"Beni kiminle evlendireceksin Süleyman ağabey?" Nefesine aşk karıştı adamın, ruhuna ömür, ömrüne güzellik, yatağına nefsi uğramasada olurdu... Ölümüne İmza ismiyle yayınlanan ilk kitaptır. 20.08.2019 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.

Kapak tasarımı için @bsudeee ye çok teşekkür ederim 💜 13.08.2019- Umutsuz'un ilk yayımlandığı tarih

23 yaşındaki Joenne Amy Jones için hayat hiçbir zaman kolay olmamıştır. Kendini öldüren alkolik babasının borçlarını ödemek, hasta annesine bakmak ve küçük kardeşinin problemleriyle ilgilenmekten, kendine bir hayat kurmaya hiç vakti olmamıştır. Ve şimdi, boyundan büyük işlere kalkışan kardeşi yüzünden önünde yeni, büyük bir problem vardır. Bu problemin ismi Lorenzo Romano'dur! Kardeşi İtalyan mafyası tarafından öldürülsün istemiyorsa, yapması gereken tek bir şey vardır.. Lorenzo Romano'yu baştan çıkarmak ve casusluk yapıp, tüm sırlarını ve zaaflarını ortaya dökmek. Joenne için erkekleri baştan çıkarmak her zaman bir çocuk oyuncağı olmuştur, ama şimdi karşısında seksi, ateşli fakat bir o kadar gizemli ve tehlikeli Lorenzo Romano varken, kalbini bu oynadığı tehlikeli oyundan uzak tutabilecek midir?

Ankara'nın kalabalığında başlayıp, Arap diyarının ıssız çöllerine mahkûm, deli bir sevda. İki kor yürek ve büyük bir acı. Dili ile değil ahireti ile seven bir adam, tutsaklığın da aşkı bulan güzel, mahzun bir peri. Kandırılarak, hükmü-aşka mahkum edilen Yıldız ve istediğini almak için her yol mubahtır diyen sultan Malik Bin Esved. Adamın çektiği acıya tanık olurken uslanışını görecek. Kadının, kumdan kelepçelerle kapana kısılan çırpınışlarında kurtuluşunu dileyeceksiniz... Dudaklar birbirine kilitlendiğinde ikisinin de aklında ki tek beden tek ruh olmaktı. Sırları, korkuları ve gelecek pişmanlıkları kalın siyah kumaşların gerisinde bırakıp kapattılar perdelerini. Şimdi aşk zamanıydı şimdi ellerin, dillerin, gözlerin zamanıydı. Birbirlerine yaklaştıkça ırak geliyordu milimler bedenlerine ve daha da sokuluyorlardı birbirlerinin tenlerine... MALİK KAPIDA BEKLERKEN CEHENNEMDEN KAÇIŞ YOKTUR!!!

Hayat #1 - 23.10.2020 - Son zamanlarda yakışıklı yüzü hep kederliydi, derin maviliklerine hüzün çökmüştü, yorgundu, düşünceliydi. Eskiden böyle değildi. Gözleri çakmak çakmak olurdu, alev alev bakardı, baktı mı içime kor düşürür yüreğimi yakardı. Aramızdaki o gizli saklı duygular yalnızca benim değil onun da içini yakardı, bilirdim. Geçmişi düşünmek yalnızca daha fazla acı veriyordu. Olan olmuş, o gitmiş ve Ferzan'la evlendirilmiştim. Mutsuz ve umutsuz beş yıl geçirmiştim dört duvar arasında, zorla evlendirildiğim adamdan güzeller güzeli bir meleğim olmuştu. Önce hiç beklemediğim anda zevce sonra da ana olmuştum. Ölmemiştim ama yaşamıyordum da... Hâlâ da öyleydim. Yaşamak neydi, ne demekti unutmuştum. Nefes almaktan ibaret miydi yaşamak yoksa daha ötesi hayallerini yaşamak mıydı? Nefes alıyorum, hareket ediyorum diye yaşıyor mu sayılıyordum şu dünyada? Önceden, bir on yıl önce hayallerim vardı. Okuyacaktım, Urfa'dan çıkacaktım, önce tüm ülkeyi sonra da tüm dünyayı gezecektim, beyaz atlı prensime kavuşacaktım, mutlu olacaktım, kendim için yaşayacaktım. Daha yirmi üç yaşındaydım ama seksen yaşındaki ruhum bunların hiçbirini yapabilecek güçte değildi. Bir an hepsi gözüme imkânsız gibi gözüktü. Şimdi tek istediğim kızımla beraber hayatta kalmaktı. *** "Özür dilerim, kanatlarını kırmalarına müsaade ettiğim için... Özür dilerim gülen yüzünü soldurduğum, çocukluğunu çaldığım için, hayallerini söndürdüğüm, kalbini kırdığım için... Özür dilerim bana olan sevgini göremeyecek kadar öfkeden gözüm kör olduğu için, seni koruyamadığım için, aptallığım ve gafletim için..." Başparmaklarıyla yüzümü okşarken gözlerimi kapadım. Bana dokunuşu tüy gibi hafif, ürkekti. İçim ürperdi. Kanatları altında bir anlık da olsa içimdeki fırtına buhar olup uçtu.

