"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

☆ o özeldi. o her zaman özeldi. onu ilk gördüğüm an anlamıştım bunu. küçükken onu istediğimi düşünürdüm. benim olmasını istiyordum. bana ait olmasını, tıpkı oyuncaklarım gibi. ama o bir oyuncak değildi. sahip olmadığın küçük kardeşin, derdi annem bana. kardeş sevgisinin başka bir şeye dönüştüğünü fark ettiğimde ise artık çok geçti. geri almak için yapabileceğim hiçbir şey yoktu. ☆ ♡29.11.13 ♡

Hazan Şanlısoy - Demir Han Karabey

Hangi hayatın rengi bir başkasının gökkuşağını kirletebilirdi ki? Yalanlar, yaralar, keder ve birazcık mutluluktan ibaret ruh ve onu taşıyan ceset! Kim kaldırabilirdi ki yere aşık olanı? *** Hayatın kendi içinden, tüm problemlerden ve arayışlardan parçalar bu kitapta, insan en çok kendisini bulmaktan memnun. Tabi bu keşfediş de bir çaresizlik doğurduğu gerçeğini değiştirmez. Yine de tek sohbet arkadaşını günlük olarak gören bu karakter, kimi zaman okurun ta kendisi ya da çok yakını olan birisi. Bazen de okur günlüğün kendisi oluveriyor. İçine daldığınızda hayattan uzaklaşmadığınız fakat geri döndüğünüzde hayatı çok daha farklı gördüğünüz bir dünya burası. Sevgili okur, günlük ve ben ya da sen hadi başlayalım bu serüvene. Herkesin hayatımı yazsam roman olur dedikleri bir yerde hayatım roman olmuş diyecekleri bir arkadaşla el ele birlikte yürüyelim bu ıslak kaldırımlı dar sokakları.

Papatyalar kurumak üzere... Özür dilerim, Ölüyorum sevgili günlük. İzle beni, gökyüzü kalabalık değil,kolayca görebilirsin beni. Birazdan...söndüreceğim hislerimi.

taesty_-_95:Ama biliyor musun Jungkook taesty_-_95:Yakışıklı erkeklere güvenmemelisin

Baş melek Raphael, cennete karşı karşı gelen Lucifer'ı cezalandırmak adına güçlerini ve ilk aşkı olan Lilith'i mühür ile birlikte hapseder. Lucifer intikam almak için yemin ederek hem güçlerini geri almak, hem de Lilith'i kurtarmak için planlar yapar. Ancak bu oldukça karmaşıktır. Elindeki tek bilgi, bir kasaba ve bu kasabada yaşayan kızın adıdır. Anna Anderson. ~~~~~~~~~•~~~~~~~~~~~~•~~~~~~~~~~~~•~~~~~~~~ "B-benden uzak dur," elini saçlarımda dolaştırmaya başladı. "Lütfen." Yaşadığım korkunun haddi hesabı yoktu. "Kardeşini kurtarmamın bedeli olacağını biliyordun herhalde." Kesik bir şekilde nefes aldım. Bu sırada gözümden bir damla yaş süzüldü. Nasıl bir şeye bulaşmıştım ben böyle? Hafifçe sırıtarak bileğimi duvara yasladı. "Şeytanla anlaşma yaptın güzelim. Ve buna uymak zorundasın." Kapak Tasarım: Pen_Queen

Cehennemin efendisi ya da cennetin masum ruhlarından biri olabilirdi. Basit insan olmayı tercih edebilirdi. Çok can almış, çok günaha girmişti. Babası olan Şeytan'ın, bir insanın ve bir meleğin kanını taşırken, kendi kanının akacağını hiç hesaba katmamıştı. Şeytan'ın Gölgesi'nin ellerinde kala kala aşkın kanı kalmıştı... Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. -N.Fazıl

Bir umut ışığı yok mu? Peki ya hayat..? Bir anlığına Ölüp tekrar dirilen bir grup insanla karşı karşıya olduğunuzu düşünün! Korkulu rüyanız... Sizi yemek için her an tetikteler ve siz onları öldürmek için tek çaresiniz... Dünya'ya yayılmaya devam eden bir virüs... Sonumuz mu olucak, yoksa tekrar yeni bir başlangıcımız mı?