Hafıza kaybı yaşayan bir kız ve telefonunda Aşk diye kayıtlı tanımadığı bir numara. Bu onların birbirini bulma hikâyesi. ---------- Asena: Kimsiniz? Aşk: Bunu ben sormalıyım. Aşk: Kimsin? Asena: Ama numaranız bende kayıtlı. Aşk: Ama bende kayıtlı değil. Asena: Başıma bir olay geldi. Daha doğrusu bir kaza. Bu sebeple bazı sorunlarım var. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Bu yüzden ismimi söyleyemeyeceğim. Asena: Rahatsız ettiğim için üzgünüm. Aşk: Eski sevgilim ve arkadaşlarımın birçoğu şu an beni engellemiş durumda. Anlayacağın hiç sevilmeyen bir tipim. Aşk: Ve sen beni tanımıyorsun ama sende numaram var? Aşk: Rehberinde ne diye kayıtlıyım onu söyle bari. Seni tanıyor muyum merak ettim. Asena: Rehberimde...Aşk diye kayıtlısınız.

Değiştim. Değiştik. Hayatın bunu yaptığını söyleyemem. Çünkü değişmek için çabaladık. 4 yıl. Fazla değil mi? Sevdiğim çocuğun görünüşüme göre beni reddetmesi, daha doğrusu sevdiğimiz çocukların bizi görünüşümüze göre reddetmesi 4 yıl önceydi. O günler ilk başta salya sümük ağlayıp, çirkin olan kendimizi daha da çirkinleştirmiştik. Sonra aklımızı toplayarak büyük karar vermiştik. Değişecektik. Onları pişman edecektik. Hayır, benim amacım bu değildi. Değişecektim. İntikam için değil. Kendim için. Kendime değer verdiğim için değişecektim. Peki, başarırsam bu zaten benim intikamım olmaz mı? Onu pişman etmek? Bunu istiyor muydum? Bilmiyorum. Söyledikleri acı mıydı? Kesinlikle evet! ---------- "Seni özledim, Tombik... "

Dünya yansa umurunda olamayacak, kendi kafasında takılan, umursamazlığın ebesini ağlatan kızımızın hayatına çat kapı giren çocuk onu geçmişinden kurtarıp değiştirebilecek mi? ---------- Mazgadyor: Bir Gece Gelsen Yanımda Kalsan? Mazgadyor: Gözlerini Kapatıp Tek Benim Olsan? Mazgadyor: Bir Masal Olsan Kalbime Dolsan Sen? Şems: İlgilenmiyorum.

©Tüm hakları saklıdır. Düşünüyordum. Neden ismi yabancıydı ama soyadı türktü. O anlatırken kendisini inceleme fırsatı bulduğum için içten içe seviniyordum. Saçları benim saçlarım gibi açık kahverengiydi. Gözleri, benimkiler gibi mavi değil saçları gibi kahve rengiydi. Saçları ve gözleri tam bir uyum içindeydi. O anlatırken bir ara gözgöze geldik. Birkaç saniye gözlerimiz birbirine takılı kaldı fakat ilk gözümü kaçıran ben olmuştum. Bir erkek ile göz göze gelmekten nefret ederdim. "Evet gençler, şimdi size bir soru..." diyerek elindeki tahta kalemi ile tahtaya işlemi yazmaya başladı. "Tahtaya kaldırdığım kişi görmüş olduğunuz soruyu çözecek." Der demez sınıftaki herkes -ben de dahil- kaçacak yer aradık. Hoca ise o sırada Martin'e 'benim rolü iyi kaptın len' bakışları yolluyordu. "Evet! Seni seçtim!" Diyerek parmağıyla beni gösterdi.

-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Ne çok isterdim bir atkı olmayı, üşüdüğünde boynuna sarılmayı... Benimki de hayal işte... Bilinmeyen Numara: Ama vazgeçemiyorum Bilinmeyen Numara: Hayal kurmaktan da, sevmekten de vazgeçemiyorum