"O giderse ölürüm baba! Onu götürme..." Hıçkırıklarının arasında babasının önünde çökerek yalvardı. Bu hali kalbimi parçalara ayırmıştı. Baron Harry'den uzaklaşıp onu adamların arasında bırakırken yüzündeki gülümsemeyi görebiliyordum. Beni tutan adamlardan kurtulmak için çırpındım. "Bırakın beni!" Sesimin son seviyesinde bağırmıştım. "Harry geri geleceğim! Geri geleceğim!" Büyük evden çıktığımızda bahçedeki arabaya itildim. Kapılar hızla kapandı ve kilitlendi. Harry adamlardan kurtulup kapıya çıktığında araba hareket etti. Hala bağırıyor ve ağlıyordu. Koştu. Biz gözden kaybolana dek arkamızdan koşmasını izledim. Bu hayatım boyunca izlediğim en acı verici olaydı...

'' Sanırım sende benim gibi karanlığa meraklısın , ha? '' Alayla sırıttı ve gamzeleri görüş açımdan çıkıp yeşil gözleri yerini aldı. '' Aslında hayır karanlığa meraklı değilim. '' Kaşlarımı kaldırıp sorgularcasına ona baktığımda gülümsemesi yüzünden silinmişti. '' Çünkü güzelim ben karanlığın ta kendisiyim. ''