. Kalbimi hislerimle kirlettim. İtibarım hislerimle katledildi. Ruhum parçalandı ve kırıkları kana bulanan saçlarıma dolandığında geçmişimi makastan geçirdim. Ben Dicle Feryal. Kırık bir kalemin ucundaki kelebeklerin leşleri ölüm kokan sayfalara dökülürken, babamın kanlı parmakları hâlâ benim ensemdeydi. Kaburgamın içinde yeşeren umut çiçeklerinin üzerine ölü bedenlerin külleri döküldüğünde ben daha doğmamıştım. •kapak | boynunayaslabeni• × düzenlenecek. instagram: eskimisprangalar ©Tüm hakları saklıdır. rica ediyorum, bu hikâyede başka bir hikâyeden bahsetmeyin ve aynı nezaketsizliği diğer insanlara da yaşatmayın.