Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

''Tespih olmuşsun güzelim; herkesin elinde şak şaklardasın.'' Evet her şey gece 2'de yazılan bir mesajla başlıyor.. Sizce mesajı kimin gönderdiği mi daha önemli yoksa neden bunu yazdığı mı ?

Ablamın evleneceği erkeğe deli gibi aşık olmamla başladı hikayemiz

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

"bence birbirimize çok yakışıyoruz... Başka birşeye inanma" Tek bir kelimesiydi kalbimi eskisi gibi yerinden çıkacak şekilde attıran...

Bir deliyle deli olmamak için sebepler: 1)Akıl her zaman işe yarar. Yaramasaydı Yüce Mevlam vermezdi. Bu yüzden aklı olmayanlara "deli" deniyor zaten. 2)Eğer yanınızda bir deli varsa ve o gün bir hastaneye veya bir karakola gitmeye niyetiniz yoksa yapmanız gereken tek şey size bahşedilen aklınızı kullanmanızdır. Etrafınızda bir deli olmadan da kendinizi o malum iki yerde buluyorsanız, size bir haberim var; o deli sizsiniz. Allah'tan acil şifalar dileriz. 3) Bir deli olmak masraflı iştir. Zengin değilseniz tavsiye etmeyiz. 4) Bir deli buldunuz ve onunla beraber çok mu delirmek istiyorsunuz? O zaman derim ki: "Delilik çok güzel, Allah akıllılara şifa versin!" #Olma serisi 1. kitap ^^

Lavin başını iki yana salladı, bunu kabul etmedi. Gözyaşları beyaz yanaklarına damlalar halinde süzülmüştü. Hıçkırıklarını tutamadı: "Babalık böyle bir şey değil baba, babalık ben küçükken düştüğümde, elimden tutup yardım edendi. Ama şimdi, sen beni bir çukura sürüklüyorsun; ıssız, tanımadığım, beli silahlı olan adamların yanına itiyorsun ve bu kaçınılmaz sonumdan beni kurtarmıyorsun... Bana sorsaydın; sefil ama gururlu hayat mı, yoksa zengin ama kahbe hayat mı? diye, cevabım senin tercihin gibi olmazdı, sefil ama gururlu olurdu baba... Senin şu an yaptığın ne biliyor musun, baba? Bir okyanusun içinde çırpındığımı görüyorsun, dört yanım köpekbalıkları ile kaplı; ama gözlerini kapatıyorsun, ve bana sırtını çeviriyorsun. Hissettiğim acıyı, anlayabildin mi?" Acar Bey kızının ardı arkası kesilmeyen sorularına cevap veremeden, öylece susarak duruyordu. Bu suskunluk Lavin'in canını acıtıyordu; bir an babasının Acar Bey olduğundan şüphe etmişti. Evin sessizliğini sadece Lavin'in hıçkırıkları bozarken, bir de evin zili bozmuştu. Lavin babasının gözlerine baktığında, yine yıkıldı, bu zilin hayrı alâmet olmadığını, anlamıştı. ☞Tüm Hakları Saklıdır.

Omzumun üzerinde gezinen parmak beni duvara doğru iterken gözlerimi gözlerinden ayırmadım. 'Duvarlarla ilgili sorunun ne senin' dedim fısıltıyla. Sonra da 'Peki ya şimdi?' diye mırıldandım. 'Şimdi...' dedi 'Şimdi seninle iyi polis , kötü polis oynayacağız.' Üzerime doğru eğilirken gülümsüyordu... Öneri = Ön yargılarınızın kapılarını aralayın. Kirpiklerinizin altından bakmış olduğunuz bu hikayede çok daha fazlasına ihtiyacımız olabilir.