Sessizlik uzun bir süre devam etti. Elbette ki onun varlığı muhteşem olurdu. Rebekah güçlü ve bilinçli bir kadındı. Ama... "Benimle yan yana durabilecek misin?" diye sordu en sonunda Blake. "Acı çekmeden" Genç kadın kollarını göğsünde birleştirdi ve hafifçe gülümsedi. "Katlanırım" dedi en sonunda. "Yaptığım en iyi şey de bu zaten"

KATHLEEN VE ALEXANDER İLE BAŞLAYAN SAVAŞ BU SEFER GENÇ NESİL İLE DEVAM EDİYOR.

ASİL KANI SÜRDÜRMEK ADINA BİRBİRİNİ HİÇ TANIMADAN EVLENDİRİLEN İKİ SAFKANIN HİKAYESİ

Havada asılı kalan isim salonda büyük bir ağırlığa neden oldu birden. Ryan eliyle yüzünü sıvazladı. "Olesia'dan hiç haber aldınız mı?" diye sordu sakince. "Hayır" dedi Micah alaycı bir gülümsemeyle. "Alabileceğimizi sanmıyorum. Bir gün geri döneceğini de sanmıyorum. Aslında öldü mü kaldı mı ondan bile haberimiz yok ama Willow yaşadığına inanıyor." Ryan'da onun yaşadığına inanıyordu. Micah'ın da biricik kızının öldüğüne inanmasını beklemiyordu ancak o sert bir adamdı. Duygularını belli etmemeyi öğrenmişti. Bu yüzden umursamıyormuş gibi davranması Ryan için sorun değildi. Genç adam derin bir nefes aldı. "Ölemeyecek kadar inatçıdır" diye

Mahperi Kurtoğlu & Azer Miroğlu "Sevme beni. Senin sevmelerine kalmadım ben." Öfkeyle baktığım hareleri gittikçe daha da koyulaştı. Çatılan kaşları ardından tek hareketiyle yüzümü soğuk duvarla sırtımıda sıcak göğüsüyle buluşturdu. Vücudunu daha da yasladı. Tüm uzuvlarını hissettim. "Ne zaman benim sözümü dinleyeceksin Mahperi'm" Sağ eli bacağımı aşağıdan yukarıya okşayarak iç çamaşırımın iplerine geldi. Bu hareketi tüm vücudumu germiş nefesimi tutmama sebep olmuştu. "Nefes al Mahperi'm" Derin bir nefes aldım. "Sen beni korkutuyorsun" Titreyen sesimi zor bela duyurdum arkamda ki adama. Sinirlendiğini gerilen kaslarından anladım. Ne zaman beni korkuttuğunu söylesem böyle sinirleniyordu. Boynuma baskı uygulayan dudakları kulak mememe çıktı. Ağzına alıp emmeye başladığında dudaklarımdan bastıramadığım kısık sesli iniltim firar etti. Bu sırada elide boş durmamış iç çamaşırımın içine soktuğu parmakları kadınlığımı okşuyordu. Kafamı omzuna yatırdım. Ardı ardına devam eden inlemelerim onu memnun etmiş olacak ki tekrar boynumu bulan dudaklarının kıvrıldığını hissettim. Elini çekip elbisemi düzeltti. İki koluyla sımsıkı sardı belimi. "Öğreneceksin sözümü dinlemeyi güzeller güzelim" Derin bir nefes aldı. Dudakları boynumu sürttü. "Bırak beni ne olur. Söz veriyorum sana kimseye söylemem polisede gitmem" Beni kendine döndürüp avuç içlerini iki yanımda ki duvara yasladı. Alnını alnıma dayadı. "Deniyorum seni bırakmayı Mahperi'm ama yapamıyorum." . . . . Mahperi ve Azer'in hikayesi.