"Eğer ihanet affedilebilir bir şey olsaydı, şeytanın kendisi Tanrının yanında oturuyor olurdu." Kafanın içinde binlerce kişilik ve bunların her birinden çıkan farklı bir ses...Eğer en başa dönebilseydim, her şeyin başladığı o ana dönmek isterdim...Onu tanıdığım o güne ama o onunlayken bütün sesler ilk defa susmuştu, nereden bilebilirdim ki? Sanmıştım ki...Ah sanmak gerçekten en kötüsü. Öldürmek, onun için öldürmek ama önce kendini...

buraya kadar mıydı? ~anonim'in devamı~

"Dünyayı kendime cehennem yaparak uzayda ki cenneti kazanmak istiyorum."

Birazcık yaşamak için çok fazla öldük 🌹

Tekerlekli sandalyesine alışmış olsa da tedavi için her yolu deneyen Umut, ailesinin ona olan tüm kötü davranışlarını hak ettiğini düşünmektedir. Her gün aynı saatte iskeleye gider, günbatımını izler ve kısa bir süreliğine de olsa her şeyi unutmayı dener. Ancak yakasına yapışan geçmiş onu rahat bırakmaz ve yabancı bir numaradan mesajlar almaya başlar. Ona İskele Prensi lâkabını takan yabancı, Umut'un geçmişinden biri olduğunu itiraf ettiğinde tüm her şey değişecektir. 0545....: Sen hayatımda gördüğüm en saf kalpli insansın. 0545....: Mutluluk ve huzur en çok sana yakışıyor. 0545....: Ailen sana böyle davrandığı hâlde bir kez bile hesap sormadın. 0545....: Bir kez bile kırmadın onları. 0545....: Ama hayatın gereği bu, İskele Prensi. 0545....: Yüz iyilik etsen ve sonunda bir hata yapsan, yüz iyiliğinle değil bir hatanla kalırsın. 0545....: Kimse seni o yüz iyilik için takdir etmez ama herkes o hata için yargılar. 0545....: Üstelik hatanı iyi niyetle yapsan bile. ~İskele Prensi adında ilk ve tek kitaptır.~ Not: Kitap hüzün dolu bir romantizm hikâyesidir. İyi okumalar ❤ 17 Temmuz 2019 - 23 Eylül 2019

TAMAMLANDI Ben İstanbul'da hayat bulmak isterken onun bana verdiği şeyler sonum olmuştu. Kaldıramamıştım, gücüm yetmemişti. Benim hayat hikayem heyecanlı olabilirdi ama güzel değildi. Kim güzel olmayan son isterdi ki? Ben sonumun güzel olmasını istediğim halde İstanbul'un denizinde boğulmuştum. Herkes öldürmez miydi sevdiğini? ''İstanbul bana hep seni hatırlatıyor. Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil. Hala, gülümseyen bir lale gibi bana sürgününü gönderiyorsun. Dört yanı çevrili bir kale gibi ne sır umut, ne de sır veriyorsun. Gemiler gidiyor, sen gidiyorsun sulara yansıyor yeşil gözlerin. Hüzün dalga dalga, ıssız ve derin beni İstanbul'a terkediyorsun. Sensiz ne şehrayin, ne deniz kalır. Gidersin, harabe olur İstanbul. Martılar göç eder; sular alçalır kendini çöllerde bulur İstanbul''

Yağmur kokusu değil, buram, buram sensizlik kokuyor sokaklar.

0539*******: Bir inanışa göre, 0539*******: Kağıttan bin tane Turna kuşu katlayan kişiye bir dilek dileme hakkı verilir. 0539*******: Beraber dilek dileyelim mi, Turna? 26.10.2019 Texting'de 1. sırada! 08.11.2019 Mizah'ta 1. sırada!

üzgünüm. __ •tamamlandı 29.12.17